امروزه تغییراتی که مستمراً در جامعه رخ می دهد تمامی ابعاد زندگی بشر را تحت تأثیر قرار داده است . آموزش نیز مصون از این تغییرات نبوده است . پیشرفت در فن آوری های ارتباطی و افزایش افراد متقاضی آموزش ، آموزش را وادار به تغییر نموده است . آموزش از راه دور به عنوان راه حلی برای این چالش ها در قرن نوزدهم بوجود آمد و مسیری تکاملی طی کرده است . آموزش از راه دور نوعی روش ارتباطی با استفاده از رسانه به منظور یادگیری سیستماتیک است که در آن فراگیر و آموزشگر در مسافتی دور از یکدیگر قرار دارند. خصوصیت عمده آموزش از راه دور گفتگوی آموزش هدایتی است که نشانگر ارتباط دو طرفه و پیوسته بین فراگیر و آموزشگر است. نظام آموزش از راه دور همانند دیگر نظام های آموزشی دارای اجزایی است . اجزای اصلی این نظام با توجه به ویژگی های خاص خود شامل : 1- کارکنان آموزشی ، که آموزشگر رکن اصلی آن است ، 2- مؤسسه آموزشی که می تواند به صورت مستقل یا مرکب باشد. 3- رسانه و مواد آموزشی است که به صورت ساده و ترکیبی وجود دارد. این رسانه ها در انواع انسانی ، چاپی و الکترونیکی می باشد . این پژوهش که از طریق مطالعه کتابخانه ای انجام شده است به بیان ضرورت ، تعاریف ، خصوصیات ، موارد کاربرد و اجزاء این نظام می پردازد. این مقاله پس از تشریح ضرورت ، تعاریف و ویژگی های نظام آموزش از راه دور به بررسی تفصیلی اجزاء ان پرداخته و در نهایت مدلی از اجزاء نظام آموزش از راه دور ارائه می دهد ، که از آن برای آموزش کارکنان می توان بهره گرفت.
