درگذشت فیض‌الاسلام

حجت‌الاسلام سیدعلینقی اصفهانی آل محمد دیباج معروف به فیض‌الاسلام، فرزند سیدمحمد در سال 1283 ش در خمینی شهر (سده)‌ اصفهان متولد شد. پدر وی به علم، تقوا و ترویج احکام و شعائر اسلامی و شیعی شهره بود.
فیض‌الاسلام تحصیلات مقدماتی خود را از 5 سالگی آغاز کرد و در جوانی به مقام اجتهاد رسید. آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی، حاج شیخ عباس قمی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ محمدکاظم شیرازی و حاج شیخ علی‌اکبر نهاوندی در زمره مهم‌ترین و تاثیرگذارترین اساتید فیض‌الاسلام بودند.
آنچه بیش از پیش فعالیت‌های علمی ایشان را نمایانده و پرآوازه ساخته، ترجمه، تفسیر و شرح قرآن کریم، نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه است که منازل مردم و مراکز علمی سراسر ایران و دیگر نقاط جهان را زینت می‌بخشد. از دیگر کتب و آثار مهم فیض‌الاسلام باید از: بنادر البحار، خاتون دو سرا سیدتنا زینب الکبری، چراغ راه، پاسخنامه ازگلی، رهبر گمشدگان و مساله رجعت را می‌توان نام برد.
رهبر معظم انقلاب، فیض‌الاسلام را «مترجم روحانی محترمی» دانسته است که اول بار نهج‌البلاغه را همه فهم کرده و به دست مردم داد.1
اساتید و دانشمندان بسیار دیگری هم دانش و تبحر فیض‌الاسلام در ترجمه، تفسیر و شرح قرآن کریم، نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه را مورد ستایش قرار داده‌اند.
فیض‌الاسلام به حضرت زینب (س)‌ ارادت فراوانی داشته و خود را همواره مورد عنایت آن بزرگوار می‌دانست.
وی علاوه بر پژوهش و نویسندگی، در تبلیغ و ترویج صحیح آموزه‌ها و شعائر اسلامی و شیعی بسیار کوشا بود و با هر گونه التقاط و بدعت در دین و مذهب تشیع بشدت مبارزه می‌کرد.
این عالم بزرگوار و پژوهشگر کم‌نظیر جهان تشیع، سرانجام در 24 اردیبهشت 1364 دار فانی را وداع گفت.2
پانوشت‌ها:
1 - کنگره هزاره نهج‌البلاغه (کنگره اول، 1360)
2 - گلشن ابرار، چاپ اول، قم، پژوهشکده باقرالعلوم، 1384، 5/436419

 پنجشنبه 10 اردیبهشت 1388