علی مهرابی توانا

اهداف: امروزه الگوی آموزش پزشکی جامعه نگر توجه زیادی را به خود معطوف داشته است. هدف این مطالعه، نظرسنجی از کارورزان در مورد میزان دست یابی به اهداف آموزشی مصوبه وزارت بهداشت در دوره های آموزشی کارورزی بهداشت و پزشکی اجتماعی بود. ابزار و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1393 و 1394، تعداد 56 نفر از دانشجویان پزشکی مقطع کارورزی بهداشت و پزشکی اجتماعی در یکی از دانشگاه های علوم پزشکی نظامی تهران به روش نمونه گیری دردسترس، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش نامه ای براساس اهداف آموزشی مصوبه معاونت آموزشی وزارت بهداشت بود. اطلاعات با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون آماری رگرسیون گام به گام و به کمک نرم افزار SPSS 19 تحلیل شد. یافته ها: 70% دانشجویان با کسب دانش، 68% با ایجاد نگرش و 60% با کسب مهارت جدید موافق بودند. بیشترین میزان کسب دانش در عوامل محافظت کننده سلامت (72%) و نحوه پایش و ارزیابی برنامه سلامت کشوری (72%) و کمترین در جلب حمایت همه جانبه (56%) بود. بیشترین میزان ایجاد نگرش در کارکرد پزشک خانواده (76%) و کمترین، در جلب حمایت همه جانبه (44%) و عوامل اجتماعی موثر بر سلامت (44%) بود. کسب دانش (016/0=p) و ایجاد نگرش (032/0=p) با امتیاز داده شده به مطالب تئوری و کسب مهارت با امتیاز برای تمرینات فردی (015/0=p) رابطه معنی دار داشت. نتیجه گیری: کسب دانش، نگرش و مهارت لازم در دوره کارورزی بهداشت و پزشکی اجتماعی به خصوص در بعضی اهداف پایین تر از حد انتظار است.

اهداف: واحد سمینار کارشناسی ارشد در بسیاری از رشته های علوم پایه پزشکی به صورت سلیقه ای برگزار می شود و به روش های معتبر بهره گیری از منابع و توانمندسازی دانشجو توجه نمی گردد. هدف این پژوهش ارایه روشی کاربردی برای برگزاری درس سمینار دانشجویان کارشناسی ارشد بود. روش ها: در یک مطالعه مقطعی توصیفی طی سالهای 1387 الی 1390، تمامی دانشجویان در دسترس رشته توکسین های میکروبی و میکروب شناسی وارد پژوهش شدند. برای واحد درس سمینار 5 جلسه 2ساعته در نظر گرفته شد. در جلسه اول ارزشیابی سطح علمی و پیش آزمون انجام شد. برای جلسات بعدی برنامه مدون در اختیار دانشجویان قرار داده شد. فاصله زمانی هر جلسه 20 تا 30 روز تعیین گردید. در پایان پس آزمون گرفته شد. داده ها در قالب نرم افزار SPSS 12 با مقایسه دوبه دو محورها توسط آزمون ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: جدول ارزشیابی کسب مهارت و سنجش فعالیت دانشجو در درس سمینار طراحی شد. پیمایش علمی، تعیین نوع علم تولیدشده، خودکفایی، رقابت، کاربردی بودن، نو آوری داشتن، اتکا به منابع داخلی، توسعه سرمایه و بومی نمودن دانش قابل ارزشیابی بود. تفاوت نمرات پیش آزمون و پس آزمون در همه حیطه ها معنی دار بود (05/0>p). نتیجه گیری: ارایه واحد سمینار با روش آموزش و ارزیابی مداوم می تواند اصول و معیارهای پژوهش را در دانشجویان تقویت نماید.

زمینه و هدف: امروزه اهمیت رضایت بیماران و نقش محوری آنان در ارتقاء مراکز ارائه دهنده خدمات سلامت، به خوبی آشکار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح رضایتمندی بیماران بستری در تعدادی از بیمارستان های عمومی کشور و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روش: در مطالعه توصیفی - مقطعی حاضر 600 بیمار بستری از شش بیمارستان نظامی در سطح کشور در سه ماهه سوم سال 1386 به صورت تصادفی انتخاب شدند. به دنبال ترخیص، چک لیستی حاوی اطلاعات پایه و پرسشنامه ارزیابی سطح رضایتمندی بیماران، در هشت بخش خدمات پزشکی، خدمات پرستاری، برخورد پرستاران، وضعیت تغذیه، امکانات رفاهی، خدمات پذیرش، ترخیص و حسابداری از تمامی بیماران تکمیل گردید. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) نمره کلی رضایتمندی از ارائه خدمات بیمارستانی(10)83 بود. اختلاف آماری معناداری میان نمرات رضایتمندی در بخش های مختلف ارائه خدمات بیمارستانی مشاهده شد(001/0>p). در آزمون post hoc، رضایت از نحوه ارائه خدمات پزشکی در مقایسه با برخورد پرستاران(004/0=p)، تغذیه(001/0>p)، امکانات رفاهی (001/0=p)، خدمات پذیرش(027/0=p)، ترخیص(001/0>p) و حسابداری (019/0=p)، به میزان معنادار آماری بیشتر بود. سایر زمینه ها اختلاف آماری معناداری نشان ندادند(05/0<p). نمره رضایتمندی کلی در مردان (001/0>p) و بیماران برخوردار از پوشش بیمه (006/0=p) به میزان معناداری مطلوب تر از سایرین بود. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر بیانگر رضایتمندی مطلوب بیماران بستری، از نحوه ارائه خدمات درمانی در بیمارستان های نقاط مختلف کشور بود که می تواند به عنوان منبع مناسبی جهت ارتقاء مراکز خدمات بیمارستانی، مورد استفاده مدیران و سیاست گذاران قرار گیرد.