ظرفیت یادگیری سازمانی

بیمارستان ها یکی از پرتعامل ترین سازمان ها هستند. تعاملاتی که می تواند موجب یادگیری و دانش آفرینی نیروی انسانی آن گردد به شرطی که فرهنگ این محیط به سمت سازمان یادگیرنده سمت و سو یابد. هدف این مقاله بررسی نقش سرمایه فکری بر ظرفیت یادگیری سازمانی و دانش آفرینی با در نظر گرفتن نقش میانجی فرهنگ سازمان یادگیرنده در سازمان های درمانی است. پژوهش حاضر از نظر روش شناسی، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان درمانی بیمارستان امام رضا (ع) شهر مشهد شامل 800 نفر می باشد. در این پژوهش از نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی استفاده شد که بر اساس بخش ها و نسبت ها تعداد نمونه هر یک از بخش ها معین شد. حجم نمونه با توجه به جامعه آماری و با استفاده از فرمول کوکران 200 نفر در نظر گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد سرمایه فکری بنتیس (2004)، فرهنگ سازمان یادگیرنده یانگ و همکاران (2004)، پرسشنامه داﻧﺶ آفرینی ﭼﻮی و ﻟی (2002) و ظرفیت یادگیری سازمانی چیوا (2007) استفاده شد. همچنین، به منظور بررسی روابط متغیرها در الگوی مفهومی مدل معادلات ساختاری مورد استفاده قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از بالاترین سطح همبستگی (77/0) میان سرمایه فکری با یادگیری سازمانی و کمترین سطح همبستگی (56/0) میان سرمایه فکری و فرهنگ سازمان یادگیرنده می باشد. همچنین نقش میانجی فرهنگ سازمان یادگیرنده در این پژوهش مورد تأیید قرار گرفت. سرمایه فکری و فرهنگ سازمان یادگیرنده با فرایندهای دانش آفرینی و ارتقای ظرفیت یادگیری سازمانی رابطه داشته و می توانند نقش تبیین کننده ای را ایفا کنند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین استراتژی های دانش با ظرفیت یادگیری فردی و سازمانی در بین معلمان تربیت بدنی مدارس دخترانه شهر اصفهان می باشد. این پژوهش از نوع علی هم بستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه معلمان تربیت بدنی مدارس دخترانه نواحی شش گانه شهر اصفهان به تعداد 294 نفر تشکیل دادند. حجم نمونه نیز برابر با 167 نفر انتخاب شد . ﺗﺠﺰیﻪ و ﺗﺤﻠیﻞ آﻣﺎری ﻧﺸﺎن می دهد ﻛﻪ ﻣیﺎن استراتژی های دانش با ظرفیت یادگیری فردی و ظرفیت یادگیری سازمانی ارتباط مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین، برمبنای یافته ها، مدل پیشنهادی پژوهش تأیید می شود؛ لذا، با استناد به این مدل، تأثیر مستقیم بازیابی دانش بر یادگیری سازمانی، به کارگیری دانش بر یادگیری فردی، تسهیم دانش بر یادگیری فردی و تسهیم دانش بر یادگیری سازمانی و نیز تأثیرات غیر مستقیم مدل تأیید می شود. به طورکلی، نتایج پژوهش بیانگر آن است که تمام ابعاد استراتژی های دانش، تأثیر مثبت و معناداری بر ظرفیت یادگیری دارند.

مقدمه و هدف: قابلیت یادگیری سازمانی، توانایی سازمان برای یادگیری از تجربیات خود و انتقال آنها در زمان و مرزها است. یک سازمان از طریق قابلیت یادگیری بهبود می یابد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ظرفیت یادگیری سازمانی بر اثربخشی و خلاقیت سازمانی معلمان ومدیران مدارس ابتدایی شهرستان فراشبند بود. روش شناسی پژوهش: . روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان ومدیران مدارس ابتدایی شهرستان فراشبند بود که تعداد معلمان 178 نفر وتعداد مدیر 49نفر می باشد وحجم نمونه مورد مطالعه بر اساس تمام شماری بود. یافته ها: نتایج حاصله نشان داد بین ظرفیت یادگیری سازمانی با خلاقیت و اثربخشی معلمان و مدیران رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. ظرفیت یادگیری سازمانی تاثیرمثبت ومعنی داری بر خلاقیت سازمانی معلمان و مدیران آموزش و پرورش شهرستان فراشبنددارد.ظرفیت یادگیری سازمانی تاثیر مثبت ومعنی داری براثر بخشی معلمان و مدیران آموزش و پرورش شهرستان فراشبند دارد. نتیجه گیری: قابلیت یادگیری سازمانی به عنوان ویژگی ها یا عوامل سازمانی و مدیریتی در نظر گرفته می شود که فرآیند یادگیری سازمانی را تسهیل می کند یا به سازمان امکان یادگیری می دهد. و احتمالا می تواند سبب ساز خلاقیت و اثربخشی شود

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش میانجی ظرفیت یادگیری سازمانی در ارتباط بین سرمایه فکری و یادگیری سازمانی با عملکرد شغلی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مشتمل بر کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان سنندج در سال تحصیلی 1399-1398 با حجم 503 نفر است. از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. حجم نمونه با توجه به جدول کرجسی و مورگان، 215 نفر تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی سرمایه فکری بونیتس(2001)، یادگیری سازمانی چیوا و همکاران(2007)، ظرفیت یادگیری سازمانی نیف(2001) و پرسشنامه ی عملکرد شغلی پاترسون(1988) استفاده شد. روایی ابزارها با نظر اساتید علوم تربیتی و روانشناسی تأیید گردید. داده ها با استفاده از دو نرم -افزار Spss.v. 22 و Lisrel. 8.50و با روش مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که متغیرهای ظرفیت یادگیری سازمانی و یادگیری سازمانی به صورت مستقیم و متغیرهای سرمایه فکری و یادگیری سازمانی به صورت غیر مستقیم از طریق متغیر ظرفیت یادگیری سازمانی بر عملکرد شغلی کارکنان تأثیر معنی دار دارد(05/0>p). جهت بهبود عملکرد شغلی کارکنان آموزش و پرورش پیشنهاد می شود تلاش در جهت تقویت سرمایه فکری و بسترسازی برای افزایش یادگیری سازمانی و بهبود ظرفیت یادگیری سازمانی به عنوان یک الویت جدی در دستور کار قرار گیرد.

زمینه و هدف: امروزه، گسترش پارادایم اقتصاد دانش بنیان، ضرورتِ پرورش ظرفیت یادگیری سازمان را برای دستیابی به عملکرد استراتژیک برتر دوچندان کرده است. بر پایه پژوهش های گذشته، به نظر می رسد که ظرفیت یادگیری سازمانی با عملکرد سازمان پیوند دارد؛ اما تأثیر آن بر عملکرد، مستقیم نیست. ظرفیت یادگیری به دلیل گرایش به کسب، استفاده، اشتراک و در نهایت انتشار دانش، سبب می شود که قابلیت های نوآوری کارکنان برانگیخته شود. از سوی دیگر، ظرفیت یادگیری سازمانی، به دلیل ترغیب و تشویق یادگیری جمعی، یکی از محرک های اصلی توسعه منابع الکترونیکی انسانی در راستای خودکارسازی، بهبود و تسریعِ ارتباطات و فرایندهای عملکردی است. به این ترتیب، پژوهش حاضر مبتنی بر تعریف مسئله و پیشینه بررسی شده، به دنبال بررسی نقش میانجی توسعه منابع الکترونیکی انسانی و توانمندی های نوآوری کارکنان در تأثیر ظرفیت یادگیری سازمانی بر عملکرد استراتژیک سازمان است. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر، کارکنان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران است که 162 نفر از آنها به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس بررسی شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه بود و تجزیه وتحلیل داده های پژوهش، از طریق مدل سازی معادلات ساختاری با روش کمترین مربعات جزئی و با نرم افزار اسمارت پی ال اس انجام شد. یافته ها: در این پژوهش، اثرهای مستقیم، غیرمستقیم و کل ظرفیت یادگیری بر عملکرد استراتژیک محاسبه شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، در ارتباط بین ظرفیت یادگیری و عملکرد استراتژیک، اثر غیرمستقیم قوی تر از اثر مستقیم عمل می کند و این بدان معناست که متغیرهای توسعه منابع الکترونیکی انسانی و توانمندی های نوآوری کارکنان در اثر ظرفیت یادگیری بر عملکرد استراتژیک، نقش میانجی دارند. نتیجه گیری: به منظور بهره گیری کارآمد از ظرفیت یادگیری سازمانی به منظور ارتقای عملکرد استراتژیک سازمان، مدیران باید به توسعه منابع الکترونیکی انسانی و همچنین ارتقای توانمندی های نوآوری کارکنان توجه بیشتری کنند. در این رابطه، در پژوهش حاضر برای توسعه منابع انسانی الکترونیک و توانمندی های نوآوری کارکنان، چند راه کارهای مدیریتی پیشنهاد شده است.