بررسی معماری دوره ی تیموری (با تأکید بر مساجد و مدارس)

چکیده

دوران حکومت تیموریان (772 ق_912 ق) یکی از درخشان ترین ادوار تمدن اسلامی و دوران اعتلای هنر و معماری است. معماری تیموری ریشه در معماری دوره های پیشین چون دوره ی آل مظفر دارد. سبک اصلی معماری تیموری در محدوده ی مثلثی بین سه شهر مشهد، سمرقند و هرات شکوفا شد که بناهای هرات شباهت بیشتری به بناهای خراسان امروز دارد و شاید بتوان آن ها را پلی میان ماوراءالنهر و مرکز ایران دانست. در این دوره، معماری از نظر عظمت و غنای تزئینات به شکوفایی کم سابقه ای دست یافت که در ابنیه ای چون مدرسه غیاثیه خرگرد، مدرسه دودر، مسجد گوهرشاد و بی بی خانوم قابل مشاهده هستند. مساجد و مدارس ساخته شده با ویژگی های منحصربه فردی همچون قامت و بلندی ایوان ها، رنگ لاجوردی که بیشتر در گنبدها بکار می رفت و... از دیگر آثار به جای مانده از گذشته متمایز می گردند. در این پژوهش به روش کتابخانه ای و شیوه توصیفی- تحلیلی به شناخت معماری مساجد و مدارس دوره ی تیموری پرداخته شده است.