علیرضا مطلبی نژاد

پیشرفت تکنولوژی باعث ایجاد تغییرات در بسیاری از صنایع شده است که صنعت آموزش نیز از این قاعده مستثنا نیست.از آنجایی که حوزه آموزش متکی بر هوش مصنوعی، کماکان در حال توسعه و پیشرفت است، این مطالعه در عین حال که می تواند به توسعه نظام های آموزشی متکی بر هوش مصنوعی کمک کند؛ به معلمان امکان مشارکت در فرایند طراحی را نیز می دهد. ما در این فراتحلیل، پژوهش های تجربی انجام شده در خصوص نحوه تعامل معلمان با سامانه های مبتنی بر هوش مصنوعی و نحوه مشارکت آن ها در توسعه سامانه های آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی را مورد بررسی قرار دادیم و به تبیین کاستی ها موجود در این حوزه پرداخته ایم. پژوهش ما نشان داد که هوش مصنوعی فرصت های متعددی را برای بهبود برنامه ریزی، پیاده سازی و ارزشیابی تدریس در اختیار معلمان می گذارد و به طور متقابل معلمان نیز نقش های مختلفی را در توسعه فناوری هوش مصنوعی ایفا می کنند. یافته های ما همچنین مبین این امر بود که چالش های متعددی در زمینه به کارگیری هوش مصنوعی در امر تدریس وجود دارد که می توان از آن ها به عنوان راهنمایی برای توسعه این حوزه استفاده نمود.

معلم به عنوان عنصر اصلی در فرایند تدریس برای ارائه یک تدریس مطلوب می بایست هم زمان مجموعه ای از دانش ها و مهارت ها را به طور هنرمندانه با یکدیگر ترکیب کرده و با به کارگیری آن ها تدریس اثربخش را طراحی و در کلاس ارائه کند. پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه توسعه حرفه ای و توانمندی روان شناختی معلمان با روش تدریس اثربخش آن ها انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان زن و مرد مقطع دبستان شهرستان کرمانشاه در سال تحصیلی 1401- 1402 بود. نمونه آماری متشکل بود از 302 نفر از این معلمان که مطابق جدول مورگان برآورد و با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه توسعه حرفه ای کنتاکی (1993)، پرسش نامه توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر و میشرا (1995) و پرسش نامه تدریس اثربخش آموزگاران محمودی و همکاران (1398) بود. نتیجه آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین روش تدریس اثربخش با توسعه حرفه ای، توانمندی روان شناختی و مؤلفه های آن، رابطه معنادار و مستقیم آماری وجود دارد (p≤0.01).  نتیجه آزمون تحلیل رگرسیون چندمتغیری حاکی ازآن بود که توسعه حرفه ای، توانمندی روان شناختی و مؤلفه های استقلال، حس اهمیت، شایستگی و اثربخشی توان پیش بینی تدریس اثربخش را دارند (p≤0.05).   از این یافته ها نتیجه گیری می شود که با ارتقای سطح توسعه حرفه ای و افزایش توانمندی روان شناختی معلمان می توان به بهبود تدریس مؤثر آن ها و درنتیجه، افزایش کیفیت آموزش و یادگیری کمک نمود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هوش هیجانی بر نحوه برقراری ارتباط با همسالان و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی است که به صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی در سال تحصیلی 1403-1402 تشکیل دادند که تعداد آنان حدود 6100 نفر است. در این پژوهش برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد که تعداد 302 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از ابزار پرسشنامه استفاده شد که شامل دو بخش بود. بخش اول پرسشنامه شامل سوالات جمعیت شناختی بود که توسط محقق طراحی شد و بخش دوم شامل سه پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی والراند و همکاران (1992) ، پرسشنامه هوش هیجانی وانگ و لو (2002) و پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون(1982) که برای سنجش ارتباط با همسالان استفاده گردید. برای بررسی روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها از نظرات متخصصان و صاحب نظران علوم تربیتی بهره گرفته شد و برای سنجش پایایی ابزار پژوهش از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد که طبق این دو شاخص پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت. برای بررسی فرضیات تحقیق از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد واریانس محور استفاده شد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها در پژوهش حاضر از نرم افزارهای SPSS23 و Smart-PLS 3.2.8 استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان داد که هوش هیجانی بر نحوه ارتباط با همسالان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی تاثیر مثبت و معناداری دارد.

گوشی های هوشمند در سالها ی اخیر در زندگی مردم برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرارگرفته اما استفاده زیاد از حد، در بسیاری از موارد به اعتیاد تبدیل شده است. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی با میزان اعتیاد به گوشی هوشمند در دانشجویان دانشگاه سمنان انجام شد. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود و بدین منظور130 دانشجوی دانشگاه سمنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.  ابزار های پژوهش پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو ((NEO-FFI فرم کوتاه، پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور و آزمون اعتیاد به تلفن های همراه هوشمند گرینفیلد روی آنها اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چند متغیره گام به گام و آزمون t برای گروه های مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که متغیرهای سبک دلبستگی دوسوگرا و ویژگی شخصیتی وظیفه شناسی، نقش پیش بینی کننده ای در اعتیاد به گوشی هوشمند دارند. بدین معنا که افرادی با سبک دلبستگی دو سوگرا با احتمال بیشتری به گوشی هوشمند اعتیاد پیدا می کنند؛ در حالی که این رابطه درمورد ویژگی شخصیتی وظیفه شناسی به صورت معکوس می باشد و افراد وظیفه شناس نسبت به سایرین شانس بیشتری برای اعتیاد پیدا نکردن به گوشی هوشمند خود دارند. همچنین دانشجویان پسر در این مطالعه بیشتر از دختران رفتارهای اعتیادی نسبت به گوشی هوشمند خود نشان می دهند. 

یادگیری مبتنی بر بازی تلفن همراه را می توان به عنوان یک بازی برای اهداف یادگیری با بهره گیری از فناوری های تلفن همراه برای پلت فرم بازی تعریف کرد. مطالعه حاضر با هدف تأثیر یادگیری مبتنی بر بازی تلفن همراه بر میزان یادگیری و انگیزه دانش آموزان در درس کار و فناوری انجام شد. روش تحقیق در چهارچوب مطالعات پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر سال سوم دوره اول دبیرستان شهرستان دامغان در سال تحصیلی 139۹-۱۳۹۸ به تعداد 549 نفر بودند، که 40 نفر با شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های محقق ساخته است که شامل یک پرسشنامه سنجش میزان یادگیری با محاسبه پایایی بر اساس آلفای کرونباخ 71/ ۰ و یک پرسشنامه سنجش میزان انگیزه با محاسبه پایایی بر اساس آلفای کرونباخ 89/ ۰ است. همچنین برای سنجش اثربخشی بازی تلفن همراه از بازی شبیه ساز مزرعه استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه ها با کمک صاحب نظران تعیین شد. داده ها به کمک آزمون های توصیفی و آمار استنباطی مانکوا، استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که یادگیری مبتنی بر بازی تلفن همراه بر میزان یادگیری و انگیزه دانش آموزان، اثر معنی داری داشته است. از نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری کرد که یادگیری مبتنی بر بازی تلفن همراه بر میزان یادگیری دانش آموزان تأثیر مثبت و معناداری دارد. این رویکرد پتانسیل قابل توجهی بر انگیزه دانش آموزان دارد به طوری که علاقه دانش آموزان را افزایش و دانش آموزان تلاش و کوشش بیشتری برای اجرای عالی فعالیت از خود نشان می دهند.

پیشینه و اهداف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر شیوه فرزندپروری مستبدانه بر اضطراب جدایی با نقش میانجی سبک دلبستگی ناایمن در دانش آموزان بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی است که به شکل میدانی انجام شده است. روش ها: جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر شاهرود تشکیل داده اند که تعداد کل جامعه حدود 17 هزار نفر می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 302 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از سه پرسشنامه شیوه های فرزندپروری دیانا و بامریند (1973)، پرسشنامه اختلال اضطراب جدایی (SASC) و پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور (1999) بهره گرفته شد. برای بررسی روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها از نظرات 7 تن از متخصصان علوم تربیتی و جهت بررسی پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. جهت آزمون فرضیات پژوهش از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که شیوه فرزندپروری مستبدانه بر اضطراب جدایی و سبک دلبستگی ناایمن دانش آموزان تأثیر مثبت و معناداری دارد، دلبستگی ناایمن بر اضطراب جدایی دانش آموزان تأثیر مثبت و معناداری دارد و همچنین نقش میانجی سبک دلبستگی ناایمن در ارتباط بین شیوه فرزندپروری مستبدانه و اضطراب جدایی نیز تأیید گردید. نتیجه گیری: کودکانی که در معرض اختلال اضطراب جدایی و سبک دلبستگی ناایمن هستند نیاز به حمایت های روانشناختی بیشتری داشته و لازم است جهت برخورد مناسب با این کودکان مهارت های لازم به والدین آنها آموزش داده شود.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر روحیه شاد معلمان و تأثیر آن بر یادگیری و انگیزه تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت داده ها، همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه معلمان دوره متوسطه اول و دانش آموزان دختر و پسر پایه هشتم و نهم مقطع متوسطه اول بود که در سال تحصیلی 400-99 در مدارس آموزش و پرورش منطقه امیرآباد مشغول به تحصیل بودند که تعداد 44 نفر از معلمان و 204 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از ﻣﻘیﺎس های ﺷﺎدکﺎﻣی آکﺴﻔﻮرد آرگایل (۱۹۸۹) و ﻣﻘیﺎس اﻧﮕیﺰش ﺗﺤﺼیﻠی ﻫﺎرﺗﺮ (1981) استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی منجر به شناسایی عوامل سازمانی، روانشناختی، آموزشی و فیزیکی بر روحیه شاد معلمان شد؛ همچنین نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین عوامل روحیه شاد معلمان با یادگیری و انگیزش تحصیلی دانش آموزان وجود دارد. به نظر می رسد درمانگران، پژوهشگران و مشاوران تحصیلی از برنامه آموزشی پژوهش حاضر می توانند برای کاهش مشکلات تحصیلی یادگیرندگان استفاده کنند.