تربیت بدنی و علوم ورزشی

ظرفیت کار جسمانی فرد تا اندازه ای به توانایی او در گرفتن، انتقال و توزیع اکسیژن در عضلات فعال بستگی دارد که نشان دهنده استقامت قلبی – تنفسی است. لذا این مطالعه به منظور تأثیر تمرین هوازی – بی هوازی همزمان بر ظرفیت کار جسمانی دختران هندبالیست اجرا گردید. در یک مطالعه نیمه تجربی، ظرفیت کار جسمانی ۳۰ نفر از دختران هندبالیست استان اصفهان با دامنه سنی 16.2 ± 15.2 قبل و بعد از ۸ هفته تمرینات هوازی – بی هوازی اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار spss18 تحلیل شده است. میانگین و انحراف معیار ظرفیت کار جسمانی گروه تجربی و گروه کنترل قبل از تمرین به ترتیب 0.440 ± 2.13 و 0.211 ± 1.98 و ظرفیت کار جسمانی گروه تجربی و گروه کنترل بعد از تمرین به ترتیب 0.486 ± 2.32 و 0.222 ± 2.02 بود. لذا ظرفیت کار جسمانی گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین هوازی -بی هوازی همزمان به طور معنی داری افزایش یافت (0.05 p). نتایج نشان داد تمرینات هوازی -بی هوازی همزمان بر روی ظرفیت کار جسمانی دختران هندبالیست تاثیر معناداری دارد.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی مولفه های موثر بر توسعه و ترویج ورزش همگانی استان فارس انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف در شمار پژوهش های کاربردی و از منظر ماهیت داده های پژوهشی جزو پژوهش های آمیخته اکتشافی است. در بخش کیفی پژوهش، 22 نفر از مدیران هیات های ورزشی استان فارس به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و داده ها از طریق مصاحبه گردآوری تحلیل شده اند. جامعه آماری در بخش کمی 51 نفر از مدیران کمیته و هیات های ورزشی استان بوده اند که همه نمونه ها انتخاب و پرسشنامه محقق ساخته ابزار گردآوری پژوهش در این مرحله بود. گویه های این پرسشنامه از مصاحبه نظام مند با نمونه مورد مطالعه و ادبیات تحقیق استخراج و روایی صوری و محتوایی پرسشنامه را چند تن از اساتید متخصص در حوزه ورزش و جوانان تایید و روایی سازه با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی تایید و پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ محاسبه شد (0.8 تا 0.9 در حد عالی). نتایج پژوهش نشان می دهد که مولفه های مربوط به آسیب های مدیریتی بیشتر از آسیب های ساختاری و راهبردی مانع توسعه و رشد ورزش همگانی استان فارس بوده اند. بنابراین ضرورت دارد که سیاست گذاری ورزش همگانی استان فارس مبتنی بر مولفه های شناسایی شده در این پژوهش انجام شود

صعودهای سرعت طی کردن مسیر 15 متری در کوتاهترین زمان می باشد و با شناخت عضلات درگیر در استارت افراد نخبه، می توان به بهبود رکورد ورزشکاران کمک نمود. لذا هدف از این پژوهش بررسی فعالیت های عضلات درگیر در استارت سرعت در بین سنگنوردان نخبه و تمرین کرده می باشد. این پژوهش های توصیفی – مقایسه ای است که به صورت میدانی انجام شد، برای این منظور 10 نفر از اعضای تیم ملی که 5 نفر از آن ها در رشته سرعت و 5 نفر در دیگر رشته های صعودهای ورزشی فعالیت می کردند، انتخاب شدند. هرکدام حداقل 2 بار حرکت استارت را تکرار کردند و فعالیت الکتریکی عضلات با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی نورکسون که به دستگاه مایوموشن و دوربین فیلم برداری سینک شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج این پژوهش، تفاوت معناداری بین این دو گروه دیده نشد. با این حال فعالیت الکتریکی در عضلات دوقلو و راست رانی از دیگر عضلات در افراد نخبه بالاتر بود. در افراد تمرین کرده عضلات اندام فوقانی فعالیت بالاتری را نشان دادند. بنابراین به نظر می رسد اگر مربیان عضلات اندام تحتانی به خصوص عضلات راست رانی و دوقلو را در افراد مبتدی تقویت کنند می توان استارت بهتری و در نهایت رکورد هایی بالاتری را انتظار داشته باشند

عدم تعادل عضلانی می تواند بر روی هم ترازی طبیعی بدن تأثیر بگذارد و باعث ایجاد انواع ناهنجاری های وضعیتی شود. یکی از شایع ترین اختلالات قامتی کیفوزیز (گوژپشتی) می باشد که تمرینات اصلاحی قادر است تا حدود زیادی این عارضه را بهبود دهد. آکادمی ملی پزشکی ورزشی آمریکا (NASM) یک پروتکل ورزشی اصلاحی 4 مرحله ای ارائه کرد که شامل موارد بازداری، افزایش طول، فعال سازی و یکپارچه سازی می باشد. علاوه بر این، Sahrmann تلاش کرد تا سندرم های اختلال حرکتی را برای توصیف شرایطی که توسط فیزیوتراپیست ها قابل تشخیص و درمان است معرفی کند. Sahrmann معتقد است که منشأ اختلالات اسکلتی عضلانی عدم تعادل و سفتی عضلانی بین گروه های عضلانی آگونیست و آنتاگونیست است. بیشتر مطالعات از تمرینات NASM استفاده می کنند و پروتکل های اصلاحی Sahrmann کمتر در این زمینه استفاده شده است. لذا هدف از مطالعه حاضر مروری بر تاثیر پروتکلهای NASM و Sahrmann بر عارضه کیفوز با استفاده از مطالعات انجام شده در این زمینه می باشد.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر دو نوع تمرینات ثبات مرکزی محقق ساخته با تمرینات کشش مکانیکی ستون فقرات بر درد و عملکرد حرکتی زنان مبتلابه کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک شهر ایلام بود. آزمودنی ها شامل 60 نفر از زنان 40 تا 50 ساله مبتلا به فتق دیسک کمر بود که به صورت تصادفی در چهار گروه 15 نفری شامل گروه کنترل، ثبات مرکزی، کشش مکانیکی و ترکیبی تقسیم شدند. میزان درد با استفاده از پرسشنامه مقیاس دیداری درد (VAS) و عملکرد حرکتی با استفاده از آزمون پلانک ارزیابی شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی متغیرهای تحقیق استفاده شد. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که هرسه پروتکل بر درد و عملکرد حرکتی بیماران تأثیر معنی داری دارند (0.001 = P). همچنین بین اثر تمرینات ثبات مرکزی، کشش مکانیکی ستون فقرات و ترکیب ثبات مرکزی و کشش مکانیکی بر درد تفاوت معنی داری وجود دارد (0.001 = P). با توجه به نتایج تحقیق حاضر توصیه می شود که علاوه بر تمرینات ثبات مرکزی از کشش مکانیکی ستون فقرات نیز برای افزایش اثربخشی بر کاهش درد و بهبود عملکرد در کمردرد مزمن استفاده شود

پژوهش حاضر با هدف تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سرسختی روانی و نشاط ذهنی در نوجوانان ورزشکار آسیب دیده ورزشی انجام گرفت. طرح تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری مطالعه حاضر، کلیه نوجوانان ورزشکار آسیب دیده ورزشی در تیم های ملی، لیگ و باشگاهی و مسابقات کشوری در سال 1400 در سطح شهر خرم آباد تشکیل دادند که از میان آن ها، 30 نفر به صورت دردسترس انتخاب شدند و در دو گروه ۱۵ نفری (گروه آزمایش و گروه گواه) با گمارش تصادفی جایگزین شدند. سپس در پیش آزمون، همه آزمودنی ها پرسش نامه های سرسختی روانی و نشاط ذهنی را تکمیل کردند. در مرحله بعد، گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای دوبار) مداخله دریافت کرد و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرم افزار Spss نسخه 22 تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاصل از پس آزمون از هر دوگروه نشان داد، نمرات سرسختی روانی و نشاط ذهنی گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به پیش آزمون به طور معناداری بالاتر بود، بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر بهبود سرسختی روانی و نشاط ذهنی نوجوانان آسیب دیده ورزشکار مؤثر بوده است.