نگاهی به آرای موافقان و مخالفان هم شکلی لباس

قانون اتحاد لباس اگرچه به سهولت در مجلس شورای ملی به تصویب رسید، اما مخالفت‌هایی نیز با آن از سوی معدودی نمایندگان اظهار شد. مرور سخنان این عده و نیز استدلال مخالفان طرح، خواننده را به کنه تفکرات موجود در آن زمان رهنمون می‌شود. در ذیل پاره‌ای از نظرات موافق و مخالف می‌آید:    
 عراقی، موافق:
انصافا احساسات هر ملتی را مقدم به هرچیز، متحدالشکل بودن آن ملت نشان می‌دهد. همان طور که می‌بینید در تمام دنیا ملت‌ها متحدالشکل می‌شوند. اختلاف لباس که از بین رفت، البته ان‌شاء‌الله... اختلافات زبان هم به کلی از بین می‌رود و معارف ما هم ان‌شاءالله توسعه کاملی پیدا می‌کند و در سرحدات ما مدارس ابتدایی و متوسطه درست می‌شود و زبان‌های ما هم یکی می‌شود و اگر اختلاف زبان هم هست، ان‌شاءالله رفع می‌شود.
فیروزآبادی، مخالف:
اگر ما در کلاه و تنبان مردم در این مجلس صحبت کنیم، این را نمی‌دانم صحیح است یا نیست؟ بنده هم نشنیدم که در دنیا در هیچ پارلمانی بنشینند و قانون به جهت کلاه و تنبان مردم بنویسند... بنده عقیده دارم که مردم را به آزادی خودشان بگذارند و خدا شاهد است محبوبیت بین دولت و ملت در آزادی است و در لباس و بعضی چیزهای دیگر پیدا نمی‌شود.
افشار، موافق:
هیچ مقتضی نیست که ما در این مملکت اجازه بدهیم که به وسیله تشتت طرز لباس یک حس وطن‌پرستی ایجاد بشود. فرض بفرمایید اگر یکی برود به خاک قشقایی. اهالی قشقایی تصور می‌کنند که ایرانی باید آن لباس خودشان و آن عبا را بپوشند... برای این که لباس تعصب می‌آورد. تعصب وقتی که توسعه پیدا نکرد و نسبت به مملکت شامل نبود و به محلی شامل شد، قطعی است که مملکت وحدت ملی خودش را نمی‌تواند حفظ کند.
آقا سیدیعقوب، مخالف:
مجلس شورای ملی مداخله در آزادی مردم نباید بکند. مداخله دردماغ گرفتن مردم نباید بکند. عجب حکایتی است! آقا این برعکس نتیجه می‌بخشد. مجلس شورای ملی باید آزادی و اختیارات مردم را زیاد کند، نه این که ما بیاییم هی این اختیارات را محدود کنیم. هی حقوق آنها را محدود کنیم و با این ترتیب متصور نیست که حس وطن‌پرستی و علاقه از این ترتیب ایجاد شود.
منبع:
صورت مذاکرات مجلس شورای ملی، دوره هفتم تقنینیه

  
پنجشنبه 24 دی 1388