بسیاری از شرکت های بیمه در فرضیة استقلال بین طول عمر زوجین ممارست می ورزند. برای محصولاتی که سودی مشروط باتوجه به ترکیبی از وضعیت بقای زندگی توأم زوجین پرداخته می شود، به مدلی با تأثیرگذاری باقی مانده زندگی یکی بر دیگری نیازمندیم و فرضیة استقلال طول عمر زوجین کارآمد نیست؛ استفاده از مدل مذکور، تأثیر اقتصادی چشمگیر بالقوه ای بر صنعت بیمه دارد.
در این مقاله ، به وسیلة دو مدل مارکوف و نیم مارکوف، طول عمر آتی وابستة زن و شوهر را مدل بندی کرده که ازاین طریق می توان سه نوع وابستگی را اندازه گیری کرد: وابستگی لحظه ای یعنی تحت تأثیر قرار گرفتن زندگی زوجین به دلیل حوادث ناگهانی؛ دوره ای کوتاه مدت پس از فوت یکی از زوجین که به شدت زوج باقی مانده را تحت تأثیر قرار می دهد؛ دوره ای بلندمدت که ناشی از میزان تأثیرگذاری سبک زندگی هر یک از زوجین بر دیگری در طول زندگی مشترکشان است.
ازآنجاکه یک بانک اطلاعاتی جامع از داده های مرگ و میر در ایران وجود ندارد از داده های انجمن بیم سنج ها برای مدل بندی مستمری مشترک زوجین و آخرین بازمانده بهره برده ایم؛ همچنین تأثیر وابستگی را بر مقادیر مستمری مورد مطالعه قرار داده و درنهایت نادرست بودن فرض استقلال طول عمر زوجین در قیمت گذاری مستمری ها را نشان داده ایم.
