احساس بهزیستی

هدف هدف از این پژوهش، بررسی نقش تعدیل کننده احساس بهزیستی ذهنی در رابطه جهت گیری هدف (تبحری، عملکردگرا و عملکردگریز) و فراشناخت با خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود. مواد و روش ها طرح این پژوهش، طرح مقطعی توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل همه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود. نمونه ها شامل ۴۰۰ نفر (۲۰۰ دختر و ۲۰۰ پسر) بودند که به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه جهت گیری اهداف پیشرفت، پرسش نامه حالت فراشناختی، پرسش نامه احساس بهزیستی ذهنی و پرسش نامه خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین احساس بهزیستی ذهنی، جهت گیری هدف (تبحری، عملکردگرا و عملکردگریز) و فراشناخت با خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد (۰/ ۰۰۰۱ >P). یافته ها نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون تعدیلی مشخص کرد متغیر احساس بهزیستی ذهنی، توان تعدیل رابطه جهت گیری هدف (تبحری، عملکردگرا و عملکردگریز) و فراشناخت با خودکارآمدی تحصیلی را دارد. نتیجه گیری بر این اساس می توان نتیجه گرفت رابطه بین جهت گیری هدف (تبحری، عملکردگرا و عملکردگریز) و فراشناخت با خودکارآمدی تحصیلی رابطه ای خطی و ساده نیست و احساس بهزیستی ذهنی می تواند این رابطه را تعدیل کند.

مقدمه و هدف: رضایت از زندگی یکی از ویژگی های مهم روانی است که فرد واجد سلامت می بایست از آن برخوردار باشد. رضایت از زندگی مفهومی پایدار و فراگیر است که احساس و نظر کلی مردم یک جامعه را نسبت به جهانی که در آن زندگی می کنند منعکس می کند و بنابراین از حالت فردی محض خارج و جنبه های اجتماعی پیدا می کند. روش: پژوهش حاضر با استفاده از روش همبستگی و ابزار تحقیق پرسشنامه و استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart PLS، به دنبال بررسی ارتباط بین میزان دینداری و رضایت از زندگی در بین شهروندان شهر شهرضا به عنوان هدف اصلی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شهر شهرضا می باشد که تعداد 384 نفر از شهروندان 18 سال به بالای آن با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه مورد بررسی قرار گرفته شده است یافته ها: نتایج حاکی از آن است که بین میزان کل دینداری (34/0)، و ابعاد آن یعنی بعد اعتقادی (41/0)، بعد پیامدی (32/0)، بعد مناسکی (37/0)، بعد تجربی (25/0) و بعد عاطفی (23/0) ارتباط مثبت و معنادار با رضایت از زندگی وجود دارد؛ همچنین نتایج حاصل از مدل معادله ساختاری (Smart PLS) نیز نشان دادند که متغیر دینداری در مجموع 56/0 از واریانس متغیر رضایت از زندگی را تبیین می کند، با مدنظر قرار دادن مقادیر مربوط به حجم اثر شاخص ضریب تعیین این مقدار در حد متوسط 31/0 برآورد می شود نتیجه گیری: بنابراین می توان با افزایش دینداری و ابعاد آن، رضایت از زندگی را افزایش داد نمود و گامی در جهت ایجاد سلامت اجتماعی برداشت.