مرتضی بازدار قمچی قیه

هدف از پژوهش حاضر فهم مضامین فلسفی داستان ها و حکایت های کتب فارسی دورة ابتدایی با روش پژوهش کیفی، از نوع تحلیل محتوا بوده است. جامعة آماری پژوهش را، داستان ها و حکایت های کتاب درسی فارسی بخوانیم دورة ابتدایی (دوم تا ششم ابتدایی) تشکیل می دهد. نمونة پژوهش به شیوة هدفمند، محتوای تمامی داستان ها و حکایت های فارسی در نظر گرفته شد و برای این منظور پس از بازخوانی داستان ها و حکایت ها و کدگذاری آن ها، مقوله های محوری متن استخراج شد. در نهایت با عنایت به مقوله های فلسفی (هستی شناسی، شناخت شناسی و ارزش شناسی) هر یک از مقوله های محوری تحت مضامین فلسفی طبقه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد: مضامین فلسفی اکثر مقوله ها تحت معرفت شناسی و ارزش شناسی قابل تبیین بودند و در برخی از موارد نیز هستی شناسی مورد توجه بوده است. در نتیجه، با توجه به نتایج به دست آمده، داستان ها و حکایت های مورد بررسی نیازمند بازنگری و بازتألیف بر مبنای "برنامة فلسفه برای کودکان" است.

در این مقاله نویسنده ، خود پژوهی را به عنوان یکی از روشهای تحقیق معلمان و مدرسان تربیت معلم معرفی می کند که می تواند در توسعه حرفه ای آنها ، نقش مهمی ایفا کند. این مقاله از طریق بررسی سیر شکل گیری و تحول خودپژوهی ، ضمن ارایه تعاریف مختلف برای آن از دید صاحب نظران ، تفاوت خودپزوهی با کنش پژوهی ، ویژگیهای خودپژوهی و چگونگی انجام یک پژوهش خودپژوهی را بررسی می کند. یکی از ویژگی های جالب خودپژوهی ، برخورداری از ماهیت متضاد است . برای مثال ، از یک طرف، خودپژوهی روشی برای مطالعه فرد است ، در عین حال، محققان این حوزه ادعا می کنند که این مطالعه باید براساس همکاری با دیگران انجام گیرد بحث اصلی در این مقاله این است که محققان خودپژوهی ،تجارب خویش را به عنوان یک منبع اصلی پژوهشی در نظر می گیرند ، و «خود» را در میدان عمل ،به قصد بازسازی باورها و شیوه های عمل ، محور اصلی مساله پژوهشی قرار می دهند.