روانشناسی معاصر

هدف سرمایه گذاری جمعی عاطفی از جدیدترین سازه های حوزه سرمایه نُرم انسانی است که ظرفیت بالقوه ای برای ضربه گیری اثر رخدادهای منفی محیطی بر سلامت انسان و رفتارهایش دارد. این سازه نوین ظرفیت اجرایی شدن در محیط های گروهی را دارد. در این پژوهش، رابطه استرس شغلی با فرسودگی هیجانی، با توجه به نقش واسطه ای (ضربه گیری) سرمایه گذاری جمعی عاطفی با سه مؤلفه سرمایه گذاری جمعی بر ارتقای عاطفه مثبت در دیگران، سرمایه گذاری جمعی بر ارتقای احساس انرژی در دیگران و سرمایه گذاری جمعی بر ارتقای شادمانی در دیگران مطالعه شد. مواد و روش ها با توجه به هدف پژوهش، ۲۰۲ نفر به پرسش نامه استرس شغلی، پرسش نامه فرسودگی هیجانی و پرسش نامه سرمایه گذاری جمعی عاطفی پاسخ دادند. یافته ها بین استرس شغلی با فرسودگی هیجانی رابطه مثبت و معنادار، ولی بین استرس شغلی و فرسودگی هیجانی با سرمایه گذاری جمعی عاطفی رابطه منفی و معنادار ( P< ۰/ ۰۱ ) وجود دارد. نتایج مدل سازی معادله ساختاری و تحلیل واسطه ای (آزمون بوت استراپ) نشان داد سرمایه گذاری جمعی عاطفی متغیر واسطه ای کامل در رابطه استرس شغلی با فرسودگی هیجانی است. نتیجه گیری درمجموع یافته های این پژوهش نشان داد از طریق تقویت سرمایه گذاری جمعی عاطفی می توان از اثرات منفی استرس شغلی بر سلامتی انسان و فرسودگی او در محیط کار جلوگیری کرد.

هدف این پژوهش تبیین آمادگی اعتیاد در اضطراب اجتماعی بر مبنای الگوی غیرمعمول مضطرب تکانشگر این اختلال (با توجه به نقش خشم و تکانشگری) بود. مواد و روش ها این پژوهش در قالب طرح همبستگی و مطالعه پیش بینی انجام شد. برای این منظور، از بین دانشجویان دانشگاه اراک نمونه ای ۴۷۰ نفری به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابتدا پرسش نامه هراس اجتماعی کونور، مقیاس آمادگی اعتیاد زرگر، مقیاس خشم نوواکا و مقیاس تکانشگری دیکمن در مورد آن ها اجرا شد. پس از بررسی پرسش نامه های اجرا شده، درنهایت ۱۱۹ نفر از شرکت کنندگانی که اولاً، اضطراب اجتماعی داشتند (نمره ۱۹ و بیشتر) و ثانیاً، مقیاس دروغ سنج آمادگی اعتیاد آن ها نیز بدون مشکل بود، مطالعه شدند. یافته ها تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان نشان داد خشم و تکانشگری تقریباً ۳۸ درصد از واریانس آمادگی اعتیاد افرادی را که اضطراب اجتماعی دارند پیش بینی می کند (۳۵/ ۳۹۵ =F و ۰/ ۰۰۱ >P). تکانشگری با ضریب بتای ۰ / ۵۴۲ سهم معناداری در این پیش بینی داشت، در حالی که خشم سهم معناداری در آن نداشت. نتیجه گیری تکانشگری متغیری بسیار مهم است که مطابق با آنچه الگوی غیرمعمول مضطرب تکانشگر اضطراب اجتماعی عنوان می کند، لازم است به درک درست تر آمادگی اعتیاد افرادی که اضطراب اجتماعی دارند و کاهش آسیب های مربوط به آن ها توجه جدی شود.

هدف این پژوهش با هدف اثربخشی سیستم روان درمانی تحلیل شناختی رفتاری و یکپارچه سازی رفتاردرمانی دیالکتیکی و درمان شناختی مبتنی بر ذهن شفقت ورز بر تاب آوری و انگیزه های اقدام به خودکشی در افراد اقدام کننده انجام شد. مواد و روش ها روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است که با طرح پیش آزمون پس آزمون و پیگیری یک ماهه اجرا شده است. نمونه آماری این پژوهش شامل ۴۸ نفر از افراد اقدام کننده به خودکشی و داوطلب شرکت در مداخله بودند که به روش نمونه گیری تصادفی از بین ۱۲۰ اقدام کننده به خودکشی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پیش آزمون پس آزمون و پیگیری به پرسش نامه تاب آوری در برابر خودکشی و انگیزه های اقدام به خودکشی پاسخ دادند. پس از جمع آوری داده ها به منظور رعایت جوانب اخلاقی، برای اعضای گروه لیست انتظار ۱۰ جلسه مشاوره گروهی برگزار شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نتایج نشان داد سیستم روان درمانی تحلیل شناختی رفتاری و یکپارچه سازی رفتاردرمانی دیالکتیکی و درمان شناختی مبتنی بر ذهن شفقت ورز بر افزایش تاب آوری در برابر خودکشی و کاهش انگیزه های اقدام به خودکشی در افراد اقدام کننده اثربخش هستند (۰/ ۰۰۱ ≥P). همچنین نتایج در مرحله پیگیری حفظ شدند. نتیجه گیری با توجه به نتایج به دست آمده می توان از این مداخله ها در کنار درمان دارویی و دیگر درمان های مبتنی بر شواهد برای افراد اقدام کننده به خودکشی به عنوان روش های درمانی مفید و مکمل استفاده کرد.

هدف رضایت از زندگی یک سازه مهم روان شناختی و به معنی ارزیابی کلی فرد از زندگی است. متغیرهای بسیاری می توانند در ارتباط با رضایت از زندگی اهمیت داشته باشند. مواد و روش ها این پژوهش برای تعیین رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت از زندگی با نقش واسطه تاب آوری و امیدواری انجام شد. ۲۷۰ نفر از نوجوانان بی سرپرست که در اداره بهزیستی، کمیته امداد امام خمینی و اداره تأمین اجتماعی شهرستان زابل پرونده داشتند، در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان پرسش نامه مقیاس رضایت از زندگی، مقیاس چند بُعدی حمایت اجتماعی ادراک شده، مقیاس تاب آوری و مقیاس امیدواری صفتی را تکمیل کردند. یافته ها پژوهش نشان داد مدل رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت از زندگی با واسطه امیدواری و تاب آوری با داده ها برازش دارد. همچنین داده ها حاکی از ارتباط مثبت، مستقیم و معنی دار بین حمایت اجتماعی ادراک شده با امیدواری، تاب آوری و رضایت از زندگی بود. علاوه بر این امیدواری و تاب آوری به طور مثبت، مستقیم و معنی دار بر رضایت از زندگی تأثیر داشت. نتیجه گیری آنچه جمع بندی یافته های این پژوهش، مبانی نظری و پژوهشی به دست آمده نشان می دهد این است که در گسترش و بهبود رضایت از زندگی درنظر گرفتن متغیرهای پیش بین مانند حمایت اجتماعی و سازوکارهای واسطه ای مانند تاب آوری و امیدواری ضروری است.

هدف خودکشی یکی از علل اصلی مرگ در جهان، به ویژه در میان نوجوانان و جوانان است. هدف از این پژوهش، بررسی ساختاری مدل نظریه بین فردی خودکشی در دانشجویان بوده است. مواد و روش ها روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و مدل سازی معادلات ساختاری بوده است. جامعه آماری این پژوهش همه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی بودند که ۶۰۰ نفر از آن ها به صورت نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش شامل پرسش نامه اقدام به خودکشی، پرسش نامه رفتار خودکشی (تجدید نظر شده)، پرسش نامه نیازهای بین فردی و ظرفیت اکتساب شده خودادراکی برای خودکشی بود. یافته ها یافته ها نشان داد مدل نظریه بین فردی خودکشی در جمعیت ایرانی برازش مناسبی دارد و می تواند خودکشی را پیش بینی کند. نیازهای بین فردی بخش درخور توجهی از شکل گیری افکار خودکشی را توجیه می کند. با این حال به نظر می رسد که ظرفیت اکتساب شده برای خودکشی تنها بخش کوچکی از واریانس اقدام به خودکشی را پیش بینی می کند. نتیجه گیری بر اساس یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت این مدل می تواند ایده و اقدام به خودکشی را پیش بینی کند و می توان از آن برای شناسایی ایده و اقدام به خودکشی در دانشجویان استفاده کرد و از مداخلات مناسبی، به ویژه راهبردهای حمایتی و توجه به عوامل بین فردی برای پیشگیری از خودکشی استفاده کرد.

هدف هدف از این پژوهش، بررسی نقش تعدیل کننده احساس بهزیستی ذهنی در رابطه جهت گیری هدف (تبحری، عملکردگرا و عملکردگریز) و فراشناخت با خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود. مواد و روش ها طرح این پژوهش، طرح مقطعی توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل همه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود. نمونه ها شامل ۴۰۰ نفر (۲۰۰ دختر و ۲۰۰ پسر) بودند که به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه جهت گیری اهداف پیشرفت، پرسش نامه حالت فراشناختی، پرسش نامه احساس بهزیستی ذهنی و پرسش نامه خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین احساس بهزیستی ذهنی، جهت گیری هدف (تبحری، عملکردگرا و عملکردگریز) و فراشناخت با خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد (۰/ ۰۰۰۱ >P). یافته ها نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون تعدیلی مشخص کرد متغیر احساس بهزیستی ذهنی، توان تعدیل رابطه جهت گیری هدف (تبحری، عملکردگرا و عملکردگریز) و فراشناخت با خودکارآمدی تحصیلی را دارد. نتیجه گیری بر این اساس می توان نتیجه گرفت رابطه بین جهت گیری هدف (تبحری، عملکردگرا و عملکردگریز) و فراشناخت با خودکارآمدی تحصیلی رابطه ای خطی و ساده نیست و احساس بهزیستی ذهنی می تواند این رابطه را تعدیل کند.

هدف این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی برنامه همراهی بهنگام بر ارتقای گرمی و تعامل والد-کودک در کودکانی انجام شده است که مشکلات رفتاری برونی سازی شده دارند. مواد و روش ها روش مطالعه از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه لیست انتظار بوده است. گروه نمونه این پژوهش متشکل از ۲۱ کودک زیر ۶ سال بود که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس به عنوان کودکانی که مشکلات رفتاری دارند، شناسایی شدند که ۱۰ نفر در گروه آزمایش و ۱۱ نفر در گروه لیست انتظار به صورت تصادفی جای گذاری شدند. گروه نمونه در ۱۳ جلسه ۹۰ دقیقه ای در جلسات برنامه همراهی بهنگام به صورت فردی شرکت کردند. ابزار پژوهش، مقیاس سنجش بازی والد-کودک کراولی و اسپایکر (۱۹۸۳) و مقیاس غربال رفتارهای کودکی اولیه بود. یافته ها تحلیل داده ها با استفاده از اندازه گیری مکرر MANOVA، تفاوت معناداری را در تحلیل های بین گروهی، درون گروهی و تعامل گروه زمان آشکار کرد. آزمون های تی مستقل و همبسته نشان داد گرمی و تعامل والد-کودک در گروه آزمایش بهبود معناداری در مقایسه با والدین گروه لیست پیدا کرده است. نتیجه گیری نتایج برای گروه آزمایش و لیست انتظار پس از پیگیری ۶ هفته ای پایدار بوده است. بر اساس نتایج این پژوهش، برنامه همراهی بهنگام در ارتقای گرمی و تعامل والد-کودک در کودکان زیر ۶ سال که مشکلات رفتاری برونی سازی شده دارند، اثربخش بوده است.