حرکات اصلاحی

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع برنامه اصلاحی ساختاری و اصلاحی هوازی بر برخی از شاخصهای عملکرد ریوی دانشجویان مبتلا به کیفوز دانشگاه شهید چمران اهواز بود. بدین منظور، 45 آزمودنی با میانگین سنی 1.81± 21.39 سال، قد 3.09 ± 172.16 سانتی متر و وزن 4.72 ± 66.93 کیلوگرم از بین دانشجویان مرد دانشگاه شهید چمران اهواز به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس آزمودنیها به طور کاملا تصادفی در سه گروه: کنترل، تجربی 1(گروهی که فقط تمرین اصلاحی را اجرا می کردند) و گروه تجربی 2 (گروهی که پس از اتمام برنامه اصلاحی تمرین هوازی را نیز اجرا می کردند)، تقسیم بندی شدند. برای اجرای تحقیق، نخست پرسشنامه تعیین سلامتی را تکمیل کردند، سپس وزن، قد، دامنه کیفوز و شاخصهای اسپیرومتری ظرفیت حیاتی (VC)، حداکثر تهویه ارادی (MVV)، ظرفیت حیاتی با فشار (FVC) و حجم هوای بازدمی با فشار در ثانیه اول (FEV1) اندازه گیری شد. برای اطمینان از یکسان بودن گروه های تجربی، کنترل و همتراز کردن نمونه ها از نظر شاخصهای ریوی، قبل از وارد کردن هر گونه متغیری از آزمون آنالیز واریانس یک سویه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پیش آزمون و پس آزمون گروه های تجربی متعاقب 12 هفته تمرین اصلاحی ساختاری و تمرین اصلاحی هوازی از آزمونهای t وابسته، ANOVA (آنالیز واریانس یک سویه) و برای تعیین تفاوت میان گروه ها از آزمون L.S.D استفاده شد و حداقل سطح معناداری برای این تحقیق 0.05 تعیین شد. نتایج تحقیق نشان دادند که بین MVV، VC، FVC و FEV1 گروهی که تمرین اصلاحی هوازی و گروهی که تمرین اصلاحی ساختاری را اجرا کردند، تفاوت معناداری وجود داشت. (P?0.05) با این حال، بین دامنه کیفوز در گروه تمرین اصلاحی ساختاری و اصلاحی هوازی تفاوت معناداری وجود نداشت (P?0.05).

هدف از تحقیق حاضر، مقایسة تأثیر هشت هفته پروتکل های حرکات اصلاحی و بازآموزی پوسچرال به صورت مستقل و ترکیبی بر کاهش درد گردن کاربران کامپیوتر بود. به این منظور 84 نفر از زنان کاربر کامپیوتر مبتلا به درد گردن دانشگاه پیام نور تهران در دامنة سنی 45 – 22 سال به عنوان نمونة آماری به طور هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در چهار گروه 21 نفری حرکات اصلاحی، بازآموزی پوسچرال، ترکیبی و کنترل قرار گرفتند. شدت درد در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس عددی سنجش درد اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان درد گردن آزمودنی های گروه حرکات اصلاحی و ترکیبی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معناداری یافت (05/0 P<). اما کاهش معناداری در میزان درد گردن گروه بازآموزی پوسچرال مشاهده نشد (105/0 = P). همچنین شدت درد گردن گروه کنترل در پس آزمون افزایش معناداری یافت (002/0 = P). در مورد تفاوت های بین گروهی نتایج بیانگر آن بود که تفاوت معناداری بین میزان درد گردن چهار گروه تحقیق در پیش آزمون وجود ندارد. اما در پس آزمون اختلاف معناداری بین آنها مشاهده شد. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین گروه بازآموزی پوسچرال با گروه های ترکیبی و کنترل بین گروه های ترکیبی و کنترل اختلاف معناداری وجود دارد (05/0 P<). درحالی که بین گروه حرکات اصلاحی و ترکیبی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0 P>). براساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که اجرای هشت هفته پروتکل ترکیبی (حرکات اصلاحی توأم با بازآموزی پوسچرال) تأثیر معناداری بر کاهش درد گردن زنان کاربر کامپیوتر 45 – 22 سال داشت. درحالی که در بقیة گروه ها از جمله گروه بازآموزی پوسچرال، تأثیر معناداری مشاهده نشد و در گروه اصلاحی نیز میزان تأثیرپذیری زیاد نبود.

عدم تعادل عضلانی می تواند بر روی هم ترازی طبیعی بدن تأثیر بگذارد و باعث ایجاد انواع ناهنجاری های وضعیتی شود. یکی از شایع ترین اختلالات قامتی کیفوزیز (گوژپشتی) می باشد که تمرینات اصلاحی قادر است تا حدود زیادی این عارضه را بهبود دهد. آکادمی ملی پزشکی ورزشی آمریکا (NASM) یک پروتکل ورزشی اصلاحی 4 مرحله ای ارائه کرد که شامل موارد بازداری، افزایش طول، فعال سازی و یکپارچه سازی می باشد. علاوه بر این، Sahrmann تلاش کرد تا سندرم های اختلال حرکتی را برای توصیف شرایطی که توسط فیزیوتراپیست ها قابل تشخیص و درمان است معرفی کند. Sahrmann معتقد است که منشأ اختلالات اسکلتی عضلانی عدم تعادل و سفتی عضلانی بین گروه های عضلانی آگونیست و آنتاگونیست است. بیشتر مطالعات از تمرینات NASM استفاده می کنند و پروتکل های اصلاحی Sahrmann کمتر در این زمینه استفاده شده است. لذا هدف از مطالعه حاضر مروری بر تاثیر پروتکلهای NASM و Sahrmann بر عارضه کیفوز با استفاده از مطالعات انجام شده در این زمینه می باشد.

پژوهش حاضر با هدف تاثیر حرکات اصلاحی برتغییرات دستگاه قلبی و تنف سی و ان عط اف پذیری دختراننوجوان دارای اسکولیوز انجام شد. بدین منظور، 30 دانش آموز از بین مراجعان کانون حرکات اص لاحی اداره آموزش وپرورش منطقه 4 شهر تهران با دامنه سنی 16-13 سال انتخاب شدند. اندازه گیری انعطاف پذیری با تست نشستن و خم شدن به جلو و دستگاه قلبی و تنفسی با تست دو نی م ه کوپر صورت گرف ت. آزم ون شونده ها به مدت شش هفته و در هر هفته چهار جلسه به م دت یک ساعت و نیم در برنامه تمرینات اص لاحی شرکت کردند. بعد از اتمام برنامه جهت تشخیص معنی دار بودن میزان تاثیر حرکات اصلاحی برمتغیرهای وابسته و برای مقایسه اطلاعات قبل و بعد از انجام حرکات اصلاحی از آزم ون t زوج و به منظور تحلیل اطلاعات آماری از نرم اف زار آماری 16spss استفاده شد. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد بین متغیر دستگاه قلب ی وتنفسی وانع طاف پذیری قبل و پس از تمرین، اختلاف معنا داری وجود داش ت (05%>p). در کل می توان نتیجه گیری کرد ا نجام حرکات اصلاحی سب ب بهب ود دستگاه قلب ی و تنفسی و انعط اف پذیری در دختران اسکولیوتیک می شود.