جامعه شناسی ایران

این نوشتار به بررسى این معمّاى رایج در علوم انسانى و اجتماعى مى پردازد که آیا ابن خلدون در مقام تبیین گرى پدیده هاى کانونى دانش خود، پوزیتیویست است یا تاریخ گرا؟ در این راستا، ابتدا در قالب چارچوب مفهومى به بیان مشخّصه هاى عمومى پوزیتیویسم و تاریخ گرایى پرداخته مى شود. بعد با اتّخاذ روش شناسى «مطالعات اَسنادى» با استناد به آثار و زندگى نامه ابن خلدون و خوانش هاى ابن خلدون شناسان به بررسى بخش هایى از آثار وى که با هرکدام از مشخّصه هاى تبیین هاى پوزیتیویسم و تاریخ گرایى موافق مى افتند، پرداخته مى شود. در نهایت در خصوص موضع ابن خلدون در مقام تبیین گرى پدیده هاى انسانى و اجتماعى داورى مى شود.

این مقاله با فراهم آوردن همه روایت هایى که تاکنون از نظام بهره بردارى ارضى در کردستان قبل از اصلاحات ارضى سال 1342 ارائه شده، قصد دارد این قرائت ها را نقد کرده و نظام بهره بردارى از زمین در کردستان را خوانش مجدد کند و روایتى جدید را براى فهم بهتر نظام ارضى کردستان عرضه کند. براى عرضه این روایت از روش تحلیل روایت براى تحلیل روایت هاى موجود استفاده مى شود و از روش هاى کیفى مصاحبه و تحلیل اسناد و مشاهده میدانى استفاده مى کند تا داده هاى روایت جدید را فراهم آورد و روایت جدید را ساخته و ارائه کند. از مطالعات اسنادى و مصاحبه هاى نیمه سازمان یافته به گردآورى داده ها پرداخته شد و روایت هایى از جنس تاریخ شفاهى جمع آورى شد تا داده هاى مورد نیاز روایت جدید ساخته شوند. روایت هاى جمع آورى شده سپس دسته بندى و مورد تحلیل واقع شدند. نتایج به دست آمده از روایت هاى جمع آورى شده در این پژوهش ضمن تأیید این نکته که بعضى از روایت هاى موجود و مکتوب در مورد نظام بهره بردارى ارضى در کردستان نادرست اند، نشان مى دهند که نظام بهره بردارى ارضى در کردستان در دوره قبل از اصلاحات ارضى سال 1342 خورشیدى متفاوت از نظام بهره بردارى گروهى تحت عناوین مختلف مانند بنه و گاوبندى بوده است.

همکارى جهت بقاى سازمان ها و گروه ها از اهمیت قاطعى برخوردار است. اغلب مشاهده شده همکارى اخلاق، روابط اجتماعى و انسانى در کار، و در کارهاى پیچیده سطح بهره ورى و کیفیت را بالا مى برد. در همکارى تلاش دو یا چند نفر جهت رسیدن به هدف یا اهداف، به شیوه اى است که موفقیت هر شخصى موفقیت دیگرى را تسهیل مى کند. از آن جا که انجام اغلب کارهاى مهندسى از دست یک نفر خارج است و نیازمند همکارى مداوم چندین مهندس است، همکارى در این گروه ها اهمیت مضاعفى دارد. مطالعه حاضر با بهره گیرى از نظریه دورکیم و پاتنام و به صورت پیمایشى انجام گرفته است. ابزار گردآورى داده ها پرسش نامه مى باشد. جمعیت آمارى پژوهش شامل تمامى مهندسانى است که به صورت رسمى در سال 1387 عضو کانون مهندسین شهر آمل بودند و به صورت گروهى کار مى کردند. از آن جا که حجم مهندسانى که شرایط فوق را داشتند کم بود شیوه تمام شمارى روى جمعیت آمارى صورت گرفت و در نهایت 236 پرسش نامه جمع آورى گردید. اطلاعات جمع آورى شده با استفاده از روش هاى آمارى توصیفى و استنباطى مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته هاى تحقیق حاکى از آن است که بیشتر مهندسان سطح همکارى خود را با دیگر مهندسان در سطح پایین مى دانند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره حاکى از آن است که از میان متغیرهاى مستقل تحقیق، «شبکه روابط» (بتا = 46/0)، «اعتماد» (بتا = 30/0) و «عضویت در گروه هاى حرفه اى» با ضریب استاندارد رگرسیونى (بتا = 19/0 ) داراى تأثیر معنادارى بر روى میزان همکارى هستند.

در این نوشتار، براساس تفسیرى نظرورزانه از بحران علوم اجتماعى در ایران به پرسش از این مسئله مى پردازیم که آیا رویکرد نظرى پسااستعمارى مى تواند، اگرنه در رفع، لااقل در طرح پروبلماتیک این بحران یارى رسان باشد؟ بحران علوم اجتماعى از جنس شناخت شناسانه است و در غلبه بى چون چراى پارادایم مدرنیزاسیون تجلى مى یابد. تداوم و غلبه این پارادایم بر علوم اجتماعى، در شرایط تکوین و تطور آن به مثابه زائده اى از صورت بندى هاى گفتمانى حاکم در دوران معاصر (گفتمان مشروطه و گفتمان دینى)، پى جویى مى شود. این صورت بندى هاى گفتمانى ناظر بر فرآیندهاى دولت و ملت سازى، اصل درونى سازى یا وارونه سازى گفتمان شرق شناسى هستند و نظام دانش اجتماعى اى را امکان پذیر مى سازند که تاریخ هاى متکثر تجربه مدرنیته ما را در دستگاه مفهومى دوگانه خود به رؤیارویى سنت و تجدد فرو مى کاهد و بدین گونه دریافت یا فهم ناپذیر مى کند. در بخش پایانى نوشتار، به شرح مدخل گونه رویکرد نظرى پسااستعمارى (شرایط تاریخى شکل گیرى، مبانى فلسفى و روش شناختى و مفاهیم اساسى آن) مى پردازیم.

بررسى نگرش هاى عمومى در رابطه با جرایم و مجازات ها از دیرباز در کشورهاى غربى مرسوم بوده است. هدف اساسى این مطالعات آگاهى از نگرش مردم نسبت به جرایم و مجازات ها و ایجاد هماهنگى بیشتر بین این نگرش ها و قوانین کیفرى و نظام مجازات است. با وجود این، مطالعات مذکور در ایران مرسوم نیست. هدف این مقاله آگاهى از نگرش جمعیت مورد مطالعه در رابطه با جدیت و اهمیت جرایم و عوامل مرتبط با آن است. روش به کار رفته در این بررسى پیمایشى است. تعداد 320 نفر از دانشجویان دانشگاه تربیت معلم به عنوان نمونه انتخاب و اطلاعات توسط پرسشنامه جمع آورى شده است. یافته ها نشان مى دهند که عوامل زیادى مثل دیندارى، توسعه یافتگى، شهرنشینى، طول مدت تحصیل در دانشگاه و جنسیت با میزان جدى انگارى جرم رابطه دارد. لیکن در این بین رابطه دیندارى بسیار قوى تر مى باشد. دیندارى برخلاف عوامل دیگر سبب جدى انگارى بیشتر جرایم مى گردد. یافته هاى این تحقیق در چارچوب دلالت هاى نظریه جرم دورکیم، نظریه تضادگرا و نظریه بر ساخت گرایى تبیین شده است.

در این تحقیق با برساخته دانستن هرگونه هویت جمعى تلاش به عمل آمد تا درکى که جوانان تحصیل کرده از هویت ایرانى خود دارند تا جاى ممکن فهم و معرفى شود. برخلاف صاحب نظرانى که هویت ایرانى را با ارجاع به انواع خوانش ها از پیشینه تاریخى این سرزمین و سنت هاى فرهنگى، ادبى، زبان شناختى یا دینى آن تعریف مى کنند، در این پژوهش سراغ گروهى از مردم این کشور، یعنى جوانان، رفتیم که به لحاظ جمعیت شناختى و نیز پى ریزى فرهنگ آینده کشور در موقعیتى راهبردى قرار دارند و کوشیدیم مفهوم «ایرانى بودن» را از زبان خود آنان بشنویم و در معرض تحلیل جامعه شناختى قرار دهیم. به این منظور با نمونه اى 71 نفره از جوانانى که 18 تا 29 سال سن داشتند و حداقل دانشجوى کارشناسى بودند مصاحبه هاى نیمه ساختمند کیفى ترتیب دادیم. از مهم ترین یافته هاى پژوهش آن بود که بیشتر جوانان مصاحبه شده «ایرانى بودن» خود را تا حدود زیادى متفاوت با نسل هاى پیشین و در ترکیبى از ارزش هاى عاطفى و انسانى موجود در روابط خانوادگى و دوستى، در کنار معیارهاى پیشرفته بودن و مترقى بودن در جهان امروز، معرفى مى کردند.