داشتن حس امنیت در فضای شهری از عوامل متعددی سرچشمه می گیرد که مهم ترین آنها، عوامل محیطی است. هدف از این پژوهش، بررسی مؤلفه های تأثیرگذار بر امنیت ادراک شده در محلات بافت فرسوده شهر سنندج، مطابق با اصول نسل اول و دوم نظریه CPTED و ارائه راهکارهای بهینه محیط مصنوع برای کاهش جرائم شهری است. برای بررسی تفاوت امنیت محلات از آزمون واریانس یک طرفه، برای سنجش سطح اثرگذاری متغیرهای مستقل از تحلیل رگرسیون و برای مقایسه تعقیبی میانگین کیفیت های تأثیرگذار بر امنیت از آزمون Tukey در نرم افزار SPSS استفاده شده است. در پایان، در نرم افزار GIS اقدام به پهنه بندی امنیت محلات شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند اگرچه محلات هدف، همه در بافتی همگن قرار دارند، تفاوت در کیفیت های محیطی موجب بروز سطوح متفاوتی از امنیت ادراک شده شده است. به گونه ای که محله قطارچیان با آماره واریانس 82/2 و سطح معنی داری 000/0 بیشترین و محله قلاچوارلان با آماره واریانس 27/2 و سطح معنی داری 000/0 کمترین امنیت ادراک شده را دارند. نتایج همچنین نشان داده اند حمایت از فعالیت ها و نظارت طبیعی با ضرایب بتای 265/0 و 167/0 و سطح معنی داری 000/0 از فاکتورهای نسل اول و آستانه ظرفیت و فرهنگ جمعی با ضرایب بتای 280/0 و 246/0و سطح معنی داری 000/0 از فاکتورهای نسل دوم، بیشترین میزان اثرگذاری را داشته اند که لازم است برای برقراری امنیت لازم در این محلات به آنها توجه بیشتری شود.
