دانشجویان کارآفرین

ﺗﻮﺳﻌﻪ روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻮﺳﻌﻪ در ﻃﻮل زﻣﺎن ﺗﻌﺎرﯾﻒ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ را داﺷﺘﻪ و حدود و ثغور آن ﺷﺎﻣﻞ مقوله های اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ. ﮔﺮوﻫﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ روﺳﺘﺎﯾﯽ را ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ ﻋﻤﺮان روﺳﺘﺎﯾﯽ می پندارند و کشاورزی را به مثابه استراتژی و راهبرد اصلی توسعه روستا قلمداد کرده است و معتقدند که کشاورزی به عنوان منبع اصلی تأمین درآمد و فرصت های اشتغالی نقش اساسی در توسعه روستا ایفا می کند از طرف دیگر مسائل متعددی چون امنیت غذایی و رسیدن به خودکفایی در تولیدات کشاورزی، جلوگیری از منابع آب، خاک و غیره توجه جدی به بخش کشاورزی را ضروری می سازد. ازآنجایی که ﮐﺸﺎورزی ﯾﮑﯽ از بخش های ﻣﻬﻢ در اﻗﺘﺼﺎد ﮐﺸﻮر اﺳﺖ اما از ظرفیت های ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ و ﺑﺎﻟﻘﻮه آن اﺳﺘﻔﺎده نمی شود؛ ازآنجایی که سرمایه انسانی به یکی از مهم ترین معیارها در توسعه پیشرو تبدیل شده است. محققان سعی کرده اند در این مقاله با طراحی سؤالی چون آیا می توان باتربیت افراد کارآفرین به استفاده بالاتری از ظرفیتهای باارزش نیروی انسانی دست یافت؟ با مروری بر پژوهش های پیشین بررسی ضرورت و اهمیت تربیت دانشجویان کارآفرین در پیشبرد اهداف توسعه پایدار کشاورزی را لازم و ضروری دانسته اند.

مقدمه: خودکارآمدی کارآفرینانه نقش مهمی در پرورش نسل کارآفرین و توسعه اقتصادی- فرهنگی یک کشور دارد. ازاین رو مطالعه حاضر باهدف نقش هوش فرهنگی در خودکارآمدی کارآفرینانه با میانجی گری تفکر راهبردی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کارآفرینان مشغول به فعالیت در واحد فناور پارک علم وفناوری خراسان جنوبی در بازه زمانی اردیبهشت تا تیرماه 1398 بودند، که از افراد واجد شرایط 120 نفر دانشجوی کارآفرین به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه های هوش فرهنگی آنگ و همکاران (2004)، تفکر راهبردی گلدمن (2006) و خودکارآمدی کارآفرینانه دی نابل و همکاران (1999) بودند. برای تحلیل داده ها از مدل سازی ساختاری و الگوریتم حداقل مربعات جزئی (PLS) و نرم افزار (SPSS) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه مستقیم و معناداری بین هوش فرهنگی با خودکارآمدی کارآفرینانه و تفکر راهبردی و رابطه مستقیم و معناداری بین تفکر راهبردی با خودکارآمدی کارآفرینانه وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که تفکر راهبردی نقش میانجی در رابطه بین هوش فرهنگی با خودکارآمدی کارآفرینانه دانشجویان بازی می کند. نتیجه گیری: با توجه به اثر مستقیم و غیرمستقیم هوش فرهنگی و تفکر راهبردی بر میزان خودکارآمدی کارآفرینانه دانشجویان، به نظر می رسد با تقویت هوش فرهنگی و تفکر راهبردی می توان خودکارآمدی کارآفرینانه دانشجویان را بهبود بخشید.

در دهه های اخیر، دانشگاه ها با توجه به رویکرد "دانشگاه کارآفرین" سازوکارهای گوناگونی برای حمایت از تجاری سازی ایده های نوآورانه و دستاوردهای پژوهشی تدارک دیده اند. در این راستا، توسعه فرهنگ کارآفرینی در میان دانشجویان از اهمیت چشمگیری برخوردار است. دانشجویان باید به عنوان هدف اصلی برنامه ها و سازوکارهای دانشگاهی، قصد کارآفرینانه را در خود تقویت کرده و از آن برای راه اندازی کسب وکارها استفاده نمایند. قصد کارآفرینانه، به عنوان یک باور پذیرفته شده برای راه اندازی کسب وکار جدید و برنامه ریزی آگاهانه در آینده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. عوامل متعددی می توانند قصد کارآفرینی را تحت تأثیر قرار دهند. از جمله این عوامل می توان به هوشیاری کارآفرینانه و سلامت روان شناختی اشاره نمود. از این رو پژوهش حاضر به بررسی تأثیر هوشیاری کارآفرینانه بر قصد کارآفرینی با نقش تعدیل گر سلامت روان شناختی در میان دانشجویان روانشناسی پرداخته است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و با روش توصیفی-پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان رشته روانشناسی در  مؤسسه آموزش عالی فاطمیه شیراز هستند که از بین آن ها 183 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. نتایج نشان داد که هوشیاری کارآفرینانه و سلامت روان شناختی اثرات مثبت و معناداری بر قصد کارآفرینی دارند، با این وجود، اثر تعدیلگر سلامت روان شناختی بر رابطه بین هوشیاری و قصد کارآفرینی تأیید نشد. بنابراین، هوشیاری کارآفرینانه می تواند به شدت قصد کارآفرینی را تحت تأثیر قرار دهد و سلامت روان شناختی نیز عامل مؤثری در پیدایش قصد کارآفرینی است. در عین حال، تأثیر هوشیاری بر قصد کارآفرینی در میان دانشجویان با سطوح مختلف سلامت روان، تفاوتی را نشان نداد. تدوین و اجرای برنامه ها و سیاست های دانشگاهی با تأکید بر تقویت هوشیاری کارآفرینانه و ارتقاء سلامت روان شناختی دانشجویان، به ویژه در رشته روانشناسی پیشنهاد می گردد.