رفتار غیرمولد تحصیلی

یکی از چالش های مهم مؤسسه ها و مراکز آموزشی درگیر شدن افراد در رفتارهای غیرمولد تحصیلی است. در پژوهش حاضر نقش واسطه ای عدم درگیری اخلاقی در رابطه بین هویت اخلاقی (درونی سازی و نمادسازی) و رفتار غیرمولد تحصیلی بررسی شد. این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشکده های فنی و حرفه ای شهر شیراز بود. شرکت کنندگان پژوهش شامل 220 دانشجو (110 دختر، 110 پسر) بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش، مقیاس های عدم درگیری اخلاقی، رفتار غیرمولد تحصیلی، و اهمیت هویت اخلاقی برای خود به کارگرفته شد. نتایج مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS نشان داد که مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار است. مطابق با یافته های پژوهش، هویت اخلاقی اثر مستقیم بر رفتارهای غیرمولد تحصیلی نداشت. درونی سازی هویت اخلاقی اثر منفی بر عدم درگیری اخلاقی نشان داد. نمادسازی نتوانست به نحو معنی داری عدم درگیری اخلاقی را پیش بینی کند. همچنین، یافته ها بیانگر اثر مثبت عدم درگیری اخلاقی بر رفتارهای غیرمولد تحصیلی بود. نتایج آزمون بوت استراپ نشان داد که درونی سازی هویت اخلاقی از طریق کاهش عدم درگیری اخلاقی منجر به کاهش رفتارهای غیرمولد تحصیلی در دانشجویان می شود. در کل، نتایج این پژوهش شواهدی را برای نقش واسطه ای عدم درگیری اخلاقی در رابطه بین درونی سازی هویت اخلاقی و رفتارهای غیرمولد تحصیلی دانشجویان فراهم آورد.

پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه ساختاری ویژگی های شخصیتی بر رفتار غیرمولد تحصیلی با واسطه گری مهار ادراک شده انجام شد. شرکت کنندگان پژوهش شامل 294 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که براساس روش نمونه برداری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت (گلدبرگ، 1999)، مقیاس مهار ادراک شده (پولهاس، 1983) و مقیاس رفتار غیرمولد تحصیلی (ریمکوس، 2012) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات ساختاری نشان دادند مدل پیشنهادی با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد و اثر مستقیم برونگردی و وظیفه شناسی بر رفتار غیر مولد تحصیلی تأیید شد. همچنین مدل نشان داد وظیفه شناسی و برونگردی به واسطه مهار ادراک شده بر رفتار غیرمولد تحصیلی تأثیر دارد. نتایج بیانگر آن است که ویژگی های وظیفه شناسی و برونگردی، سطح مهار ادراک شده را پیش بینی و مهار ادراک شده بروز رفتارهای غیرمولد تحصیلی فرد را تعیین می کند.

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای تعهد و خودنظم جویی رفتاری در رابطه بین سبک هویت و رفتار غیرمولد تحصیلی بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. تعداد 299 نفر دانشجوی دختر (میانگین سن: 71/2 ±17/21 سال، دامنه سن: 26-18 سال) دانشگاه مازندران با روش نمونه برداری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از سیاهه سبک های هویت(برزونسکی، سوئننز، لوییکس، اسمیتس و پاپینی، 2013)، مقیاس رفتار غیرمولد تحصیلی (ریمکوس، 2012) و پرسشنامه کوتاه خودنظم جویی رفتاری (کاری، نیل و کالینز، 2004). نتایج برآورد حداکثر درست نمایی و فرایند خودگردان سازی نشان داد که الگوی مفهومی پیشنهادی، برازش مناسبی با داده های پژوهش دارد. بر اساس یافته ها، سبک های هویت اطلاعاتی و هنجاری از طریق تاثیر بر تعهد و خود نظم دهی رفتاری، با رفتار غیرمولد تحصیلی همبستگی منفی و با سبک هویت سردرگم/اجتنابی همبستگی مثبت دارد. به این ترتیب، نقش واسطه ای تعهد و خودنظم جویی رفتاری در رابطه بین سبک هویت و رفتار غیرمولد تحصیلی تأیید شد. در نتیجه، سبک هویت فرد از طریق تأثیر بر تعهد و خودنظم جویی رفتاری، رفتار غیرمولد تحصیلی را پیش بینی می کند.  

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای خودنظم جویی تحصیلی در رابطه ذهن آگاهی با رفتار غیرمولد تحصیلی در گروهی از دانش آموزان دوره ی متوسطه اول شهرستان مرودشت بود. مشارکت کنندگان 295 نفر از دانش آموزان بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و مقیاس های ذهن آگاهی دروتمن و همکاران، خودنظم جویی تحصیلی بوفارد و همکاران و رفتار غیرمولد تحصیلی ریمکوس را تکمیل کردند. روایی و پایایی مقیاس های پژوهش نیز با استفاده از روش تحلیل عامل تأییدی و ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. برای تحلیل داده های توصیفی و ماتریس همبستگی بین متغیرهای پژوهش از نرم افزار SPSS نسخه 24 و برای آزمون فرضیه و مدل پژوهش از نرم افزار AMOS نسخه 24 استفاده شد. یافته ها نشان دادند که مدل پژوهش با داده های جمع آوری شده برازش مطلوبی دارد؛ همچنین، یافته ها نشان دادند که اثر مستقیم ذهن آگاهی بر رفتار غیرمولد تحصیلی معنی دار نبود؛ اما اثر مستقیم ذهن آگاهی بر خودنظم دهی تحصیلی و اثر مستقیم خودنظم دهی تحصیلی بر رفتار غیرمولد تحصیلی معنی دار بود؛ همچنین، اثر ذهن آگاهی بر رفتار غیرمولد تحصیلی با واسطه گری خودنظم جویی تحصیلی معنی دار بود. به طور کلی یافته های پژوهش حاضر، نقش ذهن آگاهی و خودنظم جویی تحصیلی را در تبیین رفتار غیرمولد تحصیلی نشان می دهند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که به منظور کاهش رفتار غیرمولد تحصیلی دانش آموزان، باید به ذهن آگاهی و خودنظم دهی تحصیلی آن ها توجه شود.

هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه ای خودپنداشت تحصیلی در رابطه بین ذهن آگاهی و رفتار غیرمولد تحصیلی بود. شرکت کنندگان 209 دانش آموز (113 پسر و 96 دختر) دوره متوسطه اول بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و مقیاس رفتار غیرمولد تحصیلی ریمکوس (2012)، مقیاس ذهن آگاهی دروتمن و همکاران (2018) و سیاهه خودپنداشت تحصیلی چن و تامپسون (2004) را تکمیل کردند. به منظور پاسخ گویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان دادند که اثر مستقیم ذهن آگاهی بر رفتار غیرمولد تحصیلی معنادار نبود؛ اما اثر مستقیم ذهن آگاهی بر خودپنداشت تحصیلی و اثر مستقیم خودپنداشت تحصیلی بر رفتار غیرمولد تحصیلی معنادار بود؛ همچنین، اثر ذهن آگاهی بر رفتار غیرمولد تحصیلی با واسطه گری خودپنداشت تحصیلی معنادار بود. به طور کلی یافته های این پژوهش، نقش ذهن آگاهی و خودپنداشت تحصیلی را در تبیین رفتار غیرمولد تحصیلی نشان می دهند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که به منظور کاهش رفتار غیرمولد تحصیلی دانش آموزان، باید به ذهن آگاهی و خودپنداشت تحصیلی آنها توجه شود.

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ساختاری بین ساختار کلاس و رفتار غیرمولد تحصیلی با واسطه گری خودکارآمدی تحصیلی انجام شد. شرکت کنندگان شامل 365 نفر (214 زن و 151 مرد) از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسش نامه ساختار کلاس، مقیاس خودکارآمدی تحصیلی و مقیاس رفتار غیرمولد تحصیلی را تکمیل کردند. پایایی ابزارها با استفاده از روش آلفای کرونباخ و روایی آن ها با به کارگیری روش تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که ابزارهای پژوهش از پایایی و روایی مطلوبی برخوردارند. یافته های حاصل از تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری نشان دادند که  ساختار کلاس اثر مستقیم معنی دار بر رفتار غیرمولد تحصیلی دارد. علاوه بر این، خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین ساختار کلاس و رفتار غیرمولد تحصیلی نقش واسطه گری داشت. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که به منظور کاهش احتمال رفتار غیرمولد تحصیلی یادگیرندگان، باید به ساختار کلاس و خودکارآمدی تحصیلی آن ها توجه شود.

پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه ساختاری بیش درگیری والدین بر رفتار غیرمولد تحصیلی فرزندان با واسطه گری محق پنداری تحصیلی انجام شد. شرکت کنندگان پژوهش شامل 451 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که براساس روش نمونه برداری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و مقیاس بیش درگیری والدین لیمون و بوچانان (2011)، مقیاس محق پنداری تحصیلی چونینگ و کمبل (2009) و مقیاس رفتار غیرمولد تحصیلی ریمکوس (2012) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر از نوع مدلیابی معادلات ساختاری نشان دادند مدل پیشنهادی با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد و اثر مستقیم بیش درگیری والدین بر محق پنداری تحصیلی تایید شد. همچنین محق پنداری تحصیلی بر رفتار غیرمولد تحصیلی تاثیر مستقیم داشت. مدل نشان داد بیش درگیری والدین به واسطه محق پنداری تحصیلی بر رفتار غیرمولد تحصیلی تأثیر دارد. نتایج بیانگر آن است که بیش درگیری والدین، سطح محق پنداری تحصیلی را پیشبینی و بروز سوءرفتارهای تحصیلی را تعیین میکند.

هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه ای خودپنداره تحصیلی در رابطه بین امید به تحصیل و رفتار غیرمولد تحصیلی بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان دوره متوسطه دوم منطقه درودزن در سال تحصیلی 99-1398 بودند. شرکت کنندگان 299 دانش آموز (167 دختر و 132 پسر) بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس های امید به تحصیل (خرمایی و کمری، 1396)، رفتار غیرمولد تحصیلی (ریمکوس، 2012) و سیاهه خودپنداره تحصیلی (چن و تامپسون، 2004) را تکمیل کردند. به منظور پاسخ گویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که امید به تحصیل، هم به صورت مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق خودپنداره تحصیلی بر رفتار غیرمولد تحصیلی اثر منفی دارد. در مجموع، یافته های این پژوهش بیانگر اهمیت توجه به نقش امید به تحصیل و خودپنداره تحصیلی در کاهش رفتار غیرمولد تحصیلی دانش آموزان است.