اگزرگیم

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی های اگزرگیم و سنتی بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی کودکان دارای تاخیر حرکتی 9-7 ساله شهر یزد انجام شد. روش شناسی: طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد پژوهش تمام کودکان 9-7 ساله دبستانی شهر یزد در سال تحصیلی 98-97 بودند که به صورت تصادفی انتخاب و داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. در نهایت 60 نفر که متناسب با اهداف تحقیق بودند انتخاب شدند. پس ازآن پیش آزمون با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت (TGMD-2) انجام گرفت و بر اساس نمره کسب کرده در این دو آزمون، داوطلبان به صورت تصادفی در 3 گروه مساوی (n =20) اگرزگیم، سنتی و کنترل جای داده شدند. گروه اول برنامه اگزرگیم (دو و میدانی، بولینگ وفوگپلی) را در 8 هفته (هر هفته 2 جلسه) اجرا کردند. گروه دوم برنامه تمرینی سنتی (تمرینات حسی – حرکتی) را در 8 هفته (هر هفته 2 جلسه) اجرا کردند. گروه سوم گروه کنترل که در آن داوطلبان بدون فعالیت سازمان دهی شده بودند. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که تمرینات اگزرگیم و سنتی بر مهارت های حرکتی درشت کودکان 9-7 ساله تأثیر مثبت دارد و بین تمرینات سنتی و اگزرگیم در بحث مهارت های حرکتی کودکان 9-7 ساله تفاوت معنی داری وجود ندارد. این دو نوع برنامه ی تمرینی نسبت به گروه کنترل تأثیر بیشتری داشتند (05/0P

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه اثر سه روش تمرینی اگزرگیم و راه رفتن روی تردمیل بر کارکرد جسمانی (تعادل و قدرت عضلانی پاها) مرتبط با سقوط در سالمندان بود. شرکت کنندگان 60 نفر از سالمندان 60 تا 70 ساله شهر شیراز بودند که سابقه زمین خوردن و بازی اگزرگیم نداشتند و به صورت تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان فرم رضایت نامه مبنی بر شرکت در پژوهش را براساس استانداردهای پژوهشی پژوهشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم تکمیل کردند. پس از انجام پیش آزمون، شرکت کنندگان به چهار گروه همسان تقسیم شدند: گروه اگزرگیم انفرادی، گروه اگزرگیم گروهی، گروه اگزرگیم شناختی و گروه تردمیل. مدت دوره چهار هفته و هر هفته سه جلسه تمرینی مجزا بود. از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) برای تحلیل داده ها استفاده شد و سطح معنا داری آلفای 05/0 درنظر گرفته شد. ننایج نشان داد که شرکت کنندگان هر چهار گروه در آزمون های تعادل فولرتون و برخاستن و نشستن پیشرفت داشتند (0.05> P)؛ اگرچه گروه اگزرگیم شناختی در قدرت عضلانی پاها تفاوت معناداری را نشان ندادند (0.05 < P). مقایسه بین گروه ها نشان داد که تفاوت معناداری در تعادل فولرتون وجود نداشت؛ اگرچه گروه تمرین های گروهی امتیازهای بیشتری را کسب کردند. در آزمون برخاستن و نشستنن نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد و گروه اگزرگیم انفرادی امتیازهای بیشتری را کسب کردند. براساس نتایج پژوهش، افراد غیرفعال سالمند می توانند به منظور بهبود تعادل و پیشگیری از خطر سقوط از تمرین های گام برداری اگزرگیم سود ببرند.

مقدمه: وضعیت سر به جلو از رایج ترین ناهنجاری های وضعیتی در بین دانش آموزان است که این اختلال بر کنترل وضعیتی (تعادل) آنها اثرگذار است. اگرچه روند استفاده از اگزرگیم برای بهبود تعادل وجود دارد، با این حال، اثربخشی اگزرگیم که به طور خاص برای بهبود تعادل دانش آموزان با وضعیت سر به جلو طراحی شده باشد، نامشخص است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو بود.روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 30 پسر با وضعیت سر به جلو شهر تاکستان با دامنه سنی 7 تا 12 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه تمرین اگزرگیم و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، شرکت کنندگان اقدام به اجرای سه کوشش آزمون لک لک (تعادل ایستا) کردند. مرحله مداخله در هشت هفته و هر هفته دو جلسه و هر جلسه 30 دقیقه انجام گرفت که شرکت کنندگان به اجرای تمرینات مربوط پرداختند. پس از اتمام مرحله تمرینی، مرحله پس آزمون انجام گرفت که شرکت کنندگان همانند مرحله پیش آزمون به اجرای آزمون تعادل ایستا پرداختند. داده ها به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات اگزرگیم موجب بهبود معنادار تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو شد (0/001=P ،22/99=F).نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت تمرینات اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو تأکید دارد و پیشنهاد می شود از مزایای این تمرینات در بهبود تعادل ایستا استفاده شود.