وضعیت بدنی پویا

هدف تحقیق حاضر تدوین شاخص های ارزیابی وضعیت بدنی پویا دختران جوان دارای کایفوز طبیعی وافزایش یافته بود. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و روش گردآوری داده ها نوع پژوهش های نیمه تجربی بود. (جامعه آماری دختران 18 تا 24 سال استان خوزستان تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس200نفرانتخاب و براساس نرم زاویه کایفوز با خط کش منعطف به دو گروه با کایفوز توراسیک طبیعی(100 نفر)و غیرطبیعی(100 نفر)تقسیم شدند). برای ارزیابی وضعیت بدنی پویا از آزمون های صاف کردن ستون فقرات، موقعیت نسبت به دیوار، دسترسی به جلو، چرخش خلفی لگن، آویزان کردن سر، دامنه حرکتی شانه، دامنه حرکتی شانه چرخش داخلی و چرخش خارجی استفاده شد. برای مقایسه میانگین گروه ها با توجه به نرمال نبودن توزیع داده ها از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. محاسبات آماری بوسیله نرم افزار آماری SPSS21 انجام شد. سطح معنی داری در تمامی آزمون های آماری برابر 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بین نمرات جزئی و کلی آزمون ارزیابی وضعیت بدنی پویا هر دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت و گروه کایفوز طبیعی نسبت به گروه کایفوز افزایش یافته وضعیت بدنی پویا بهتری داشتند. بنابراین آزمون های ارزیابی وضعیت بدنی پویا ابزار مناسبی جهت ارزیابی و شناسایی محدودیت ها و اختلالات حرکتی افراد مبتلا به ناهنجاری کایفوز افزایش یافته به شمار می روند.