Revue des Études de la Langue Française (مطالعات زبان فرانسه)

متاکریتیک ساختار شناسی ژنتیک دکتر مژگان مهدوی زاده استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه اصفهان mojgan_mahdavi@yahoo.fr (۸۶/۳/ ۸۵ ، تاریخ تصویب: ۱ /۸/ (تاریخ دریافت: ۱ چکیده توصیف و تشریح متون به شیوه ساختار شناسی، سیری است قابل فهم و واضح که مفهوم ژنتیک را نیز در بر میگیرد و همان طور که میدانیم لوسین گلدمن، اولین کسی است که مطالعات و بررسیهای جامعه شناختی خود را ""ساختار شناسی ژنتیک"" نامید. گلدمن با سعی بر اعمال اصول اساسی شیوه مذکور بر علوم انسانی و بویژه بر نقد ادبی، شباهتها و تفاوتهائی بین مکتبهای مختلف نقد ادبی که گاه تکمیل کننده یکدیگر هستند پیدا کرد و متوجه شد که تمامی این مکاتب به نوعی با شیوه ساختار شناسی ژنتیک او مرتبطند. در واقع برای او، هر گونه تعادل رضایت بخشی بین ساختارهای فکری شخص مورد مطالعه و دنیای پیرامون او، منجر به وضعیتی میشود که در آن، این رفتار انسان است که دنیای پیرامونش را متحول میسازد. ولی آیا چنین بررسیهای جامعه شناختی میتواند مطمئنترین ابزار درک پدیدهشناسی ادبی باشد؟ آیا گلدمن از اهمیت ""متن ادبی"" غافل نشده است؟ وقتی فرد صرفًا به عنوان عضوی از گروهی که به آن وابسته است معرفی میشود، هوّیت فرد در تقسیم بندیهای اجتماعی نادیده گرفته نخواهد شد؟ کدامین تفاوت راسین تراژدی نویس را از مولیر کمدی نویس متمایز میسازد؟ آیا هر دوی آنان متعّلق به قرن هفدهم فرانسه نبودند و در زمان سلطنت لوئی چهاردهم نمی- زیستند؟ آیا نهایتًا وجه اجتماعی بدون در نظر گرفتن وجه فردی مفهومی خواهد یافت؟ واژگان کلیدی: ساختار شناسی ژنتیک، متاکریتیک، پدیده شناسی ادبی، وجه اجتماعی، وجه فردی.

عبور از میلان و سنت رئالیستی مسعود نذری دوست استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه شهید چمران اهواز nazridust@yahoo.fr ویدا شاه طالبی حسین آبادی کارشناس ارشد رشته زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه شهید چمران اهواز Assal@yahoo.com (۸۷/۱۰/ ۸۷ ، تاریخ تصویب: ۱۰ /۹/ (تاریخ دریافت: ۵ چکیده عبور از میلان اثری است از میشل بوتور، رمان نویس، فیلسوف و منتقد قرن بیستم. به رغم آنکه این اثر نوعی گذر می باشد، خوانندهای که به مطالعه رمانهای رئالیس تی عادت « رمان نو » بین شیوه رئالیستی سنتی و هنرجسورانه کرده، می تواند این اثر را به راحتی بخواند. اما اندک اندک،در نظر خواننده نقاط افتراق آشکار میشود و رما نی نو ظاهر میشود، رمانی که مهمترین ویژگیهای آن عبارت است ازنحوه ارائه واقعیت. هدف ای ن مقاله بررس ی وجوه اشتراک و افتراق این رمان با رمان رئالیستی سنتی است. در این مقاله خواهیم دید که برخلاف آثار رئالیستی ، ای ن اثر واقعیتی را نشان نمیدهد که نویسنده درک و تفسیر کرده است ؛ این رمان سرشار از نمادها و قطعاتی است که خواننده خود باید آنها را به هم ربط دهد تا پیچیدگی واقعیت را کشف و درک کند. نویسنده صرفًا به ذکر رفتار، گفتار و افکار شخصیتها بسنده میکند. کلمات کلیدی : توصیف، شخصیت، رمان نو، نماد ، واقعیت.

ژان ژیونو یا ستایش طبیعت محمد جواد شکریان زینی استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه اصفهان shokrianjavad@yahoo.fr (۸۶/۸/ ۸۵ تاریخ تصویب: ۱ /۶/ (تاریخ دریافت: ۲۷ چکیده: آثار قبل از جنگ ژان ژیونو، بویژه سه رمان اول نویسنده، مملو از صحنههای خشن و خونین است. البته به لحاظ کمی و کیفی این صحنه ها از رمانی به رمان دیگر دستخوش تغییر و دگرگونی میشوند. باورهای سحرآمیز و اساطیری نویسنده در مورد پیدایش جهان وی را بر آن میدارد که اشیاء را همچون عوامل انسانی وارد عرصه داستان کند. انسان و عوامل طبیعی در این آثار به رقابت با یکدیگر برمیخیزند و گاهی نیز تا انتقامجویی از هم پیش میروند. در مقالهی حاضر برآنیم که خشونت و ویژگیهای اعتقادی آن را در آثار یاد شده بر شماریم. از همین رو وابستگی متقابل، تعامل، اختلال، آشفتگی و سرانجام مواجهه خانمان برانداز نیروهای "" مقدس "" و "" نا مقدس "" را مورد توجه قرار خواهیم داد. هنگامی که نزاع میان دو نیروی یاد شده به اوج میرسد، تنها یک راه حل خونین می - تواند مؤثر باشد. بررسی راه خروج جامعه بدوی از بحران و ادامه بقای آن پس از اهدای قربانی پایان بخش این کار تحقیقی خواهد بود. واژه های کلیدی: مقدس، نا مقدس، خشونت، جامعه، قربانی، خونریزی، انتقام.