روابط با همسالان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی با روابط همسالان و عملکرد تحصیلی دانش آموزان سال سوم متوسطه انجام شده است. نوع پژوهش، توصیفی و روش آن همبستگی بوده است. مشارکت کننده ها، دانش آموزان پسر سال سوم متوسطه اول دولتی منطقه 2 آموزش وپرورش شهر تهران در سال تحصیلی 95-96 به تعداد 162 نفر بوده اند که با روش نمونه گیری تصادفی خوش ه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند. داده های مربوط به متغیر میزان استفاده از شبکه های اجتماعی، با پرسشنامه سلیمانی (1394) برای دانش آموزان دبیرستانی و اطلاعات کیفیت دل بستگی به همسالان، به کمک سیاهه دل بستگی به همسالان (آرمسدن و گرینبرگ، 1987) جمع آوری شده اند. شاخص عملکرد تحصیلی مشارکت کننده ها نیز از طریقِ معدل تحصیلی ترم گذشته دانش آموزان استخراج شده است. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج نشان می دهد هرچه میزان استفاده فرد از شبکه های اجتماعی بیشتر باشد، ارتباط و اعتمادش به همسالان، کمرنگ تر و در نتیجه، کیفیت و سطح روابطش با آنان ضعیف تر می شود. همچنین نتایج حاکی از وجود رابطه منفی و معنادار بین متغیر میزان استفاده از شبکه های اجتماعی با عملکرد تحصیلی است. در نهایت، آزمون مدل نظری پژوهش نشان داد که متغیرهای میزان استفاده فرد از شبکه های اجتماعی و ارتباط با همسالان می توانند تغییرات عملکرد تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کنند (7/75%=R2).

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی سایکودراما با محتوای تحلیل رفتار متقابل بر تنظیم هیجانی و روابط با همسالان در نوجوانان دختر بدسرپرست استان اصفهان انجام شد. روش: این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی و طرح آن به صورت دو گروهی (گروه آزمایش و گروه کنترل) همراه با سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری( یک ماهه) بود. جامعه آماری، کلیه دختران نوجوان بدسرپرست استان اصفهان در سال 1394 بود که از میان آن ها 22 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های دشواری های تنظیم هیجانی(DERS) و مقیاس عملکرد اجتماعی- انطباقی کودک و نوجوان(CASAFS) استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش با روش تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چند متغیره نشان دهنده تاثیر معنادار مداخله سایکودراما با محتوای تحلیل رفتار متقابل بر کاهش دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی و همچنین بهبود روابط با همسالان، در مرحله پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود. نتیجه گیری: به طور کلی  نتایج حاکی از آن بود که سایکودراما با محتوای تحلیل رفتار متقابل با اثربخشی بر فرآیند تنظیم هیجانات دختران نوجوان بدسرپرست موجب افزایش کارآمدی آنان در استفاده از راهبردهای موثر تنظیم هیجانی و در نتیجه بهبود روابط از جمله روابط با همسالان می گردد.

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش تدریس مشارکتی جیگ ساو بر روابط با همسالان و پیوند با مدرسه دانش آموزان انجام شده است. روش: جامعه ی آماری این پژوهش، دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در پایه چهارم مدرسه ابتدایی شهید امیری کیا (منطقه 12) در سال تحصیلی 95-1394 شهر تهران هستند که جامعه شامل 120 نفر بود که به دو گروه 60 نفره (4 کلاس) تقسیم شدند . دو کلاس 30 نفره به عنوان گروه گواه و دو کلاس 30 نفره به عنوان گروه های آزمایشی شدند. برای یک گروه از روش تدریس مشارکتی جیگساو استفاده شد و برای گروه دیگر شیوه ی سنتی مورد استفاده قرار گرفت و پیش و پس از طی این دوره ی آموزشی از دو پرسشنامه استاندارد روابط با همسالان هادسون ، پرسشنامه استاندارد پیوند با مدرسه ویژه دانش آموزان دوره ابتدایی ، استفاده شد. یافته ها: به منظور تجزیه تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) ودر بخش استنباطی از تحلیل کواریانس استفاده شدکه نتایج آن نشان داد استفاده از روش تدریس مشارکتی جیگساو می تواند روابط با همسالان و پیوند با مدرسه را در دانش آموزان بهبود بخشد. لذا توصیه می شود با توجه به آثار مثبت مترتب بر روش تدریس مشارکتی جیگساو از این روش در تدریس مدارس بهره برده شود.

هدف : هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه علّی اضطراب، نشخوار فکری، غفلت، روابط با همسالان و قلدری با آمادگی به اعتیاد بود. روش : در این مطالعه همبستگی، جامعه آماری را دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر اصفهان تشکیل می دادند. به روش خوشه ای تصادفی، 375 دانش آموز از بین نواحی شهر اصفهان، براساس جدول تعیین حجم نمونه کوهن و همکاران (2000) به عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت کنندگان، به پرسش نامه های اعتیادپذیری، اضطراب ، نشخوار فکری، غفلت، روابط با همسالان و قلدری پاسخ دادند. یافته ها: براساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی با داده ها برخوردار بود. ضرایب تأثیر اضطراب، غفلت، مشکلات در روابط با همسالان، قلدری و نشخوار فکری بر اعتیادپذیری معنادار بود. نتیجه گیری : بنابر نتایج پژوهش اضطراب، غفلت، مشکلات در روابط با همسالان، قلدری و نشخوار فکری بر اعتیادپذیری تأثیر علّی دارند. لذا این مدل می تواند به مثابه الگویی مطلوب، برای تدوین برنامه های آموزشی پیشگیری از اعتیاد مثمر ثمر باشد.

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش سواد رسانه ای بر استفاده مشکل زا از اینترنت، رفتارهای انحرافی و روابط با همسالان در دانش آموزان بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری، دانش آموزان دوره متوسطه دخترانه شهر تهران در سال تحصیلی 1399-1398 بودند که از این جامعه، تعداد 40 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت آموزش سواد رسانه ای به مدت 10 جلسه یک ساعته قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس غربالگری استفاده پرخطر و مشکل-آفرین از اینترنت جلنچیک و همکاران، مقیاس رفتارهای انحرافی رستمی و فیروز راد و مقیاس روابط با همسالان ریگبی و اسلی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل واریانس مختلط بر اساس نرم افزار SPSS.21 انجام گرفت. نتایج پژوهش تفاوت معناداری بین میانگین نمرات استفاده مشکل زا از اینترنت، رفتارهای انحرافی و روابط با همسالان در پس آزمون و پیگیری وجود دارد. بنابراین آموزش سواد رسانه ای تأثیر چمشگیری بر استفاده مشکل زا از اینترنت، رفتارهای انحرافی و روابط با همسالان در نوجوانان دارد و می توان از آن به عنوان روش مؤثر و مفیدی برای کاهش مشکلات اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان سود جست.

زمینه و هدف: اعتیاد به اینترنت یک اعتیاد رفتاری است که در آن فرد به استفاده از اینترنت یا سایر وسایل آنلاین به عنوان روشی ناسازگار برای مقابله با استرس های زندگی وابسته می شود که عواقب زیادی را برای فرد به همراه دارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر هیجان خواهی، رفتارهای پرخطر و روابط با همسالان در نوجوانان با اعتیاد به اینترنت بود. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. 30 نوجوان با اعتیاد به اینترنت شهر اصفهان به روش هدفمند با توجه به ملاک های ورودی از بین نوجوانانی که دارای اعتیاد به اینترنت بودند؛ انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش مداخله کیفیت زندگی درمانی دریافت نمودند. و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. پرسشنامه ها شامل اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ (1998)، هیجان خواهی زاکرمن (1978)، رفتارهای پرخطر زاده محمدی (1389) و روابط با همسالان رزاقی و همکاران (1396) بود. داده ها از  طریق تحلیلی واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان دادند که مداخله کیفیت زندگی درمانی هیجانی خواهی، رفتارهای پرخطر و روابط با همسالان گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و پیگیری تأثیر معناداری داشته است (001/0>P). نتیجه گیری: می توان گفت مداخله کیفیت زندگی درمانی با بهره گیری از  اصول و تکنیک های تغییر شرایط با تغییر کیفیت زندگی می تواند به عنوان یک مداخله مؤثر جهت بهبود هیجانی خواهی، رفتارهای پرخطر و روابط با همسالان نوجوانان با اعتیاد به اینترنت مورد استفاده گیرد