سید مهدی طیبی

پاندمی ویروس کرونا به عنوان یک پدیده تجربه نشده در دنیای مدرن آسیب های اقتصادی بزرگی را به تجارت بین الملل، چرخه ی کسب و کار و زنجیره های عرضه جهانی وارد آورده است. پژوهش ها نشان داده اند که گذاشتن محدودیت ها و قرنطینه برای کاهش اثرات کرونا تا اندازه ای مفید بوده اما این محدودیت ها منجر به ایجاد بحران اقتصادی و کاهش تجارت شده است. در این راستا سازمان جهانی گمرک با تمرکز بر اقدامات موثر گمرک در مقابل کووید 19 در راه آینده ای پایدار پیشرو بوده و گمرکات سراسر جهان را در این خصوص دعوت کرده تا ضمن کاهش شیوع کووید 19، اثرات بحران اقتصادی و کاهش تجارت را برطرف کند. بر این اساس سازمان جهانی گمرک از اعضای خود دعوت کرد که سیاست ها و اقدامات خود برای مقابله با شیوع ویروس کرونا و کاهش اثرات اقتصادی و تجاری آن را با تمامی گمرکات جهان به اشتراک بگذارند. سازمان جهانی گمرک این اقدامات و سیاست ها را در چهار مقوله (تسهیل جابه جایی محصولات ضروری و کمکی، حمایت از اقتصاد و یکپارچگی زنجیره تامین، محافظت از جامعه و محافظت از کارکنان) دسته بندی کرده است. نتایج این تحقیق نشان داده است که چهار مقوله فوق ارتباط مثبت و معنی داری با کاهش شیوع کووید 19، کاهش بحران اقتصادی و کاهش تجارت دارد و توجه به پیاده سازی آن ها به ویژه در زمان بحران ها می تواند ضمن کاربرد عملی برای تقویت بعد اقتصاد و تجارت، به علاقه مندان مباحث علمی توسعه در گمرک، تجارت و ذی نفعان مرتبط نیز در علم یاری رساند.

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی مهم ترین ذی نفعان تیم های لیگ برتر فوتبال ایران می باشد.روش پژوهش از نوع اکتشافی و از نظر گرد آوری داده ها توصیفی بوده و بصورت آمیخته انجام گردید.در مرحله نخست جهت استخراج انواع ذینفعان با بررسی مبانی نظری و انجام مصاحبه ذینفعان کلیدی تیم های لیگ برتری مشخص گردید و سپس پرسشنامه ای مشتمل بر خروجی مرحله اول تدوین گردید .جامعه آماری پژوهش را کلیه خبرگان فوتبال و ذی نفعان لیگ برتر فوتبال ایران تشکیل دادند که با توجه به حجم جامعه نامشخص، تعداد 190 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روایی پرسشنامه توسط متخصصان و پایایی آن با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی مورد تایید قرار گرفت . تجزیه و تحلیل داده ها و اولویت بندی ذینفعان با استفاده از روش تاپسیس انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که مهمترین ذینفعان تیم های لیگ برتری به ترتیب مربیان، بازیکنان، سازمان لیگ، اعضای هیأت مدیره باشگاه ها، مدیران اجرایی تیم ها، حامیان مالی، رادیو و تلویزیون، سازمان ها و شرکت های مالک تیم و فدراسیون فوتبال ایران می باشند و دیگر گروها در اولویت کمتری می باشند.بنا براین از نتایج و یافته های این پژوهش می توان به عنوان یک مدل کاربردی جهت تدوین استراتژی های متناسب با ذی نفع مداری در راستای تأمین منافع آنها استفاده نمود و این امر منجر به تولید دانشی جدید برای تصمیم گیری های استراتژیک مدیران به منظور بهبود و تعالی تیم های فوتبال خواهد شد.