نوآوری تدریجی

«نوآوری»، به معنای خلق چیزهای جدید و سودمند، یکی از مهم ترین مفاهیم در حوزه کارآفرینی و مدیریت استراتژیک است که بقای شرکت ها را در جهان متغیر امروز تضمین می کند. شومپیتر یکی از اقتصاددانان برجسته مکتب اتریش و یکی از قدیمی ترین نظریه پردازان در حوزه کارآفرینی، اظهار می کند که نوآوری، فرآیند کارآفرینی و موتور توسعه اقتصادی است. مطالعات فراوانی که در این حوزه انجام شده است، نوآوری را به شقوقی متفاوت تقسیم نموده، که مهم ترین دسته بندی آن، تقسیم نوآوری به نوآوری های تدریجی (برنامه ریزی شده) و رادیکال می باشد. در این مختصر ما در پی تعریف، تشریح و پیشینه این تقسیم بندی از نوآوری بوده و به بررسی تاثیر انواع نوآوری از این چشم انداز بر حوزه مدیریت نوآوری و شبکه های ارتباطی خواهیم پرداخت.

تغییرات جهانی، همراه شدن این تغییرات با فناوری های اطلاعاتی و اقتصاد بازار آزاد، تغییر وضیعت جمعیت شناختی دانشجویان و کاهش منابع مالی دولتها، زمینه تشویق نظامهای آموزش عالی را برای توجه به ملاحظات ملی و پاسخگویی مناسب تر به نیازهای محلی فراهم کرده است. دانشگاهها و مؤسسات آموزشی عالی در پاسخ به این نیروها نیازمند پرورش و ایجاد بسترهای نوآوری می باشند؛ به ویژه آن دسته از نوآوری ها که در رویه های موجود تغییرات اساسی ایجاد می کنند - که از آن تحت عنوان «نوآوری مرزشکن» یاد می شود- که این جز، با تکیه بر دستاوردهای جدید در زمینه دانش و اداره اثربخش دانش امکان پذیر نیست. هدف:این مقاله بر این هدف است تا به تشریح اقدامات دانشگاه در مدیریت دانش و ارتباط آن با نوآوری بپردازد. روش انجام پژوهش تحلیل اسنادی بوده است.یافته: بدین منظور، ابتدا مفهوم و اهمیت مدیریت دانش و سپس مفاهیم مرتبط با نوآوری و ضرورت آن تبیین می شود. در ادامه، اقدامات مدیریت دانش در ارتباط با انواع نوآوری عنوان و در نهایت، نقش دانشگاه در ارتباط با مدیریت دانش و نوآوری تشریح می شود.

دانش همواره به عنوان یک عامل تعیین کننده در نوآوری شناخته شده است و خلق دانش از طریق سرمایه گذاری در فعالیت های تحقیق و توسعه و تولید محصولات نوآور اتفاق می افتد. علاوه بر این، همه فعالیت های تحقیق و توسعه منجر به نوع یکسانی از نوآوری نمی شوند، بلکه سرمایه گذاری بر روی فعالیت های پژوهشی می تواند محصولاتی با نوآوری رادیکال و سرمایه گذاری در فعالیت های توسعه، نوآوری تدریجی را برای سازمان به ارمغان آورد. حفظ توازن میان این دو نوآوری در محصولات برای کسب مزیت رقابتی سازمان ها بسیار حائز اهمیت است. برای بررسی ماهیت پویا و پیچیده رابطه بین خلق دانش و فعالیت های سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه، مقاله حاضر سعی داشته است با نگاهی نظام مند به مطالعه اثر سیاست های مختلف سرمایه گذاری بر انباشت دانش سازمان بپردازد. بدین منظور، رویکرد پویایی های نظام مند به عنوان رویکردی برای مطالعه نظام های پیچیده، برای مدل سازی و شبیه سازی نظام مورد بحث، استفاده شده است. همچنین، به منظور آزمون کاربردی بودن مدل ارائه شده، یک مطالعه موردی ارائه شده است. نتایج شبیه سازی نظام مورد مطالعه نشان داد سیاست های سرمایه گذاری سازمان در فرآیندهای تحقیق و توسعه باید براساس مقایسه بین وضعیت واقعی سازمان با عملکرد مطلوب اتخاذ گردد.

نوآوری موضوعی بسیار مهم برای همه صنایع، به ویژه صنایع دفاعی است. این صنایع برای پشتیبانی از قدرت دفاعی نیازمند نوآوری هستند. البته نوآوری فرایندی پیچیده بوده و عوامل مختلفی می تواند آن را متأثر سازد. با توجه به نقش روزافزون تغییرات محیطی؛ این پژوهش تمرکز خود را معطوف به شناسایی و بررسی عوامل محیطی مؤثر بر نوآوری کرده است. لذا سؤال اصلی این است که کدام عوامل محیطی بر نوآوری در صنایع دفاعی تأثیر می گذارند؟ تأثیرگذاری کدام عوامل محیطی بیشتر است و آیا تأثیر این عوامل بر نوآوری های جهشی و تدریجی یکسان است؟ در پژوهش به روش توصیفی-پیمایشی از بین 27 عامل محیطی مؤثر شناسایی شده در ادبیات، به کمک نظرسنجی از خبرگان مجموعاً 15 عامل مؤثر به وسیله آزمون دوجمله ای تأیید شد. در مرحله میدانی، از بین جامعه 500 نفری مدیران و کارشناسان، نمونه ای 100 نفری به پرسشنامه پاسخ دادند و نظراتشان با آزمون تی بررسی و برای رتبه بندی عوامل، از آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج کلی پژوهش نشان داد هرچند تمامی 15 عامل محیطی مذکور بر نوآوری مؤثرند، ولی شدت تأثیرگذاری آن ها متفاوت بوده و تأثیرگذاری آن ها بر نوآوری های جهشی و تدریجی نیز اختلاف دارد. با توجه به یافته های پژوهش، در نوآوری های تدریجی مهم ترین عامل نوآوری، «درک نیاز و مطالبات مشتری»، ولی در نوآوری های جهشی «تهدیدات آینده» بسیار حیاتی است. با توجه به یافته های پژوهش، رویکرد مدیریتی به نوآوری های جهشی و تدریجی باید تا حدی متفاوت باشد و به خصوص مطالعات آینده پژوهی به منظور پایدارسازی و اثربخشی نوآوری ها در محیط های آینده موردتوجه قرار گیرد.

نوآوری یکی از موضوعات کلیدی در گذار به سوی موج جدید صنایع دفاعی است. اما، موفقیت نوآور ی هایی که در صنعت دفاعی شکل می گیرند، تحت تاثیر عوامل متعددی است. در این میان، محققان، به عوامل متعددی اشاره کرده اند که موفقیت نوآوری را تحت تاثیر قرار می دهند. این عوامل شامل عوامل محیطی، سازمانی و فردی می شوند. گرچه همه این موارد تاثیرگذارند، اما بعضی از محققان بر نقش و اهمیت عوامل سازمانی در موفقیت نوآوری، تاکید بیشتری دارند. از سوی دیگر، برخی از صاحب نظران نیز با توجه به فنآوری محور بودن صنعت دفاعی، بر اهمیت عوامل فردی تاکید زیادی دارند. در این تحقیق، ابتدا به شناسایی عوامل فردی موثر 9عامل و همچنین تبیین ابعاد و مولفه های 3 مولفه موفقیت نوآوری پرداخته شده و سپس به کمک سیزده نفر از صاحب نظران دفاعی، عوامل موثر بر موفقیت نوآوری، پالایش شده است. در مرحله ی بعد، به روش توصیفی پیمایشی و با کمک نظرات 100 نفر از مدیران و کارشناسان صنایع دفاعی، تاثیر این عوامل فردی، به تفکیک بر نوآوری های جهشی و تدریجی، بررسی شده است. نتایج نشان می دهند که از بین 9 عامل فردی شناسایی شده، 7 عامل بر ابعاد موفقیت نوآوری تاثیر معنی داری داشته که البته اولویت و رتبه بندی عوامل در نوآوری های جهشی و تدریجی متفاوت است. همچنین براساس نتایج، مولفه های سه گانه موفقیت نوآوری در صنعت دفاعی به ترتیب اهمیت عبارت اند از: فرصت آفرینی برای جنگ های آینده، تامین مطالبات و نیازهای جاری نیروهای مسلح و کسب منافع اقتصادی.

تحقیق حاضر به منظور بررسی تأثیر بهره وری دانش بر عوامل توانمندسازی نیروی انسانی کارکنان شرکت بیمه، به روش همبستگی،از نظر ماهیت داده ها کمی و کیفی و ماهیت روش توصیفی می باشد. جامعه آماری تحقیق را کارمندان بیمه (380 نفر) ، از فرمول کوکران تعداد 191 نفر، به روش نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل سه بخش: اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه توانمندسازی اسپریتزر، پرسش نامه بهره وری دانش (سوالات کیفی - مصاحبه) می باشد.روائی پرسش نامه ها توسط اساتید و پایائی نیز با اجرای اولیه در نمونه ای 18 نفری تأیید شد. نتایج در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با نرم افزار لیزرل، مورد بررسی قرار گرفتند. رابطه بین بهره وری دانش با احساس معناداری شغل (r=0.83)، بین بهره وری دانش و احساس شایستگی (0.86=r)،بین بهره وری دانش با احساس داشتن استقلال(0.92 =r)، بین بهره وری دانش با احساس مؤثر بودن در شغل (0.90= r)، بین بهره وری دانش و احساس اعتماد به همکاران (0.92 =r)، همچنین بین هر یک از مولفه های بهره وری دانش با توانمندسازی ارتباط قوی و مثبت وجود دارد. رابطه ی بین نوآوری تدریجی و توانمندسازی(0.66 =r) و بین نوآوری بنیادی و توانمندسازی (0.92=r)، به دست آمد. در نتیجه بهره وری دانش با تأثیرپذیری از نوآوری تدریجی و بنیادی با توانمند سازی کارکنان ارتباط مستقیم دارد ولی تأثیر بر توانمندسازی کارکنان ندارد . بنابراین این عوامل تسهیل کننده برای توانمندساز کردن کارکنان نمیباشد. با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاداتی برای غنی تر ساختن توانمندسازی کارکنان و اهمیت دادن ، مواردی عنوان شده است.

در فضای رقابتی و پویای کسب و کار کنونی، بنگاه ها با استفاده از مؤلفه های متفاوتی از جمله بازارگرایی و نوآوری سعی در ارتقای عملکرد خود دارند. بازارگرایی، متشکل از دو مجموعه رفتار اکتشاف و بهره برداری است که هر یک از آنها بر میزان گرایش به نوآوری های یکباره و تدریجی و همچنین بر عملکرد بنگاه ها تأثیرگذار هستند. هدف از انجام تحقیق حاضر این است که با شناسایی نحوه ارتباط رویکردهای بازارگرایی اکتشافی و بهره بردارانه با گرایش به نوآوری های یکباره و تدریجی، به مدیران بنگاه ها در اتخاذ راهبردهای مناسب در راستای بهبود نوآوری و ارتقای عملکرد بنگاه ها کمک شود. به این منظور اطلاعات مدیران و کارشناسان 138 بنگاه فعال در صنعت مواد غذایی از طریق پرسشنامه گردآوری و تجزیه و تحلیل شد. یافته های تحقیق نشان دهنده تأثیر مثبت بازارگرایی اکتشافی و بهره بردارانه بر نوآوری است. از نتایج به دست آمده دیگر اینکه بازارگرایی اکتشافی از طریق متغیر میانجی به نوآوری های یکباره گرایش داشته و بازارگرایی بهره بردارانه به صورت مستقیم بر عملکرد بنگاه تأثیر مثبت می گذارد

انتخاب رویکرد مناسب برای علامت تجاری عاملی مهم در تعیین موفقیت محصولات جدید است. هدف از پژوهش حاضر پاسخ به این سوال است که الگوی مشتریان برای انتخاب محصولات نوآورانه با توجه به علامت تجاری همراه با این محصولات چیست؟ در این مقاله با اتکا بر رویکرد پیمایشی ، نظرات 385 نفر از مشتریانِ مراجعه کننده به فروشگاه های بزرگ شهر تهران در خصوص خرید و استفاده از مواد شوینده و بهداشتی جمع آوری شد. نتایج نشان می دهد که پذیرندگان اولیه، نوآوری های فنی جهشی تر (حاوی تفاوت اساسی با محصولات قبلی) را به همراه علائم تجاری جدید و محصولات فعلی را به همراه علامت تجاری فعلی می پذیرند اما در خصوص نوآوری های تدریجی تر (حاوی تفاوت جزئی با محصولات قبلی)، الگوی یکسانی را نشان نمی دهند. در حالیکه برای سایر پذیرندگان، محصولات فعلی که به همراه علامت تجاری فعلی عرضه می شوند منطقی تر به نظر می رسند، نوآوری های تدریجی تر را نیز معمولا با توسعه علامت تجاری شناخته و قبول می کنند اما در خصوص نوآوری های جهشی تر الگوی نسبتا پراکنده ای حول دو انتخاب متضاد علامت تجاری فعلی و علامت تجاری جدید نشان می دهند. در این مقاله دلایل این الگوها که از جمع آوری داده های کیفی حاصل شده است نیز تا حدودی توانسته به تبیین علل بوجود آمدن این الگوها کمک کند