چکیده: پژوهش حاضر به دنبال بررسی رابطه اهرم مالی با تصمیمات سرمایه گذاری و نقش فرصتهای رشد در این زمینه می باشد. 97 شرکت از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره 10 ساله بین سالهای 1381تا 1390 مورد بررسی قرار گرفته اند. دو اندازه از اهرم مالی تعریف شده است. ارتباط اندازه اول اهرم مالی (نسبت بدهی ها بر دارایی ها) با سرمایه گذاری منفی و معنی دار حاصل شد. در همین راستا ارتباط اندازه دوم اهرم مالی (نسبت بدهی های بلند مدت بر دارایی ها) با سرمایه گذاری مثبت و معنادار گزارش شد. این موضوع احتمالاً به دلیل آن است که بیشتر منابع حاصل از تأمین مالی بلند مدت از طریق اهرم مالی، صرف مخارج سرمایه ای می گردد، به عبارت دیگر شرکت ها وجه حاصل از وام های بلند مدت را در دارایی های ثابت سرمایه گذاری می کنند. در فرضیه دوم عامل فرصت های رشد نیز به مدل اولیه اضافه شد تا نقش فرصت های رشد بر ارتباط بین اهرم مالی و سرمایه گذاری بررسی گردد. نتایج نشان می دهد، رابطه ی منفی قوی تری بین اندازه اول اهرم مالی و سرمایه گذاری برای شرکت های با فرصت رشد کمتر نسبت به شرکت های با فرصت رشد بیشتر می باشد.
