مجموعه های ورزشی

رفتارهای مدیریت خطر شاخه ای از مدیریت خطر است که لزوماً نباید به وسیله مدیر ورزش اجرا شوند، اما از آن جا که در نهایت مدیر ورزش برای آنچه در مجموعة ورزشی روی داده مسئول است، باید بتواند بر انجام آنها نظارت کند (1). هدف از پژوهش حاضر بررسی رفتارهای مدیریت خطر مدیران مجموعه های ورزشی استان مازندران است. جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران (25نفر) و 21 نفر از مربیان مجموعه های ورزشی استان مازندران تشکیل می دهند. پژوهش حاضر توصیفی بوده و به روش میدانی انجام شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامة استاندارد گری با اعتبار و پایی (76/0= α) و برای تجزیه و تحلیل، از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، فیشر، من ویتنی، کراسکالوالیس و آزمون t استفاده شد. یافته ها نشان داد بین سن مدیران و میزان رفتارهای مدیریت خطر آنان رابطة معنی داری وجود ندارد (05/0p>). همچنین بین مدرک تحصیلی و تجربة مربیگری مدیران و میزان حوادث رویداده در مجموعه های ورزشی با میزان رفتارهای مدیریت خطر مدیران، رابطة معنی داری وجود ندارد (05/0p>). تفاوت بین جنسیت مدیران و میزان رفتارهای مدیریت خطر آنان از نظر آماری معنی دار است (05/0 p<). براساس نتایج، بین رفتارهای مدیریت خطر در مجموعه های خصوصی و دولتی تفاوت معنی داری وجود ندارد و تفاوت بین رشتة تحصیلی مدیران و میزان رفتارهای مدیریت خطر آنان نیز معنی-دار نیست (05/0p>). به علاوه، بین دیدگاه گروه های تحقیق در مورد میزان رفتارهای مدیریت خطر مدیران، تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 p<).

باشگاه های ورزشی تنها زمانی می توانند موثر و موفق باشند که مشارکت و همکاری مردم را جلب نمایند و این مهم تنها در صورت رضایت مراجعان از نظام ارائه خدمات میسر می شود. هدف از انجام این تحقیق تعیین و مدل سازی مولفه های رضایت مندی مشتریان مجموعه های تفریحی ورزشی شرکت گاز در شهر تهران بوده است. تحقیق به روش توصیفی- پیمایشی انجام شد. نمونه آماری تحقیق را 90نفر از استفاده کنندگان خدمات ارائه شده در مجموعه های ورزشی شرکت گاز تشکیل دادند. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته کیفیت خدمات و رضایت مندی بوده است. روایی محتوایی آن را پانل خبرگان شامل 7تن از اساتید مدیریت ورزشی دانشگاه تأیید نموده و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ، معادل 72/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیری انجام شد. نتایج نشان داد همبستگی معنی داری میان فاکتورهای دسترسی و طراحی و جذابیت با میزان رضایت مندی مشتریان وجود دارد (p<0/05). میان فاکتورهای بهداشت، مدیریت، کیفیت و سایر موارد نیز با رضایت مندی مشتریان نیز همبستگی معنی داری دیده شد (p<0/01). در تحلیل چند متغیره رگرسیونی متغیرهای مدیریت (Beta=0.238, P=0.041) و کیفیت (Beta=0.282, P=0.016) پیش بین های معنی دار رضایت مندی مشتریان به دست آمدند. بنابراین بهره گیری از شیوه های مدیریت مناسب و توجه به کیفیت خدمات ارائه شده عواملی هستند که در ارتقای رضایت مندی مشتریان این گونه اماکن ورزشی نقش مهمی ایفا می کنند.

هدف از پژوهش حاضر، طراحی مدل تأثیر مسئولیت پذیری اجتماعی مجموعه های ورزشی خصوصی شهر کرمانشاه بر رفتار و نگرش مشتریان است. روش تحقیق همبستگی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش مشتریان یازده مجموعه ورزشی بزرگ شهر کرمانشاه بود، که حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 340 نفر به دست آمد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه محقق ساخته مسئولیت پذیری اجتماعی بر مبنای پرسشنامه کارول (1991) و پرسشنامه رفتار و نگرش مشتری استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد بین مسئولیت پذیری اجتماعی با مؤلفه های رفتار  و نگرش مشتریان رابطه معنادار وجود دارد. خروجی های نرم افزارAMOS  نشان دهنده مناسب بودن مدل ساختاری بود. با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد که مسئولیت پذیری اجتماعی یکی از مهم ترین عوامل تشکیل دهنده رفتار و نگرش مشتریان مجموعه های ورزشی خصوصی است. به مدیران مجموعه های ورزشی خصوصی پیشنهاد می شود همواره مسئولیت های اجتماعی خود را مدنظر قرار دهند و با استفاده از این فرصت و شناخت نیازهای جامعه و مشتریان و در نهایت تلاش در جهت برآورده کردن این نیازها مزیت رقابتی خود را حفظ کنند.

هدف این مقاله ارزیابی میزان ریسک زیست محیطی مجموعه ها و فضاهای ورزشی شمال شرق تهران بر اساس پهنه بندی آلودگی هوا با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS و ارائه الگویی برای مدیریت این ریسک است . جامعه آماری مقاله 48 مورد از فضاهای ورزشی شمال شرق تهران است. مراحل انجام پژوهش به این صورت است که ابتدا داده های مربوط به شش شاخص آلاینده هوا (منو اکسید کربن، دی اکسید گوگرد، دی اکسید ازت، ازن و ذرات معلق) به صورت خام از مرکز پایش آلودگی هوا و شرکت کنترل کیفیت هوای تهران جمع آوری و مورد تحلیل قرار می گیرد. سپس با توجه به وزن هر آلاینده و بر اساس درونیابی به روش کریجینگ به تفکیک رستر مربوطه تولید و کلاس بندی بر اساس محدوده حداقل و حداکثر انجام می شود. در نهایت بر اساس جدول شاخص کیفیت هوا طبقه بندی سطح اهمیت ایمنی بهداشتی نیز صورت می گیرد و نقشه مربوطه تهیه و در ادامه اقدام به روی هم گذاری لایه موقعیت مکانی مجموعه های ورزشی و لایه های پهنه بندی آلاینده ها خواهد شد. نتایج مقاله نشان می دهد که 22 مجموعه ورزشی از 48 مجموعه مورد مطالعه کانون های دریافت کننده بیشترین بار آلودگی هستند. ارزیابی ریسک زیست محیطی مجموعه های ورزشی با توجه به آلاینده های هوا ، بر اساس روش ویلیام فاین عدد ریسک 300 را نشان می دهد که نشان دهنده سطح ریسک بالا است. بنابراین نیازمند انجام اقدامات اصلاحی فوری برای کنترل ریسک است. Abstract The purpose of this paper is to assess the environmental risk of the Northeastern sport complexes and sports spaces based on the zoning of air pollution using the GIS Geographic Information System (GIS) and provide a model for managing this risk. The statistical population of the article is 48 items of sports spaces in north east of Tehran. The research process is based on the fact that data from six air pollutant indicators (carbon monoxide, sulfur dioxide, nitrogen dioxide, ozone and particulate matter) raw materials collect from the Air Pollution Monitoring Center and Tehran air Quality Control Company and analyzed. Then according to the weight of each pollutant and based on interpolation in the Kriging method the corresponding raster is produced and categorized based on the minimum and maximum range. Finally, according to the air quality index table, the classification of the level of importance of health safety will be done and the relevant map will be prepared and then proceed to align the location layer of the sports complexes and the layers of pollutant zoning. The results of the paper show that 22 sports complexes from 48 study groups are the most polluting centers receiving. Environmental risk assessment of sports complexes with regard to air pollutants, based on William Fein's method. Risk number 300 shows which represents a high risk level. Therefore, it needs to take immediate corrective measures to control the risk.

وظیفه اصلی و مهم برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی برای تمامی اقشار ساکن در شهر است؛ شهری که در آن سلامت، آسایش و زیبایی وجود داشته باشد. شهری پاک و روان برای همه اقشار جامعه. معلولان برای زندگی اجتماعی در شهرها با مشکلات متعددی روبه رو هستند. همواره ارتباط افراد دارای ضایعه نخاعی با محیط بیرون از منزل و ورود آنان به جامعه با مشکلاتی توأم است. بنابراین رفع محدودیت های شرایط محیط شهری به منظور پیشگیری از انزوای آنان، از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. فضاها و اماکن ورزشی یکی از مهم ترین کاربری های درون شهری محسوب می شوند که طراحی مناسب آنها می تواند نقش مهمی به منظور بهبود تعاملات اجتماعی معلولان داشته باشد. در حال حاضر امکان حضور معلولان جسمی_حرکتی در اماکن ورزشی به دلیل عدم رعایت استانداردهای اولیه با مشکل روبه رو شده است. به طوری که براساس بررسی انجام شده، نبود امکانات و زیرساخت های استاندارد در بخش اماکن و مجموعه های ورزشی، استفاده معلولان را به طرز چشمگیری کاهش داده است. این پژوهش به دنبال بررسی نقش طراحی مناسب مجموعه های ورزشی در افزایش سطح تعاملات اجتماعی معلولان جسمی_حرکتی و افزایش نقش اجتماعی آنان در جامعه است. روش تحقیق مورد استفاده در پژوهش، ترکیبی از روش کمی و کیفی است که به منظور جمع آوری داده ها و اطلاعات از  دو روش اسنادی_کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. همین طور به منظور بررسی دقیق تر موضوع، تعداد 186 پرسشنامه به وسیله معلولان جسمی_حرکتی پاسخ داده شده و به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. براساس نتایج به دست آمده می توان گفت که در حال حاضر یک فرد معلول نمی تواند به راحتی و بدون حمایت و کمک فرد دیگری از وسایل اماکن و مجموعه های ورزشی استفاده کند. معلولان به منظور استفاده از اماکن ورزشی، از لحظه خروج از منزل تا لحظه استفاده از اماکن ورزشی با مشکلات عدیده ای مواجه می شوند و ترجیح می دهند در خانه بمانند و این امر آنها را دچار بحران های روحی و روانی می کند. نتایج پرسشنامه ها نشان می دهد که طراحی و استانداردسازی اماکن و مجموعه های ورزشی بر تعاملات اجتماعی معلولان جسمی_حرکتی شهر تهران رابطه مستقیمی (با ضریب تعیین 85/0) دارد.

با توجه به نقش اساسی مقررات ملی ساختمان مبحث 19 در کاهش مصرف انرژی، شناسایی عوامل مؤثر بر آن می تواند در مدیریت مصرف انرژی مفید باشد. هدف این پژوهش شناخت مقررات ملی ساختمان مبحث 19 و عوامل تعیین کننده آن در مجموعه های ورزشی وابسته به آموزش و پرورش شهر تهران با استفاده از مدل معادلات ساختاری تفسیری می باشد که به بررسی تعاملات میان عناصر سیستم ها می پردازد. به منظور دستیابی به هدف تحقیق از دو روش اسنادی و میدانی-پیمایشی استفاده شد. مبتنی بر نظر خبرگان، از نظرات 15 متخصص و مهندس ناظر ساخت اماکن ورزشی برای اعتباریابی مدل سازی تفسیری ISM استفاده گردید. پس از تحلیل داده ها، مولفه های تاثیرگذار بر مدیریت مصرف انرژی در چهار سطح قرار گرفتند که بر اساس آن گراف ISM طراحی شد. پس از تحلیلMICMAC ، مولفه ها براساس قدرت نفوذ و وابستگی در سه سطح مستقل (عایق بندی لوله های آب گرم و سرد)، وابسته (عایق پوسته خارجی ساختمان) و خودمختار (جداره های نورگذر و بازشوها، تجهیزات و مدیریت سیستم روشنایی، مدیریت تاسیسات مکانیکی، برنامه نظارتی آموزش و تقسیم وظایف کارکنان) دسته بندی شدند که عایق بندی لوله های آب سرد و گرم بیشترین تاثیر را بر اجرایی شدن مبحث 19 در مجموعه های ورزشی به خود اختصاص داد.

مسئولیت پذیری اغلب به نوعی ارتباط بین افراد و محیط کار آنها مربوط می شود. هدف از مطالعه حاضر ارائه مدل اثرگذاری مسئولیت پذیری اجتماعی بانوان بر توسعه پایدار در سازمان های ورزشی است. فرضیه اصلی تحقیق وجود رابطه معنی دار میان مسئولیت پذیری اجتماعی بانوان و تحقق اهداف توسعه پایدار در سازمان می باشد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی است. که به لحاظ اجرایی کاربردی و از لحاظ زمان حال نگر است. 240 نفر از بانوان پرسنل در مجموعه های ورزشی به سؤالات پرسشنامه های استاندارد مسئولیت پذیری اجتماعی کارول (1991) و توسعه پایدار رضایی (1396) که دارای پایایی مناسب (آلفای کرونباخ 81/0) بود، به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. برای بررسی روابط بین متغیرها از روش مدل سازی معادلات ساختاری (AMOS) بهره گیری شد. یافته های پژوهش نشان داد که بار عاملی "تعهد اجتماعی" (78/0) بالاتر از بقیه ابعاد بود و پس از آن ابعاد "تعهد اخلاقی" با 64/0، "تعهد اقتصادی" با 51/0 و "تعهد قانونی" با 44/0 قرار دارند. همچنین، مسئولیت پذیری اجتماعی بانوان می تواند منجر به تحقق توسعه پایدار در سازمانهای ورزشی گردد. چرا که از بار عاملی 67/0 برخوردار است. در نتیجه تمامی فرضیه های تحقیق تایید می شود و با توجه به آنکه RMSEA معادل 150/2 می باشد، مدل نهایی از برازش کافی برخوردار است. بنابراین پیشنهاد می شود که بانوان شاغل با مقوله مسئولیت پذیری و ابعاد آن آشنا شوند، تعهد و پاسخگویی خود را افزایش و زمینه توسعه روزافزون مسئولیت اجتماعی خود را فراهم نمایند.

هدف از این پژوهش، ارائه مدل راهبردهای رسانه ای مدیریت بحران در مجموعه های ورزشی شهرداری تهران و روش پژوهش از نوع کیفی، با رویکرد گراندد تئوری از نوع گلیزری بوده است. جامعه آماری دو بخش منابع انسانی (استادان، مدیران ورزش شهرداری، مدیران مجموعه های ورزشی) و منابع اطلاعاتی (کتاب ها، مقالات، اسناد و رسانه ها) را شامل می شود و نمونه گیری به تعداد قابل کفایت و با روش قضاوتی بر مبنای رسیدن به اشباع نظری انجام شده است (22 نفر). ابزار پژوهش، شامل مطالعه کتابخانه ا ی نظام مند و مصاحبه های اکتشافی ساختارمند بوده و روایی ابزار بر اساس اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان، ارزیابی و تأیید شده است. بر اساس چارچوب مفهومی، سه کد محوری برای تدوین راهبردهای رسانه ای مدیریت بحران در مجموعه های ورزشی شهرداری تهران به دست آمده است: راهبردهای رسانه ای قبل از وقوع بحران که دارای مقوله های برنامه ریزی، شبکه سازی، کانال ارتباطی و آموزش است، راهبردهای رسانه ای حین وقوع بحران که دارای مقوله های روانی، ارتباطی و نظارتی است و راهبردهای رسانه ای بعد از وقوع بحران که ارزیابی و آینده نگری را شامل می شود. در نهایت بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که راهبردهای رسانه ای مدیریت بحران، فرایندی نظام مند و چندسطحی است که در هر سطح و مرحله، ویژگی های مختص به خود را دارد و از عوامل همبسته اثر می پذیرد.

شهر تهران به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای جهان شناخته شده است که این آلودگی ناشی از سیستم نادرست شهرسازی، رشد و توسعه ناهمگون و بدون ارزیابی می باشد. در این شرایط در صورتی که بتوان الگوی قابل اطمینانی برای پیش بینی وضعیت آتی آلاینده های موجود در هوای شهر ارائه داد، می توان با شناخت دقیق تری از آلاینده ها، راهکارهای مناسبی را از منظر مدیریت پایدار شهری اتخاذ نمود. هدف از انجام این تحقیق، پهنه بندی آلاینده های شاخص هوا در ارتباط با مجموعه های ورزشی شرق تهران (مناطق 4،7،8،13) می باشد. بدین منظور، داده های ایستگاه های سنجش آلودگی در پیرامون منطقه به روش کریجینگ، برای بازه زمانی 6 ساله (97-1390) درون یابی شدند. به عنوان استاندارد، از شاخص کیفیت هوا (AQI) استفاده گردید. رویهم گذاری لایه ها با استفاده از نرم افزار ArcGIS, 9.2 انجام شد. نتایج نشان داد که تغییرپذیری غلظت این آلاینده در ایستگاه های مختلف متفاوت است و پراکنش آلاینده ها در محدوده مطالعاتی از الگوی یکسان و مشابهی پیروی نمی کند. شدیدترین درجه آلودگی در ایستگاه ستاد بحران (49/90) ثبت گردیده است. بیشترین تعداد روزهای هوای پاک در ایستگاه گلبرگ (488 روز) و کمترین آن در ایستگاه ستاد بحران (160 روز) مشخص شده است. همچنین، ایستگاه ستاد بحران دارای بیشترین تعداد روز با کیفیت هوای «ناسالم» و «ناسالم برای گروه های حساس» می باشد. در این میان، ایستگاه دروس دارای تعداد روزهای آلوده کمتری بوده است. در نهایت، 22 مجموعه ورزشی در محدوده مطالعاتی در معرض آلودگی شدید هوا قرار دارند.