آشفتگی روانی

زمینه و هدف: سال های اولیه کودکی نقش مهمی در تحول شخصیت و آینده فرد دارد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه سلامت روانی، هراس اجتماعی وآشفتگی روانی کودکان پسر تحت سرپرستی بهزیستی و کودکان تحت سرپرستی خانواده بود. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش علی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل 55 نفر از کودکان پسر تحت سرپرستی یکی از مراکز بهزیستی شهرستان خوی و 220 نفر از کودکان پسر تحت سرپرستی خانواده این شهر در سال تحصیلی 97-96 بود. حجم نمونه شامل 48 نفر از کودکان تحت سرپرستی بهزیستی به صورت نمونه گیری تصادفی ساده و 136 نفر نیز کودکان تحت سرپرستی خانواده به صورت طبقه ای (از مدارس ابتدایی) تعیین شده است. داده ها با استفاده از پرسشنامه وضعیت سلامت روانی (گلدبرگ و هیلر، 1979)، پرسشنامه استاندارد هراس اجتماعی (کالت و کانر، 2000)، و چک لیست سلامت روانی (پارمود کومار، 1992) جمع آوری و با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته ها: یافته ها بیانگر تأثیرخانواده بر افزایش سلامت روانی، کاهش هراس اجتماعی و آشفتگی روانی کودکان است. نمرات سلامت روانی کودکان تحت سرپرستی خانواده به طور معناداری از کودکان تحت سرپرستی بهزیستی بیشتر بوده است و در نمرات هراس اجتماعی و آشفتگی روانی کودکان تحت سرپرستی خانواده به طور معناداری از کوکان تحت سرپرستی بهزیستی کمتر بوده است (0/001 P< ). نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این پژوهش می توان نتیجه گرفت که میزان سلامت جسمانی و روانی کودک به شیوه ارتباطی او با خانواده و میزان برآورده شدن نیازهایش بستگی دارد.

زمینه تحقیق و هدف: هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر کاهش آشفتگی روانی و افزایش کیفیت زندگی بیماران فشار خونی بود. روش مطالعه: این پژوهش از لحاظ ماهیت جز تحقیقات کاربردی و از لحاط اجرا جز تحقیقات نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه بیماران فشار خونی مراجع کننده به مراکز درمانی شهر هرسین در سال 1399 بود. از بین جامعه آماری، 60 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه آزمایشی و کنترل (در هر گروه 30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) انتخاب شد. ابزار های پژوهشی مورد استفاده پرسشنامه های آشفتگی روانی کسلر (2003) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (2006) بود. گروه آزمایش در طول هشت جلسه، هرجلسه به مدت 90 دقیقه آموزش مهارت های زندگی دریافت کردند و پس از سه ماه پیگیری به عمل آمد. نتایج: یافته ها نشان داد آموزش مهارت های زندگی با توجه به میانگین آشفتگی روانی بیماران فشار خونی گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش آشفتگی روانی گروه آزمایش شده است. میزان تأثیر یا تفاوت برابر با 41/0 می باشد، به عبارت دیگر، 41 درصد تفاوت های فردی در نمرات پس آزمون آشفتگی روانی مربوط به تأثیر آموزش مهارت های زندگی می باشد.مهارت های زندگی با توجه به میانگین آشفتگی روانی بیماران فشار خونی گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب بهبود آشفتگی روانی گروه آزمایش شده است. میزان تأثیر یا تفاوت برابر با 48/0 می باشد، به عبارت دیگر، 48 درصد تفاوت های فردی در نمرات پیگیری آشفتگی روانی مربوط به تأثیر مهارت های زندگی می باشد. آموزش مهارت های زندگی با توجه به میانگین کیفیت زندگی بیماران فشار خونی گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب افزایش کیفیت زندگی گروه آزمایش شده است. میزان تأثیر یا تفاوت برابر با 48/0 می باشد، به عبارت دیگر، 48 درصد تفاوت های فردی در نمرات پس آزمون کیفیت زندگی مربوط به تأثیر آموزش مهارت های زندگی می باشد. آموزش مهارت های زندگی با توجه به میانگین کیفیت زندگی بیماران فشار خونی گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب افزایش کیفیت زندگی گروه آزمایش شده است. میزان تأثیر یا تفاوت برابر با 52/0 می باشد، به عبارت دیگر، 52 درصد تفاوت های فردی در نمرات پیگیری کیفیت زندگی مربوط به تأثیر مهارت های زندگی می باشد. بحث و نتیجه گیری: آموزش مهارت های زندگی بر کاهش آشفتگی روانی و افزایش کیفیت زندگی بیماران فشار خونی که می تواند از طریق متغیرهای اضطراب و افسردگی و کیفیت زندگی ، شناخت بیماران فشار خونی را تغییر دهد و آنها را قادر سازد که عقیده مثبت تری در کنترل خودشان داشته باشند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آشفتگی روانی و تحمل ابهام در احساس تنهایی زنان شاغله قرنطینه شده در شرایط کرونا انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر تویفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زنان شاغل شهر کرج که تجربه قرنطینه را حداقل در 38 روز داشتند. از میان آن ها، بر طبق فرمول کوکران تعداد 248 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان با مقیاس آشفتگی روانی کسلر و همکاران (2002)، پرسشنامه تحمل ابهام مک لین (1993) و پرسشنامه احساس تنهایی دیتماسو و همکاران (2004) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه به روش همزمان بوسیله نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج بیانگر آن است که با افزایش یک انحراف استاندارد بر نمرات آشفتگی روانی 465/0 انحراف استاندارد بر نمرات احساس تنهایی افزوده می شود؛ همچنین با افزایش یک انحراف استاندارد بر نمرات تحمل ابهام 237/0 انحراف استاندارد از نمره احساس تنهایی کاسته می شود. آشفتگی روانی سهم یگانه بیشتری در پیش بینی احساس تنهایی دارد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تحمل ابهام و آشفتگی روانی در احساس تنهایی زنان شاغل قرنطینه شده در شرایط کرونا نقش داشته است. براساس نتایج حاصله، لزوم توجه به آشفتگی روانی و تحمل ابهام در میزان شدت احساس تنهایی در زنان شاغل قرنطینه شده در شرایط کرونا نقش بسزایی دارد.

هدف: سوء مصرف مواد یکی از بزرگترین معضلات جوامع بشری است که نه فقط موجب اختلالات رفتاری و اجتماعی میشود بلکه با تأثیر بر جنبه های مختلف سلامت جسمی و روانی خسارت مالی هنگفتی نیز بر فرد خانواده و جامعه وارد میکند از این رو هدف پژوهش حاضر مقایسه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و آشفتگی روانی در افراد معتاد و عادی بود. روش : این پژوهش توصیفی، از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه افراد خود معرف جهت ترک اعتیاد شهر مشهد بودند که در زمستان 97 به کلینیک ترک اعتیاد مراجعه کرده بودند. تعداد 60 نفر معتاد به شیشه و 60 نفر عادی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسش نامه های دشواری تنظیم هیجان DERS ، مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS-21) استفاده شد. یافته ها : نتایج پژوهش نشان داد راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و آشفتگی روانی در افراد معتاد به شیشه بیشتراز افراد عادی است (P=0/001). نتیجه گیری : این یافته ها حاکی از آن است که ناتوانی در تنظیم شناختی هیجانات و عدم کنترل آشفتگی روانی در افراد معتاد دو مولفه مهم می باشد. بنابراین بر اساس یافته ها در نظر داشتن این دو مولفه برای خدمات آموزشی، آسیب شناسی و مشاوره امری ضروری است.

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی ساختاری پیش بینی آشفتگی روانی بر اساس چشم انداز زمان با میانجی گری احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری شناختی بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی و طرح پژوهش همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران که در سال تحصیلی 1399-1400مشغول به تحصیل بودند تشکیل دادند، که از بین آنها، 387 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه افسردگی، اضطراب، استرس لاویبوند و لاویبوند (1995)، پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو (1999)، پرسشنامه احساس انسجام روانی فلنسبرگ (2006) و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) جمع آوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری SEM و با بهره گیری از نرم افزار Amos صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد از بین ابعاد چشم انداز زمان بعد گذشته منفی و حال جبرگرا و احساس انسجام روانی با آشفتگی روانی مثبت، و ابعاد آینده، حال خوش گذران و گذشته خوب مربوط به چشم انداز زمان و انعطاف پذیری شناختی با آشفتگی روانی منفی، معنادار است (01/0>P). همچنین احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری شناختی اثر عامل های چشم انداز زمان بر آشفتگی روانی را به صورت معنادار میانجی گری می کنند (01/0> P). چشم انداز زمان، احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری شناختی در مجموع 65 درصد از واریانس آشفتگی روانی را تبیین می کنند. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت الگوی ساختاری پیش بینی آشفتگی روانی بر اساس چشم انداز زمان با میانجی گری احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری شناختی دانشجویان دختر و پسر دارای برازش است.