احساس پیوستگی

"مقدمه: شواهد زیادی در مورد اهمیت عوامل روان شناختی در سبب شناسی و تشدید بیماری های عروق کرونری وجود دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط احساس پیوستگی و تیپ شخصیتی D با تندرستی در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری بود. روش کار: نمونه ی مطالعه ی همبستگی حاضر شامل60 بیمار کرونری است که از میان بیمارانی که به درمانگاه تخصصی قلب و عروق بیمارستان حشمت شهر رشت در تابستان سال 1387 مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تیپ شخصیتیD، مقیاس احساس پیوستگی و پرسش نامه ی تندرستی استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری تحلیل شدند.یافتهها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که احساس پیوستگی (22/0=r) و تیپ شخصیتی D (62/0- =r) با تندرستی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری رابطه ی معنی داری دارند (01/0P<). بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری تنها مولفه ی عاطفه ی منفی تیپ شخصیتی D، تندرستی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری را پیش بینی می کند. نتیجه گیری: سطح بالای مولفه ی عاطفه ی منفی، تندرستی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری را کاهش می دهد. "

هدف پژوهش حاضر مقایسه طرد اجتماعی، احساس پیوستگی و ادراک خطر در افراد وابسته به مواد، سیگار، قلیان و عادی بود. روش پژوهش علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد وابسته به مواد، سیگار، قلیان و افراد عادی ساکن شهر اردبیل در نیمه اول سال 1395 بودند. 120 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند که به ازای هر گروه 30 نفر در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی ارزیابی شناختی حوادث پرخطر، مقیاس احساس پیوستگی و مقیاس طرد اجتماعی همسالان استفاده شد. نتایج نشان داد که در مقیاس خطر استفاده از داروهای محرک، رفتارهای پرخاشگرانه، می بارگی، رفتارهای پرخطر شغلی و تحصیل میانگین گروه عادی از سه گروه سیگاری، قلیانی و وابسته به مواد کمتر بود. اما در متغیر قابل درک بودن و کنترل پذیری میانگین گروه عادی از سه گروه سیگاری، قلیانی و عادی بالاتر بود. در متغیر توهین، نادیده گرفتن، تهمت و اتهام میانگین گروه عادی از هر سه گروه سیگاری، قلیانی و عادی کمتر بود. طرد اجتماعی، احساس پیوستگی و ادراک خطر از عواملی هستند که در گرایش افراد به سمت مواد، سیگار و قلیان نقش مؤثری ایفا می کنند. بنابراین ضروری است که در برنامه های آموزشی، پیشگیری و درمانی اعتیاد بر این ویژگی های روانشناختی تأکید گردد تا از این رهگذر به غنی سازی برنامه های پیشگیرانه و درمانی کمک شود.

زمینه: تحقیقات نشان دهنده مراجعه روزافزون زوجین به روان درمانگری های مبتنی بر پذیرش و تعهد و زوج درمانگری متمرکز بر هیجان برای مشکلات تنیدگی و سازش نایافتگی است. آیا می توان با مقایسه این دو درمان گفت کدامیک اثربخشی بیشتری دارد ؟ هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی زوج درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد و زوج درمانگری متمرکز بر هیجان برتنیدگی و احساس پیوستگی و بهبود سازش یافتگی در همسران شهر تهران در سال 1398 بود . روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری همسران مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره خانواده در شهر تهران بوده اند. تعداد 30 زوج به صورت نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دوگروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند (هر گروه 10 زوج). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازش یافتگی زناشویی اسپانیر (1976)، مقیاس پیوستگی آنتونوسکی (1993) و مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی-21 لاوی باند (1995) بوده است. دو پروتکل زوج درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد (جانسون، 2004) و زوج درمانگری متمرکز بر هیجان (ایزدی و عابدی (1392) برای دو گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای انجام گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از روش کوواریانس انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که زوج درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد و زوج درمانگری متمرکز بر هیجان به طور معنی داری بر تنیدگی، احساس پیوستگی و بهبود سازش یافتگی همسران اثربخش بوده اند (0/001> p ). نتیجه گیری: مداخلات و پروتکل های زوج درمانگری در محیط های مشاوره در هر دو درمان اثربخش بود.

سالمندان از تغییرات جسمانی، میزان بالاتر بیماری، معلولیت و از دست دادن خویشاوندان و دوستان شواهد بیشتری برای مرگ به دست می آورند. تجربه کردن مقداری اضطراب درباره مرگ طبیعی است؛ امّا، مانند سایر ترس ها چنانچه خیلی شدید باشد سازگاری و کارآمدی را تضعیف می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه احساس پیوستگی و توانمندی ایگو با اضطراب مرگ سالمندان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان غیر ساکن خانه سالمندان دارای سن بالای 60 سال در شهر تهران بود. از میان آن ها نمونه ای به حجم 200 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (1970)، پرسشنامه توانمندی ایگو ماکستروم و همکاران (1997) و پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونوسکی (1987) استفاده شد. در نهایت بعد از جمع آوری اطلاعات، داده های حاصل با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به روش همزمان تحلیل شد. نتایج نشان داد، بین توانمندی ایگو و اضطراب مرگ سالمندان رابطه منفی معنی داری وجود داشت (22/0- r= ، 01/0 P < ). همچنین بین احساس پیوستگی و اضطراب مرگ سالمندان رابطه منفی معنی داری وجود داشت (18/0- r= ، 01/0 P < ). توانمندی ایگو و احساس پیوستگی به طور منفی و معناداری اضطراب مرگ را پیش بینی نمودند. در نهایت با توجه به نتایج مطالعه می توان نتیجه گرفت که احساس پیوستگی و توانمندی ایگو در زمره متغیرهای مرتبط با اضطراب مرگ سالمندان بوده و توانایی پیش بینی آن را دارند.

هدف از این پژوهش بررسی نقش احساس پیوستگی، انعطاف پذیری روانی و کنترل عاطفی در پیش بینی رشد پس از سانحه بیماران بهبود یافته از بیماری ویروسی کرونا بود. روش پژوهش حاضر همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد بهبود یافته از بیماری ویروسی کرونا در زمستان سال 1400 بودند که در شبکه های اجتماعی تلگرام فعالیت داشتند. 457 نفر از افراد بهبود یافته از بیماری ویروسی کرونا با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گردآوری داده ها با پرسشنامه رشد پس از سانحه ( PGI ، تدشی و کالون، 1996 )، پرسشنامه احساس پیوستگی ( SCQ ، آنتونووسکی، 1987)، مقیاس پذیرش و عمل – نسخه دوم ( AAQ-II ، بوند و همکاران، 2007) و مقیاس کنترل عاطفی ( ACS ، ویلیام و همکاران، 1977) انجام شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین احساس پیوستگی (257/0= r ؛ 01/0> P )، انعطاف پذیری روانی (234/0= r ؛ 01/0> P ) و کنترل عاطفی (332/0= r ؛ 01/0> P ) با رشد پس از سانحه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد 1/23 درصد از تغییرات رشد پس از سانحه توسط متغیرهای مورد بررسی پیش بینی می شود. بنابراین، احساس پیوستگی، انعطاف پذیری روانی و کنترل عاطفی برای رشد پس از سانحه بیماران بهبودیافته از کرونا نقش مهمی دارند.

تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش سبک زندگی اسلامی و احساس پیوستگی در پیش بینی کیفیت زندگی زناشویی فرهنگیان زن متاهل صورت گرفت. تحقیق حاضر از نوع هدف کاربردی و ازحیث روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق را تمامی فرهنگیان زن متاهل شهر بهشهر به تعداد 230نفر تشکیل می دادند که بر اساس جدول گرجسی و مورگان 140 نفر از زنان با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد پرسشنامه کیفیت زندگی زناشویی راست و گلومبوک(1998)، پرسشنامه سبک زندگی اسلامی کاویانی(1388) و پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونووسکی (1988) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS18 صورت گرفت. یافته ها نشان داد بین اجتماعی بودن، باورها، عبادی، اخلاقی، مالی، خانواده ، سلامت، تفکر و علم ، امنیتی - دفاعی، زمان شناسی با متغیر کیفیت زندگی زناشویی همبستگی منفی معناداری وجود دارد. بین احساس پیوستگی با کیفیت زندگی زناشویی وجود دارد و به طور مشخص بین قابل درک بودن، کنترل پذیری، معنی دار بودن، و احساس پیوستگی با کیفیت زندگی زناشویی همبستگی منفی معناداری وجود دارد. همچنین دیگر یافته های پژوهش نشان داد سبک زندگی اسلامی به طور معناداری بیشترین سهم را در پیش بینی کیفیت زندگی زناشویی داشت.لذا با توجه به قدرت پیش بینی کنندگی متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش، ﻣﺸ ﺎوران و درﻣﺎﻧﮕﺮان در مراکز مشاوره می توانند در روشﻫﺎ و درﻣﺎنﻫﺎی خود به این متغیرهای زمینه ای که می تواند عملکرد کلی کیفیت زندگی زناشویی را تحت شعاع قرار دهند، توجه ویژه نمایند.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سرمایه ی روان شناختی و باورهای فراشناخت بر احساس پیوستگی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود که از طرح پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل استفاده شد. مشارکت کنندگان در پژوهش 60 نفر از زنان روستایی متأهل شهرستان دهاقان بودند که با گمارش تصادفی، 20 نفر در گروه آموزش سرمایه ی روان شناختی، 20 نفر در گروه آموزش باورهای فراشناخت و20 نفر نیز در گروه کنترل قرار گرفتند. این گروه ها به تصادف در گروه های آزمایشی و کنترل گمارش شدند. گروه های آزمایشی به مدت 8 جلسه ی 1ساعته، یک گروه تحت آموزش سرمایه ی روان شناختی و یک گروه هم تحت آموزش باورهای فراشناخت قرار گرفتند. در پایان هر سه گروه به پرسشنامه ی احساس پیوستگی آنتونوسکی (1987) پاسخ دادند. روایی و پایایی ابزار پژوهش برای استفاده در فرهنگ ایرانی رضایت بخش بوده است. نتایج تحلیل واریانس یک متغیره (ANOVA) نشان داد که آموزش سرمایه ی روان شناختی و فراشناخت بر احساس پیوستگی تأثیر معنی داری داشته است. بنابراین، می توان از آموزش سرمایه ی روان شناختی و آموزش باورهای فراشناخت یا تلفیقی از این دو روش جهت افزایش احساس پیوستگی زنان بهره برد.