وضعیت بدنی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر وضعیت های بدنی مختلف حین فعالیت های مقاومتی تقویت کننده عضلات چهارسر ران بر حاصل ضرب دوگانه (RPP) و سایر شاخص های عملکردی قلبی-عروقی مردان تمرین کرده بود. به این منظور، 13 مرد سالم (میانگین±انحراف استاندارد: سن 14/1±3/20 سال، قد 1/9± 34/178 سانتی متر، وزن 95/6±4/75 کیلوگرم، سابقه ی تمرین >3 سال) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. از شاخص های قلبی-عروقی برای بررسی و مقایسه پاسخ های همودینامیکی در سه حرکت پرس پا، اسکوات ایستاده و اسکوات هاگ با شش تکرار در 85 درصد یک تکرار بیشینه استفاده شد. شاخص های عملکردی ضربان قلب، فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی و حاصل ضرب دوگانه، طی سه روز متوالی و بلافاصله قبل از شروع حرکت و آخرین تکرار فعالیت های مقاومتی اندازه گیری شدند. ابتدا، نرمالیتی داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف تأیید شد و سپس داده ها با استفاده از آزمون های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 5 درصد تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد سه شاخص ضربان قلب، فشار خون سیستولی و حاصل ضرب دوگانه، پس از فعالیت های مقاومتی تقویت کننده عضلات چهارسر ران افزایش معنی داری داشتند (05/0≥P). دامنه تغییرات شاخص حاصل ضرب دوگانه در حرکت اسکوات هاگ بزرگ تر از دو حرکت دیگر بود با این حال اختلاف معنی داری بین اسکوات هاگ و اسکوات ایستاده مشاهده نشد (05/0<P). پژوهش حاضر نشان داد حاصل ضرب دوگانه در پرس پا کوچک تر از دو وضعیت دیگر بود؛ بنابراین پرس پا می تواند وضعیت بدنی کم خطرتری برای تقویت عضلات چهارسر ران در افراد دارای مشکلات قلبی-عروقی باشد. به علاوه، اسکوات هاگ ممکن است در مقایسه با پرس پا و اسکوات ایستاده، فشار نامطلوب بیشتری به عضله قلب ورزشکاران وارد سازد. با این حال، اظهار نظر قطعی در این زمینه نیازمند تحقیقات بیشتری است.

تصویر بدنی مانند هر جنبة روانی دیگر، جزیی از شخصیت انسان است که سیر تکاملی دارد و در شرایطی مانند بدشکلی مشهود، فرد دچار اختلال و ضعف می شود. هدف از این پژوهش، مقایسة تصویر بدنی افراد دارای اسکولیوزیس ناشناخته با افراد سالم بود. پژوهش حاضر توصیفی–مقایسه ای است. به این منظور 54 فرد دارای اسکولیوزیس ناشناخته با میانگین سنی 1/18 سال پرسشنامة تصویر بدنی مندلسون را تکمیل کردند. سپس یک گروه کنترل با گروه مذکور مقایسه شدند. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 82/0 به دست آمد. تشخیص و شدت اسکولیوزیس از طریق رادیوگرافی صورت گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون t مستقل تحلیل شد. نتایج نشان داد بین تصویر بدنی افراد دارای اسکولیویس ناشناخته با افراد سالم تفاوت معناداری وجود دارد (01/0=P) و بین میزان رضایت از ظاهر و رضایت از نگرش دیگران در افراد دارای اسکولیوز و افراد سالم تفاوت معناداری مشاهده شد (03/0=P و 00/0=P). اما بین رضایت از وزن در افراد اسکولیوزی و افراد سالم تفاوت معناداری مشاهده نشد (17/0=P). انحنای تنه و تغییرات ثانویه در ناحیة شانه و کتف در افراد اسکولیوزیس ممکن است موجب ضعف تصویر بدنی در این افراد شود و برخی عوارض روانی را در پی داشته باشد.

اختصاصی بودن تمرین های ورزشی یکی از عوامل مهمی است که می تواند بر نظام اسکلتی عضلانی تأثیر گذار باشد. هدف این تحقیق، مقایسه میزان انحراف وضعیتی ستون فقرات و اندام تحتانی در زنان تکواندو کار با غیر ورزشکاران است. 50 زن تکواندوکار دارای کمربند مشکی و 50 غیرورزشکار آزمودنی های تحقیق را تشکیل دادند. برای اندازه گیری کایفوز و لوردوز از خط کش منعطف و برای تعیین میزان زاویه سربه جلو و اسکولیوز از روش فتوگرامتری و برای ارزیابی ناهنجاری های زانو و پا نیز به ترتیب از کولیس و روش افت ناوی استفاده شد. به منظور مقایسه دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که مقدار لوردوز کمری (90/47 درجه) در تکواندوکاران به طور معناداری بیشتر از غیر ورزشکاران (04/44 درجه) است. همچنین، مقدار انحنای جانبی ستون فقرات (اسکولیوز) (52/3 درجه) در تکواندوکاران به طور معناداری بیشتر از غیرورزشکاران است، میزان فاصله کندیل داخلی ران نیز در تکواندوکاران (26/3 سانتی متر) به طور معناداری بیشتر از غیر ورزشکاران (91/1 سانتی متر) بود. اما بین میزان سر به جلو، کایفوز، فاصله قوزک داخلی پا و افت ناوی در دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد (05/0P<). براساس نتایج تحقیق می توان اظهار کرد که ورزش تکواندو به علت نوع تمرین های رایج می تواند بر وضعیت بدنی ورزشکاران تأثیر بگذارد

هدف از پژوهش حاضر بررسی شیوع دردهای اسکلتی عضلانی و ارتباط آنها با مدت استفاده ازتلفن هوشمند همراه و وضعیت های اتخاذی در بین دانشجویان دانشگاه تهران بود. بدین منظور در یک مطالعه مقطعی تعداد 664 نفر از دانشجویان 18 تا 40 سال دانشگاه تهران به صورت روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و اطلاعات دموگرافیک شامل مدت زمان استفاده از تلفن همراه ثبت شد. سپس وجود و شدت دردهای اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی به وسیله پرسشنامه نوردیک و مقیاس رتبه بندی عددی (NRS) اندازه گیری شد. همچنین وضعیت بدنی دانشجویان هنگام استفاده از گوشی تلفن همراه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ارتباط معنی داری بین مدت زمان استفاده از تلفن همراه و درد اسکلتی عضلانی در تمامی نواحی مورد بررسی در هفته گذشته و 12 ماه گذشته وجود دارد. نتایج در رابطه با درد اسکلتی عضلانی اندام فوقانی و تنه و وضعیت های اتخاذی دانشجویان نشان داد تنها در ناحیه فوقانی پشت ، گردن و کمر و فوقانی پشت در 12 ماه گذشته و همچنین گردن و فوقانی پشت در 12 ماه گذشته که مانع از کار روزمره شده و همچنین مشکل گردن ، مچ دست و کمر در هفته گذشته با وضعیت اتخاذی بدن رابطه معنی داری وجود دارد. با توجه به ارتباط بین درد اسکلتی عضلانی دانشجویان با مدت زمان و وضعیت بدنی ایشان در استفاده از تلفن همراه هوشمند ضرورت دارد ضمن ارایه اطلاعات لازم به دانشجویان در خصوص زمینه سازهای دردهای اسکلتی عضلانی مانند مدت استفاده از تلفن همراه و وضعیت بدنی مناسب هنگام استفاده نیز آموزش داده شود.