اباذر حاجوی

طب حوادث غیر مترقبه و مدیریت بحران درصدد پیشگیرى و ایجاد آمادگى در مقابله با بحران و کاهش آثار مخرب و واکنش سریع و مناسب است. علاوه بر فناورى هاى جدید؛ مدیریت اطلاعات نیز اطلاعات مورد نیاز را به طور منظَم ثبت، جمع آورى، ذخیره، بازیابى وتحلیل ؛ و به مدیران و افراد ذى ربط ارایه مى کند. پژوهش حاضر به منظور بررسى مدیریت بحران در بخش مدارک پزشکى در بیمارستانهاى آموزشى استان کرمان وشهرستان بروجردوارائه ى الگویى براى ایران انجام شد. روش بررسی:دراین مطالعه ی توصیفی- مقطعى در سال 1385 انجام شده جامعه ى پژوهش کلیَه ى مسوولان و کارمندان مدارک پزشکى بیمارستان هاى آموزشى استان کرمان و شهرستان بروجرد است.ابزار گردآورى داده هادو پرسشنامه بود،و داده ها به روش میدانى گردآوری گردید. به منظور ارایه ى داده ها، از آمار توصیفى استفاده؛و با توجه به استانداردهاى کشور آمریکا و نتایج حاصل از پرسشنامه ها، الگوى پیشنهادى براى ایران مطرح شد. درنهایت، این الگو در یک مرحله به شیوه دلفى آزمون و پس از تحلیل نتایج، الگوى نهایى ارائه گردید. یافته ها: بخش های مدارک پزشکی مورد مطالعه از نظر مدیریَت بحران در مدارک پزشکی در وضعیَت ضعیف قرار داشتند. بیشترین آگاهی پرسنل از مدیریَت بحران در بخش مدارک پزشکی 37/55درصد سنجیده شد. در نهایت ساختار الگوى پیشنهادى نیز با تغییراتى برگرفته از استانداردهاى انجمن مدیریت اطلاعات بهداشتى آمریکا و سیستم هاى مدیریت و اطلاعات بهداشتى و نظرات افراد مورد مطالعه تنظیم گردید. نتیجه گیری: باید اقداماتى براى برگزارى تمرینات ادوارى و دوره هاى آموزشى، برنامه ریزى و تهیه امکانات و تجهیزات صورت گیرد. ساختار الگوى پیشنهادى در زمینه مدیریت بحران در مدارک پزشکى در 6 محور طراحى گردید. "

یکى از اساسى ترین حقوق بیماران، رضایت دادن به قبول یک روش معالجه است. همه ی مراکز مراقبتى ملزم به اخذ رضایتنامه ی درمانى از بیمار یا قیَم وى مى باشند. على رغم اهمیَت زیاد فرم هاى رضایتنامه ی آگاهانه، در تکمیل این فرم ها دقت لازم اعمال نمى شود. با توجَه به اهمیَت فرم هاى رضایتنامه ؛این مطالعه برای تعیین میزان تکمیل عناصر اطلاعاتی موجود در فرم های رضایتنامه انجام می شود. روش پژوهش: طی یک پژوهش توصیفی- مقطعی؛ و از طریق پرسشنامه میزان تکمیل عناصر اطلاعاتی موجود در فرم های رضایتنامه ها؛ این پژوهش در سه ماهه ی اول سال 1382، در سه مرکز درمانى دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیرى طبقه اى از هر مرکز درمانى، 333 پرونده به صورت تصادفى انتخاب شد. روش جمع آورى داده ها شامل مشاهده ، و بررسى فرم هاى رضایتنامه بود. به منظور تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار و فراوانی) و نرم افزار SPSS استفاده شد یافته ها: یافته های این مطالعه نشان دادکه در 2/7درصد ( 24 مورد) بیماران فرم هاى رضایتنامه آگاهانه و 5/71درصد (234مورد)در فرم ها به ترتیب نام و نام خانوادگى و آدرس کامل بیمار ثبت نشده بود. 2/1درصد (4 مورد) فرم ها فاقد هر گونه تایید رضایت (چه از طریق امضا یا اثر انگشت) بودند. در4/5درصد (18 مورد)فرم ها خط خوردگى داشتند. در 4/2درصد (8مورد) بیماران على رغم نداشتن سن قانونى رضایت داده بودند؛ و در 6/3درصد (12مورد) توسط افرادى غیر از بستگان سببى و نسبى تایید شده بودند.در 6/87درصد( 74مورد) در مواقع اورژانس فرم ها داراى نام و نام خانوادگى بوده در صورتى که در موارد غیر اورژانس این میزان به 7/94درصد (235)رسیده است. همچنین در 6/77درصد (66)موارد اورژانس، رضایتنامه ها به تایید شاهد رسیده در صورتى که این میزان در موارد غیر اورژانس به 9/59درصد (147)بوده است. در2/96درصد (76) کل پرونده هاى بررسى شده داراى فرم دیگرى به نام فرم برائت بودند. نتیجه گیری: با توجه به اینکه هدف از اخد رضایت، کمک به بیمار جهت اخذ بهترین تصمیم بوده و با توجه به اهمیت فرم هاى رضایتنامه براى بیمار و مراکز درمانى، لازم است تا کارکنان بخش پذیرش (که وظیفه ی تکمیل این فرم را دارند) در تکمیل این فرم ها نهایت دقت را مبذول دارند. آموزش کارکنان بخش پذیرش در زمینه ی اهمیَت تکمیل ؛ و عواقب ناقص بودن این فرم هالازم است. "

مقدمه: با توجه به اهمیت زیاد اطلاعات پزشکی در بهبود کیفیت درمان، آموزش و تحقیق پزشکی در سطوح ملی و بین المللی ضرورت به کارگیری فن آوری مدارک پزشکی احساس می شود. در این پژوهش سیستم اطلاعات بیمارستانی بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی با معیارهای کالج پزشکان آمریکا مقایسه و کاستی های معیارهای ملی مشخص گردیده است تا جهت بهبود و هم سطح کردن آن ها بر اساس معیارهای این کالج پیشنهادهایی ارایه گردد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی است که در سال 1385 انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه بیمارستان های آموزشی دانشگاه های ایران (14 بیمارستان)، تهران (12 بیمارستان) و شهید بهشتی (9 بیمارستان) بود و از بین آن ها نمونه گیری انجام نشد. روش گردآوری داده ها، مشاهده مستقیم و مصاحبه بود. گردآوری داده ها با استفاده از نه چک لیست استاندارد بر مبنای معیارهای کالج پزشکان آمریکا (شامل بخش های داروخانه، آزمایشگاه، رادیولوژی، مدارک پزشکی و بالینی) انجام گردید. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان تطابق نهایی سیستم اطلاعات بیمارستانی بیمارستان های مورد مطالعه نشان می دهد که میانگین کل سیستم کمتر از 50 درصد (<50) و در حد ضعیف بوده است.نتیجه گیری: به طور کلی مهم ترین علت پایین بودن میزان تطابق معیارهای سیستم مدارک پزشکی عدم وجود معیار علمی و استاندارد در کشور می باشد. از این رو پیشنهاد می گردد کمیته تدوین و ابلاغ معیارهای سیستم مدارک پزشکی با الگوبرداری از کشورهای پیشگام تشکیل گردد

براى ارتقاى کیفیت خدمات مراقبت سلامت بهره گیرى از پرونده الکترونیک سلامت اهمیت حیاتی دارد. هدف این پژوهش ارزیابی آمادگی نیروى انسانی براى پیاده سازى پرونده الکترونیک سلامت بود. روش بررسی: این مطالعه ى توصیفی مقطعی در سال 1388 انجام گرفت. جامعه ى پژوهش 120 نفر ازنیروى انسانی بیمارستان هاى دانشگاه علوم پزشکی تبریز است که به روش نمونه گیرى خوشه اى چند مر حله اى انتخاب شدند. داده ها از 1) گردآورى - طریق پرسشنامه اى براى ارزیابی آمادگی سه متغیر مهارت کامپیوترى، آگاهی و نگرش (با دامنه تغییرات 5 و پیرسون تحلیل شد. t-test و χ پردازش، و با آزمون هاى 2 SPSS شد. اطلاعات توسط نرم افزار آماری و نگرش مثبت پاسخ دهندگان نسبت به ،EHR یافته ها: میانگین مهارت کامپیوترى، آگاهی از اهداف، مزایا و مفاهیم کلی 3.04 ، و 3.042 بود. میانگین آمادگی نیروى انسانی بود 3.08 به دست آمد. باتحلیل ارتباط ، به ترتیب 2.78 EHR پیاده سازی و همچنین شغل (ρ= و بین مدرک تحصیلی با نگرش ( 0.006 ،(ρ= بین متغیرها بین سابقه ى کارى با مهارت کامپیوترى ( 0.001 ارتباط معنادار وجود داشت. (ρ= با نگرش ( 0.003 نتیجه گیری: آمادگی نیروى انسانی براى پیاده سازى پرونده الکترونیک سلامت در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. باید عوامل مؤثر بر افزایش آمادگی آنان شناسایی شود، وآموزش لازم جهت افزایش مهارت کامپیوترى و آگاهی افراد ارائه شود. "

یکی از انواع مراقبت های بهداشتی،مراقبت بهداشتی در مراکز سالمندان است.در مراکز سالمندان طیف وسیعی از خدمات مراقبتی ،بهداشتی ،اجتماعی،حمایتی، درمانی وتوانبخشی ارائه می شود و سالمندان مقیم در این مراکز حق انتخاب نوع خدمت خود را دارند.بنابراین ،مراکز سالمندان به وجود سازمان ها و استانداردهایی برای مدیریَت اطلاعات بهداشتی، براساس استاندارد های حرفه ای نیاز دارند. روش بررسی :این تحقیق به صورت یک مطالعه ی تطبیقیِ کیفی انجام شد. اطلاعات از طریق مرور کتاب ها، مقالات، اینترنت و اطلاعات مراکز سالمندان به دست آمد. در این پژوهش مدیریَت اطلاعات بهداشتی در مراکز سالمندان در کشورهای آمریکا ،کانادا ، ژاپن و ایران بررسى و مقایسه شده اند. با توجه به ویژگى هاى مشابه و متفاوت آنها، الگوى پیشنهادى براى ایران مطرح شد. سپس این الگو در دو مرحله به شیوه ی دلفى آزمون شد. در پایان پس از تحلیل نتایج، الگوى نهایى براى ایران ارائه گردید. یافته ها: یافته هاى پژوهش در پنج بخش:1 - عناصر مستندسازی( اطلاعات دموگرافیک ،اطلاعات مراجعه و ترخیص ،انتقال و فوت و داده های مالی،ارزیابی ها و گزارشات بالینی)، 2 - استانداردهای مستند سازی( استانداردهای عمومی مستندسازی،تایید مستندات ،دوام ، طریقه مستندسازی،دستورالعمل های حذف ،اضافه اصلاح و درخواست پرونده )،3 – روش های ذخیره و بازیابی(سیاست های ذخیره و بازیابی ،نحوه شماره دهی،نحوه بایگانی ،طریقه ی بایگانی وتجهیزات بایگانی) ،4 - نظام های طبقه بندی خدمات و بیماریها(سیاست ها و رویه های کدگذاری و کتب طبقه بندی )، 5 - استانداردهای مدیریَت اطلاعات بهداشتی(استانداردهای درخواست پرونده،محرمانه بودن،افشای اطلاعات،مدت زمان نگهداری ، امحای پرونده و آموزش کارکنان) به دست آمده اند. نتیجه گیری: ساختار الگوى نهایى مدیریَت اطلاعات بهداشتی در مراکز سالمندان ایران بیشترین شباهت را با الگوى کشور آمریکا، سپس کانادا؛ وکمترین شباهت را با الگوى کشور ژاپن دارد. پیشنهاد می شود در زمینه ی عناصر مستندسازی،استانداردهای مستند سازی ،روشهای ذخیره و بازیابی،کدگذاری و استانداردهای مدیریَت اطلاعات بهداشتی در مراکز سالمندان دستورالعمل های مشخصی تدوین شود و سالانه مورد ارزیابی و روزآمدسازی قرار گیرد.

در بسیاری از کشورها پرونده ى پزشکی ، سندی مهم و قانونی ست. پرونده ى پزشکی نه تنها برای مراقبت حال و آینده بیمار ؛ بلکه به عنوان سندی قانونی در حمایت از بیمار و بیمارستان ضروری ست. پرونده ى پزشکی سندی محرمانه است و حق بیمار برای محرمانگی باید همیشه رعایت شود.هدف این مطالعه مقایسه ى رعایت اصول محرمانگی در موارد قانونی بر مبنای راهنمای سازمان بهداشت جهانی در بیمارستان هاى آموزشی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی ایران ، تهران و شهید بهشتی در سال 1387 بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - مقطعی است. نمونه ى مورد پژوهش 35 بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی ایران(9 بیمارستان)، تهران(16 بیمارستان) و شهید بهشتی(10 بیمارستان) است. داده ها با استفاده از چک لیست جمع آوری ؛و تحلیل داده ها بااستفاده از نرم افزار SPSS و روش هاى آمار توصیفى انجام شد. یافته ها: میزان رعایت محرمانگى و افشاى اطلاعات بیمار،در دانشگاه های ایران ،تهران وشهیدبهشتی به ترتیب ،61،60،58 درصدو میزان رعایت ویژگیهاى درخواست افشاى اطلاعات به ترتیب 57،56و56 درصد ؛ میزان رعایت اصول کلى پزشکی_ قانونى به ترتیب 63،49و36 درصدو میزان رعایت اقدامات لازم جهت افشاى اطلاعات در موارد قانونی در به ترتیب 59/72،73و81درصد ،واز لحاظ میزان رعایت روند آماده کردن پرونده پزشکى براى ارائه به دادگاه به ترتیب 52،50و53درصد بود. نتیجه گیری: با توجه به اهمیَت محرمانگی اطلاعات مدارک پزشکی و کاربرد وسیع آن درارائه و استناد در مجامع قضایى و حقوقى رعایت اصول محرمانگی ضروری ست .همچنین با توجه به تفاوت اکثر بیمارستان ها با استاندارد سازمان بهداشت جهانی ، توصیه می شود که به محرمانگی و افشاى اطلاعات بیماردر موارد قانونی بیشتر توجه ؛ و در جهت بهبود و ارتقاى قوانین آن ها اقدام شود.

کیفیَت مراقبت بیمار در ارتباط مستقیم با کیفیَت مستندات پزشکى مى باشد زیرا در تمام رده هاى شغلى مرتبط با مراقبت بیمار، کیفیَت تصمیمات کلینیکى وابسته به کیفیَت اطلاعات مى باشد. در این پژوهش بیمارستانهاى دوجامعه وزارت بهداشت درمان و سازمان تامین اجتماعى که اصلى ترین ارائه دهندگان خدمات بهداشتى درمانى در سطح کشورمى باشند ، جهت مطالعه انتخاب شدند تا میزان دسترسى جامعه بهداشتى درمانى کشورمان به اطلاعات با کیفیَت که شامل ویژگیهاى کیفى صحت داده ها، مربوط بودن داده ها، تعریف شدگى داده ها، به موقع بودن داده ها و قالب نمایشى داده ها مى باشد، مشخص گردد،و بتوانیم دید روشنى از وضعیَت کیفى اطلاعات بهداشتى درمانى کشورمان براى مسئولان و تصمیم گیرندگان مربوطه ایجاد کرده باشیم .تا امروز پژوهش و کار علمى در خصوص نشان دادن واقعیت کیفى اطلاعات در جامعه ى بهداشت و درمان کشورمان صورت نگرفته است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مقایسه اى ست. جامعه ى پژوهش شامل پرونده هاى پزشکى بیماران بسترى ترخیص شده 6 ماهه اول سال 1386 (حدود 31000پرونده)در بیمارستان هاى عمومى دانشگاه علوم پزشکى ایران (بیمارستان هاى حضرت رسول اکرم (ص) و فیروزگر) و سازمان تامین اجتماعى (بیمارستان هاى شهید فیاض بخش و آیت الله کاشانى) در شهر تهران مى باشد. که با استفاده از نمونه گیرى چند مرحله اى ابتدا بیمارستان هاى عمومى دانشگاه علوم پزشکى ایران و سازمان تامین اجتماعى در شهر تهران برگزیده شد. سپس از بین بیمارستان هاى عمومى وابسته به آنها دو بیمارستان به تصادف انتخاب و سپس حجم نمونه تخصیص یافته در هربیمارستان به روش متمرکز بازگشت به گذشته وبصورت چند مرحله اى، از آخرین ترخیص انتخاب شدند. در نهایت 153 پرونده از بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)، 47 پرونده از بیمارستان فیروزگر، تعداد 133 پرونده از بیمارستان شهید فیاض بخش و 67 پرونده از بیمارستان آیت الله کاشانى جهت مطالعه در نظر گرفته شد. اطلاعات با استفاده از چک لیست- شامل 37 سوال مجزابراى هریک از ویژگیهاى کیفى - ومشاهده ى مستقیم جمع آورى شد که روایى آن با استفاده از نظرمتخصصان و پایایى آن با استفاده از روش test-retest سنجیده شد. در نهایت داده هاى جمع آورى شده با استفاده از نرم افزار SPSS با آمار توصیفى ارایه؛ وباآماراستنباطى (آزمون t-test و مجذورکاى) تحلیل شد. یافته ها: میانگین میزان رعایت ویژگى هاى کیفى درمستندات مدارک پزشکى دانشگاه علوم پزشکى ایران عبارت است از: ویژگى صحت داده ها 02/92 درصد ، میزان مربوط بودن داده ها 84/85 درصد، میزان تعریف شدگى داده ها87/85 درصد، میزان بموقع بودن داده ها 2/78درصد و میزان قالب نمایشى داده ها 87/82 درصد. همچنین یافته هاى پژوهش در خصوص این ویژگیهاى کیفى در سازمان تامین اجتماعى به ترتیب براى ویژگى صحت داده ها 65/87 درصد، براى ویژگى مربوط بودن داده ها 54/75 درصد، براى ویژگى تعریف شدگى داده ها 06/82 درصد، براى ویژگى به موقع بودن 3/88 درصد و براى ویژگى قالب نمایشى داده ها 75/80 درصد مى باشد. نتیجه گیری: مقایسه نتایج حاصل نشان مى دهد که میزان رعایت ویژگى هاى کیفى صحَت داده ها ، مربوط بودن داده ها ، تعریف شدگى داده ها و قالب نمایشى داده ها در دانشگاه علوم پزشکى ایران نسبت به سازمان تامین اجتماعى داراى میانگین و درصد بالایى مى باشد و مستندات مدارک پزشکى سازمان تامین اجتماعى تنها در خصوص ویژگى کیفى به موقع بودن داده ها در وضعیَت بهترى نسبت به دانشگاه علوم پزشکى ایران قرار دارد. با مقایسه آمارى میانگین هاى میزان رعایت ویژگیهاى کیفى معلوم شد این دوجامعه درمیزان رعایت ویژگیهاى کیفى صحت داده ها، مربوط بودن داده ها و بموقع بودن داده ها تفاوت معنى دارى با هم دارند. ولى در ویژگى هاى کیفى تعریف شدگى داده ها و قالب نمایشى داده ها تفاوت معنى دار ندارند. و با توجه به این که نتایج به دست آمده در خصوص ویژگى هاى کیفى مورد مطالعه با وضعیَت آرمانى (100درصد) ، فاصله دارند براى ارتقاى سطح کیفى اطلاعات مستند شده در مدارک پزشکى لازم است قوانین ملى از سوى مراجع ذى صلاح بهداشت درمان کشورمان در خصوص انجام مستندسازى کامل و با کیفیَت توسط مستندسازان پرونده هاى پزشکى بیماران وضع شود و حمایتهاى قانونى از متخصصین حرفه اى مدارک پزشکى جهت انجام کنترل کمى و کیفى مستندات مدارک پزشکى صورت گیرد.

مطالعه اى درباره ى آگاهی و رعایت جنبه های قانونی مربوط به رضایتنامه ها در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی :1387 گان نزدیک او ، جهت انجام اقدامات درمانى مجوزهاى مناسب را اخذ کنندواز نظر قانونی و اخلاقی به عواقب اعمال خویش در این مورد آگاه باشند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین میزان آگاهی و رعایت جنبه های قانونی مربوط به رضایتنامه ها در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی ست که در سال 1387 انجام شده است. جامعه ى پژوهش شامل 11 نفر از مسئولان بخش های مدارک پزشکی و 43 نفر از کارکنان واحدهای پذیرش در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ست. ابزار گردآورى داده ها ، پرسشنامه و چک لیست است، که روایى و پایایى آن مورد تایید قرار گرفت. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آمارى پیرسون تحلیل شد. یافته ها: میزان آگاهی مسئولان مدارک پزشکی از جنبه های قانونی مربوط به رضایتنامه ها 7/72 درصد، و میزان رعایت آن ها 6/68 درصد می باشد و همبستگی بین این ها 683/0می باشد. میزان آگاهی کارکنان پذیرش 3/66 درصد، و میزان رعایت آن ها 9/62 درصد می باشد و همبستگی بین این ها 558/0می باشد ؛ رابطه اى مثبت و قوی بین آگاهی و رعایت آن وجود دارد. نتیجه گیری: بین میزان آگاهی و رعایت جنبه های قانونی مربوط به رضایتنامه ها در بین مسئولین مدارک پزشکی و کارکنان پذیرش همبستگی مثبت وجود داشت( به ترتیب (p<0.011) و (p<0.000)). ارتقاى آگاهی آنان از قوانین و دستورالعمل های موجود در کشور موجب افزایش میزان رعایت این قوانین و پیشگیری از مشکلات قانونی متعاقب آن خواهد شد. "

با توجه به نتایج بررسى هاى بعمل آمده مبنى بر عملکرد نامطلوب بخش هاى مدارک پزشکى کشور ناشى از عدم وجود استاندارد هاى ویژه و متناسب با نیازهاى کشور و مطابق با نظرات کارشناسان امر، انجام پژوهشى در خصوص تعیین، تائید تصویب استاندارد هاى مدارک پزشکى و مکانیسم ارزیابى و ابزار مناسب با توافق نظر کارشناسان مدارک پزشکى دانشگاه هاى علوم پزشکى کشور ضرورى مى باشد تا انجام حرکت استاندارد سازى در بخش هاى مدارک پزشکى کشور را تسهیل گردد. روش بررسی: در طى یک مطالعه توصیفى _ تحلیلى و از طریق پرسشنامه نظرات کلیه اساتید مدارک پزشکی و کارشناسان ارزیابى معاونت درمان وابسته به 17 دانشگاه علوم پزشکى کشور در خصوص الگوى ارزیابى بخش مدارک پزشکى که از طریق اینترنت، پست الکترونیکى و فاکس بر اساس مدل کشورهاى آمریکا، کانادا، استرالیا، نیوزیلند، انگلیس، زامبیا، آفریقاى جنوبى و لبنان تدوین شده بود، جمع آورى گردید. جهت آنالیز اطلاعات از آمار توصیفى ( میانگین و انحراف معیار فراوانى)، جداول دو بعدى و به منظور ورود و تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: بطور کلى یافته هاى پژوهش نشان مى دهد که بیشترین میزان توافق نمونه هاى پژوهش به استانداردهاى نیروى انسانى بخش مدارک پزشکى 7/98 درصد وکمترین میزان توافق به استانداردهاى مدیریت و اداره بخش مدارک پزشکى 41/93 درصد اختصاص دارد. 99 درصد جامعه مورد بررسى با تشکیل کمیته هاى ارزیابى و 9/96 درصد ایشان با انجام خود ارزیابى قبل از ارزیابى رسمى کاملا موافق بوده اند. نتیجه گیری: توافق نظر جمعى اساتید و کارشناسان این رشته را در خصوص الگوى پیشنهادى استانداردهاى ارزیابى مدارک پزشکى را علیرغم وجود استانداردهاى تعیین شده از سوى وزارت بهداشت و درمان متبوع کشورمان را مى توان به نقصان در استانداردهاى لحاظ شده و وجود انحراف و تفاوت فاحش بخش هاى مدارک پزشکى از استانداردهاى موجود منسوب دانست. "

این پژوهش به منور بررسی نگرش فارغ التحصیلان شاغل مدارک پرشکی نسبت به رابطه برنامه ی آموزشی و کار در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی - درمانی ایران ، تهران و شهید بهشتی در سال 1378 ، صورت پذیرفت. جامعه پژوهش را فارغ التحصیلان کاردانی و کارشناسی شاغل در بخش مدارک پزشکی تشکیل می داد که در زمان انجام این پژوهش دارای حداقل یکسال و حد اکثر هشت سال سابقه کار بودند. تعداد کل نمونه 131 نفر بود که 53 نفر از آنان کار دان ، و 78 نفرکارشناس بودند .....

مقدمه: چالشهای مربوط به هزینه و کیفیت، فضایی ایجاد کرده است که تصمیم گیرندگان در تمام سطوح، باید در جستجوی داده های عینی جهت ارزیابی سازمانهای مراقبت بهداشتی باشند. لذا به جهت اینکه مدارک پزشکی مراقبت بیمار را در خود مستند می کند و از آنجا که به عنوان اولین وسیله جهت ارزیابی کیفیت مراقبت ارائه شده به بیمار به شمار می رود، ضروریست از قوانین و مقرراتی تبعیت کندتا کیفیت خدمات این بخش نیز با استانداردهای ارزیابی عملکرد از دوام لازم برخوردار گردد. روش پژوهش: در این راستا در یک مطالعه توصیفی – تطبیقی، استانداردهای مدارک پزشکی کشورهای امریکا، استرالیا و کانادا از طریق اینترنت، فاکس و پست الکترونیکی جمع آوری و با استانداردهای ایران مقایسه شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشانداد که حداقل استانداردهای مربوط به سیاستها و رویه های بخش مدارک پزشکی از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران لحاظ شده است. تمام کشورهای مورد بررسی غیر از ایران دارای استانداردهایی درخصوص آموزش و توسعه حرفه ای بوده اند. ایران تنها کشوری است که استفاده از کامپیوتر نرم افزارهای کارا و هوشمند و ابزار تکنولوژیک را بدون مشخص کردن هدف خاصی، لحاظ کرده است. بحث و نتیجه گیری: باتوجه به نقش استانداردها در رویارویی با چالشهای مربوط به هزینه و کیفیت در نظام مراقبت بهداشتی درمانی امروز، ضروری است که مدارک پزشکی نیز به عنوان جزئی از این نظام، از یک سیستم استاندارد و کارامد تبعیت کند. اما باتوجه به کاستی های موجود در استانداردهای لحاظ شده از سوی وزارت بهداشت، انجام یک حرکت استانداردسازی در بخشهای مدارک پزشکی کشورمان با کمک متخصصین مدارک پزشکی ضروری به نظر می رسد.