ارزیابی کارآیی

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، آسیب شناسی ارزیابی کارآیی پرسنل معاونت نیروی انسانی ناجا میباشد. روش: روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان معاونت نیروی انسانی ناجا به تعداد 290 نفر بوده است. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که برای روایی محتوایی از نظرات اساتید و کارشناسان خبره استفاده گردید و براساس آن پرسشنامه اصلاح گردید؛ پایایی آن نیز مناسب (92/0 =) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی کندال) استفاده شد. یافته ها: روش کنونی ارزیابی کارکنان ناجا مطابق با اهداف و منظورهای آیین نامه ارزیابی کارآیی نمیباشد. ارزیابی کارآیی در تعیین میزان توان و مهارت کارکنان ناجا از اثربخشی لازم برخوردار است. ارزیابی کارآیی در تعیین میزان حمایت سازمانی از کارکنان ناجا معنادار نیست. ارزیابی کارآیی در ایجاد انگیزه در کارکنان ناجا نقش مؤثری دارد. ارزیابی کارآیی به ارائه بازخورد عملکرد کارکنان ناجا منتهی گردیده است. نتیجه گیری: ارزیابی کارآیی نتوانسته است به تصمیمات مدیریتی اعتبار ببخشد. ارزیابی کارآیی در شناسایی عوامل محیطی مؤثر بر کارآیی کارکنان ناجا مؤثر نبوده است.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین نیازهای هر سازمان در جهت حفظ توان پاسخگویی به شرایط رقابتی و مطالبات روزافزون محیطی، افزایش کارآیی سازمانی در کلیه سطوح است. پیش نیاز این امر، تدارک روشی برای سنجش کارآیی و یافتن نقاط ضعف واحدهای زیرمجموعه می باشد. با توجه به پیچیدگی کار واحدهای انتظامی و داده ها و ستاده های متعدد این گونه واحدها، چگونگی بررسی کارآیی و ارزیابی عملکرد آنان با مشکلاتی همراه است. روش تحلیل پوششی داده ها یکی از بهترین روش های موجود جهت تعیین کارآیی نسبی واحدهای تصمیم گیری محسوب می گردد. این روش ناپارامتریک علاوه بر سهولت نسبی اجرا، قادر است رتبه بندی های مناسب و قابل اعتمادی را به همراه نقاط ضعف و همچنین پیشنهادهایی برای رفع هر یک از آن ها برای هر واحد ناکارآ ارائه دهد. روش: در این مطالعه مروری به بررسی پژوهش های علمی صورت گرفته در زمینه ارزیابی کارآیی پلیس با استفاده از این روش پرداخته ایم. بنابراین ابتدا از طریق پایگاه های اطلاعات علمی الکترونیکی معتبر همانند Proquest و Sciencedirect مقاله های مرتبط با موضوع استخراج گردیده و پس از بررسی اولیه، تعداد 16 مقاله مورد کنکاش عمیق قرارگرفته و نتیجه به صورت خلاصه مقالات، به همراه جدول مقایسه ای مربوطه ارائه گردیده است. نتیجه این پژوهش نشان دهنده قابلیت اعتماد و کارآمدی روش مذکور در ارزیابی کارآیی نسبی واحدهای پلیس می باشد. نتجه گیری: این پژوهش همچنین ورودی ها و خروجی هایی را جهت اجرای مدل DEA در سطح واحد های انتظامی پیشنهاد نموده است.

پژوهش حاضر، که داده های مورد نیاز آن با استفاده از یک روش پژوهش ترکیبی اکتشافی متوالی و از طریق یک گروه کانونی و یک پرسشنامه بسته پاسخ محقق ساخته گردآوری شد، به دو منظور انجام گرفت: الف) ارزیابی میزان کارآیی برنامه درسی کارشناسی رشته مترجمی انگلیسی در تربیت مترجمان حرفه ای از نقطه نظر دانشجویان و دانش آموختگان این رشته؛ و ب) آگاهی از پیشنهادات پژوهیدگان مذکور برای رفع کاستی هایی که شناسایی می کنند. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که برنامه درسی فعلی از حیث تربیت مترجمان حرفه ای در حوزه های مختلف چندان موفق نبوده است. از جمله پیشنهادات پژوهیدگان برای رفع کاستی های برنامه فعلی و افزایش کارآیی آن، می توان به افزودن واحدهای درسی تخصصی و متناسب با بازار روز خدمات زبانی، تقسیم رشته فعلی به دو رشته مجزای ترجمه مکتوب و ترجمه شفاهی، و گرایش بندی رشته مجزای ترجمه مکتوب اشاره کرد. انتظار می رود یافته های پژوهش به عنوان مبنایی برای اصلاح برنامه های درسی، تخصیص منابع، بهبود تجربه یادگیری دانشجویان، و نهایتاً ارتقاء مهارت های آنها همگام با نیازهای بازار پویای خدمات زبانی مورد استفاده قرار گیرند.