محمد کریمی زاده اردکانی

مقدمه: وضعیت سر به جلو از رایج ترین ناهنجاری های وضعیتی در بین دانش آموزان است که این اختلال بر کنترل وضعیتی (تعادل) آنها اثرگذار است. اگرچه روند استفاده از اگزرگیم برای بهبود تعادل وجود دارد، با این حال، اثربخشی اگزرگیم که به طور خاص برای بهبود تعادل دانش آموزان با وضعیت سر به جلو طراحی شده باشد، نامشخص است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو بود.روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 30 پسر با وضعیت سر به جلو شهر تاکستان با دامنه سنی 7 تا 12 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه تمرین اگزرگیم و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، شرکت کنندگان اقدام به اجرای سه کوشش آزمون لک لک (تعادل ایستا) کردند. مرحله مداخله در هشت هفته و هر هفته دو جلسه و هر جلسه 30 دقیقه انجام گرفت که شرکت کنندگان به اجرای تمرینات مربوط پرداختند. پس از اتمام مرحله تمرینی، مرحله پس آزمون انجام گرفت که شرکت کنندگان همانند مرحله پیش آزمون به اجرای آزمون تعادل ایستا پرداختند. داده ها به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات اگزرگیم موجب بهبود معنادار تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو شد (0/001=P ،22/99=F).نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت تمرینات اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو تأکید دارد و پیشنهاد می شود از مزایای این تمرینات در بهبود تعادل ایستا استفاده شود. 

هدف تحقیق حاضر تدوین شاخص های ارزیابی وضعیت بدنی پویا دختران جوان دارای کایفوز طبیعی وافزایش یافته بود. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و روش گردآوری داده ها نوع پژوهش های نیمه تجربی بود. (جامعه آماری دختران 18 تا 24 سال استان خوزستان تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس200نفرانتخاب و براساس نرم زاویه کایفوز با خط کش منعطف به دو گروه با کایفوز توراسیک طبیعی(100 نفر)و غیرطبیعی(100 نفر)تقسیم شدند). برای ارزیابی وضعیت بدنی پویا از آزمون های صاف کردن ستون فقرات، موقعیت نسبت به دیوار، دسترسی به جلو، چرخش خلفی لگن، آویزان کردن سر، دامنه حرکتی شانه، دامنه حرکتی شانه چرخش داخلی و چرخش خارجی استفاده شد. برای مقایسه میانگین گروه ها با توجه به نرمال نبودن توزیع داده ها از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. محاسبات آماری بوسیله نرم افزار آماری SPSS21 انجام شد. سطح معنی داری در تمامی آزمون های آماری برابر 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بین نمرات جزئی و کلی آزمون ارزیابی وضعیت بدنی پویا هر دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت و گروه کایفوز طبیعی نسبت به گروه کایفوز افزایش یافته وضعیت بدنی پویا بهتری داشتند. بنابراین آزمون های ارزیابی وضعیت بدنی پویا ابزار مناسبی جهت ارزیابی و شناسایی محدودیت ها و اختلالات حرکتی افراد مبتلا به ناهنجاری کایفوز افزایش یافته به شمار می روند.

هدف تحقیق حاضر، تعیین مشارکت علمی اعضا، گروه ها و دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های سراسر کشور در تولید مقاله های چاپ شده در نشریات دارای نمایه وب آو ساینس طی سال های 1970 تا انتهای سال 2019 است. این پژوهش با رویکرد علم سنجی و با روش تحلیل شبکه با استفاده از نرم افزارهای هیست سایت، نودایکس ال و ووس ویور انجام گرفت. یافته ها نشان داد که تعداد 1520 اثر در 513 نشریه در حیطه تربیت بدنی و علوم ورزشی در وب آو ساینس چاپ شده که از میان بیش از 550 اثر در مجلات با دسترسی آزاد چاپ شده است. بررسی اطلاعات نشان داد براساس تعداد تولیدات علمی، به ترتیب دانشگاه های تهران، دانشگاه گیلان و اصفهان با 265، 200 و 148 مقاله در رتبه های اول تا سوم کشور قرار دارند. یافته ها همچنین نشان می دهد که پژوهشگران دانشکده های تربیت بدنی کشور بیشترین آثار خود را به ترتیب در سه مجله از ایران (در فهرست امرجینگ)، ایتالیا (دارای شاخص کیو 4) و ترکیه (در فهرست امرجینگ) منتشر کرده اند. همچنین مشخص شد که بیشترین همکاری ها و استناددهی نویسندگان ایرانی با پژوهشگرانی از کشور آمریکا بوده است. این تحقیق نشان داد که طی سال های اخیر اگرچه روند چاپ مقالات در نشریات وب آو ساینس با شیب بیشتری همراه بوده است، تعداد زیادی از این مقالات در نشریات داخلی (امرجینگ) و سایر نشریات امرجینگ خارجی به چاپ رسیده است که این پدیده به بررسی دقیق تر نیاز دارد. 

هدف پژوهش حاضر مقایسه عملکرد حسی و حرکتی در دوندگان دختر با و بدون سندروم استرس داخلی درشت نی بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مقایسه ای بود. تعداد 50 نفر دختر دونده استقامتی با دامنه سنی 20 تا30 سال در دو گروه 25 نفری سندروم استرس داخلی درشت نی و سالم قرار گرفتند. از معیار یاتس برای تشخیص آسیب و برای عملکرد حسی و عملکرد حرکتی به ترتیب از اندازه گیری حس وضعیت مفصل زانو و مچ پا و آزمون غربالگری عملکردی استفاده شد. نتایج آزمون نشان داد که در زیرمقیاس ها و نمره کلی آزمون FMS و حس وضعیت مفصل بین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد(0/05>P) و افراد مبتلا به سندروم استرس داخلی درشت نی دارای خطای بیشتری در بازسازی زاویه هدف می باشند . بنابراین توصیه می شود افراد ورزشکار دونده استقامت دارای سندروم استرس داخلی درشت نی در برنامه تمرینات ورزشی مرتبط با ضعف هایی که داشتند توجه داشته باشند.

 پژوهش حاضر با هدف بررسی همهگیرشناسی آسیبهای ورزشی دانشآموزان ایران انجام شده است. در این پژوهش 6300 دانشآموز دختر وپسر 12-16 سال درحالتحصیل در مقطع راهنمایی، از شهرهای تهران، کرج، یزد، خرمآباد، ساری، شهرکرد، بندرعباس، مشهد و تبریز شرکت کردند. آنها بهمدت یک سال تحصیلی بررسی شدند و آسیبهایشان با استفاده از فرم جمعآوری اطالعات و به شیوه آیندهنگر ثبت شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آمار توصیفی و از جدول متقاطع برای مقایسه متغیر ها با توجه به جنسیت استفاده شد. بیشتر آسیب دانشآموزان پسر در 14 سالگی )3/56 درصد( و دختران در 13 سالگی )4/32 درصد( بود. یافتهها نشان داد که 457 نفر از دانشآموزان )42/10 درصد( دچار آسیب شدند که از این میان بیشترین میزان آسیب در دانشآموزان دختر )4/62 درصد( در خارج از زنگ ورزش )4/35 درصد( و درزمان حضورنداشتنمعلم ورزش )67 درصد(روی دادهبود، اما در دانشآموزان پسر، 4/45 درصد از آسیبها در زنگ ورزش و در حضور معلم ورزش )6/61 درصد( اتفاق اتفاده بود. دختران در کالسهای با جمعیت باالتر در خطر آسیبدیدگی بیشتر بودند )49 درصد(؛ حالآنکه پسران در کالسهای با جمعیت کمتر آسیب بیشتر داشتند )6/39 درصد(. از میان رشتههای گوناگون ورزشی، بیشترین میزان آسیب در پسران در رشتههای فوتبال )69 درصد( وفوتسال )6/11 درصد( و در دختران در رشتههای والیبال )2/17 درصد( و هندبال )7/4 درصد( بود. بیشتر آسیبها در کالسهایی با جمعیت زیاد روی داده بود. دانشآموزان آسیبدیده هیچگونه سابقه فعالیت ورزشی نداشتند و با سابقه کمتر آسیبهای بیشتری داشتند. بیشتر آسیبهای پسران در زنگ ورزش و در دختران در هنگام فعالیتی غیر از ورزشکردن روی داده بود. بهنظر میرسد با تمرکز بر حضور معلمان ورزش در ساعات ورزش و رشتههای ورزشی موردعالقه آنان و افزایش زمان فعالیت به شکل برنامههای مناسب پیشگیری، در زمان فعالیت و غیرورزش بههمراه کنترل جمیت کالسها بتوان از آسیب دانشآموزان پیشگیری کرد. اجرای راهبردی جامع و مناسب شامل بهکارگیری فعالیتهای ورزشی مناسب برای هر گروه سنی، تعیین و کنترل خطرهای احتمالی فعالیتهای ورزشی برای پیشگیری از آسیب بسیار مهم است.

پیچ خوردگی خارجی مچ پا شایع ترین ضایعه لیگامانی در ورزشکاران است و یکی از پیامد های ناتوان کننده پیچ خوردگی مچ پا بی ثباتی عملکردی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی تحت نظارت بر روی حس وضعیت و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا بود. 28 ورزشکار پسر مبتلا به بی ثباتی عملکردی که داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند، به طور تصادفی به دو گروه چهارده نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. عملکرد اندام تحتانی با استفاده از پرسشنامه های اندازه گیری توانایی مچ پا و پا در فعالیت های روزانه و ورزشی و حس وضعیت مفصل با گونیامتر حس عمقی مچ پا اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد، میانگین خطای مطلق بازسازی زاویه مفصل در حرکت اینورشن در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنا داری نشان داد (05/0 >P). همچنین آزمودنی های گروه تمرین نسبت به گروه کنترل بهبود معنا داری در امتیازهای پرسشنامه های اندازه گیری توانایی مچ پا و پا در فعالیت های روزانه و ورزشی نشان دادند (01/0 >P). انجام شش هفته تمرینات پیش رونده تحت نظارت عصبی-عضلانی با استفاده از تخته تعادل و تخته لغزان به طور معنا داری عملکرد اندام تحتانی اندازه گیری شده و حس وضعیت مفصل ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا را بهبود می بخشد.

هدف از پژوهش حاضر برآورد پایایی وسیله جدید ساخته شده ایرانی برای اندازه گیری حس عمقی مچ پا است. پس از طراحی و ساخت این وسیله، جهت تعیین میزان پایایی دستگاه 20 مرد با میانگین قد /35±34/175سانتی متر، وزن5/6± 14/62 کیلوگرم و سن 4/5±4/22 سال مورد اندازه گیری قرار گرفتند. آزمودنی ها از میان دانشجویان دانشگاه تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای اندازه گیری پایایی درون آزمونگر، یک آزمونگر از 20 آزمودنی 10 بار اندازه گیری بعمل آورد و برای اندازه گیری پایایی بین آزمونگران به 4 آزمونگر قبل از اندازه گیری نحوه اندازه گیری با وسیله جدید آموزش داده شد و این افراد از 16 آزمودنی که به طور تصادفی از آزمودنی ها انتخاب شده بودند 4 بار اندازه گیری بعمل آوردند. همچنین در این تحقیق برای ارزیابی پایایی ثبات زمانی دستگاه، در فاصله زمانی مختلف آزمونگر از 8 آزمودنی در دو روز متناوب در زمان صبح و عصر نیز اندازه گیری بعمل آورد. برای بررسی میزان پایایی گونیامتر حس عمقی مچ پا از ضریب همبستگی درون آزمونگر و بین آزمونگران (ICC) استفاده شد. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی درون آزمونگر دستگاه حس عمقی مچ پا برابر با 97/0 و ضریب هبستگی بین آزمونگران برابر با 87/0 می باشد. همچنین نتایج آزمون پایایی ثبات زمانی دستگاه نشان داد ضریب هبستگی بالایی(82/0) بین اندازه گیری در فاصله زمانی متناوب وجود دارد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان استنباط کرد که وسیله جدید ایرانی برای اندازه گیری های حس عمقی مچ پا از ضریب همبستگی درون آزمونگر، بین آزمونگر و پایایی ثبات زمانی بالایی برخوردار می باشد. بنابراین استفاده از این وسیله برای اندازه گیری دقیق و سریع حس وضعیت مچ پا توصیه می شود.