پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر توانایی مدیریتی بر کارایی سرمایه گذاری و هم چنین بررسی اثر کیفیت گزارشگری مالی بر شدت اثرگذاری توانایی مدیریتی بر کارایی سرمایه گذاری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است.کارایی سرمایه گذاری به صورت مفهومی، به معنی پذیرش پروژه هایی با ارزش فعلی خالص مثبت است و منظور از ناکارایی سرمایه گذاری، گذر از این فرصت های سرمایه گذاری(سرمایه گذاری کمتر از حد) و یا انتخاب پروژه هایی با خالص ارزش فعلی منفی(سرمایه گذاری بیش از حد)است. به منظور اندازه گیری کارایی سرمایه گذاری از مدل چن(2011) و جهت اندازه گیری توانایی مدیریتی از مدل دمرجیان و همکاران(2012) و هم چنین به منظور اندازه گیری کیفیت گزارشگری مالی از مدل کیفیت اقلام تعهدی کوتاری(2005) استفاده شده است. با بهره مندی از روش نمونه گیری حذفی و با اعمال شرایط انتخاب نمونه، تعداد 119نمونه برای دوره زمانی زمانی 1392-1387انتخاب شد.برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد مدیران توانا تمایل به سرمایه گذاری بیش از حد دارد. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد کیفیت گزارشگری مالی باعث کاهش تاثیر مثبت توانایی مدیریتی بر سرمایه گذاری بیش از حد می گردد.
