هدف این پژوهش، شناسایی عوامل ایجادکنندة بر دوستی در محل کار است. نوع پژوهش، توسعه ای و به صورت ترکیبی است و برای استخراج عوامل از روش مردم نگاری استفاده گردید. در بخش کمّی پژوهش جهت تأیید مدل حاصل از بخش کیفی پژوهش، پرسشنامه ای محقق ساخته طراحی گردید. برای تعیین حجم نمونه از فرمول نمونه گیری مدل سازی معادلات ساختاری (5q≤ n≤ 15q) استفاده شد. با توجه به تعداد پرسش های پرسشنامه، 315 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین گردید و به همین میزان، پرسشنامه ها توزیع و تکمیل شد. روایی پرسشنامه به دو روش محتوایی و سازه با استفاده از الگوی معادلات ساختاری و پایایی پرسشنامه نیز به روش آلفای کرونباخ مورد تأیید قرارگرفته است. تحلیل داده ها در بخش کیفی با رویکرد تحلیل تماتیک براون و کلارک (2006) انجام شد. نتایج بخش کیفی پژوهش نشان دهندة آن است که سه دسته از عوامل فردی، سازمانی و برون سازمانی با زیرمتغیرهای خود در ایجاد دوستی در محل کار نقش دارند. نتایج بخش کمّی پژوهش نیز نشان می دهد که عوامل فردی به میزان (91/0)، عوامل سازمانی به میزان (21/0) و عوامل برون سازمانی به میزان (5/0) بر دوستی در محل کار تأثیرگذار هستند.
