رخساره بادامی

زمینه و هدف :افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی در دوران سالمندی محسوب می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرینات یوگا و مصرف اسطوخودوس بر میزان افسردگی زنان سالمند بود. مواد و روش ها:این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه شاهد بود. شرکت کنندگان را 40 زن سالمند 60 تا 70 ساله تشکیل دادند که به صورت در دسترس انتخاب شدند و با آرایش تصادفی در چهار گروه «شاهد، تمرین یوگا، ترکیبی تمرین یوگا همراه با مصرف اسطوخودوس در ماه اول تمرین و ترکیبی تمرین یوگا همراه با مصرف اسطوخودوس در ماه دوم تمرین» قرار گرفتند. هر سه گروه تجربی دو ماه به تمرینات یوگا پرداختند. تفاوت گروه های تجربی در استنشاق رایحه اسطوخودوس بود. داده ها با استفاده از پرسش نامه افسردگی Beck (Beck Depression Inventory یا BDI) جمع آوری گردید. یافته ها:کاهش افسردگی در گروه های ترکیبی بیشتر از تمرین یوگا به تنهایی بود، اما بین دو گروه ترکیبی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری:بر اساس یافته های مطالعه حاضر، برای کاهش میزان افسردگی، انجام فعالیت بدنی و مصرف اسطوخودوس پیشنهاد می گردد.

هدف کلی پژوهش حاضر، مطالعة اثر سبک های شناختی مستقل از زمینه و وابسته به زمینه بر یادگیری یک تکلیف هدف گیری در محیط باز و بسته بر مبنای منطق فازی و کلاسیک است. به این منظور، 60 دانش آموز پسر با دامنة سنی 17-16 سال در چهار گروه 15 نفری مستقل از زمینه به شیوه کلاسیک، وابسته به زمینه به شیوه کلاسیک، مستقل از زمینه به شیوه فازی و وابسته به زمینه به شیوه فازی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در هر گروه در هر دو شرایط محیطی باز و بسته به آزمون پاس بسکتبال پرداختند. مرحلة اکتساب، شش جلسه و در هر جلسه، شامل اجرای شصت کوشش در قالب شش بلوک ده تایی بود. آزمون انتقال یک روز و آزمون یادداری یک هفته بعد از مرحله اکتساب انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین شرکت کنندگان مستقل از زمینه و وابسته به زمینه به شیوه کلاسیک در هر دو شرایط محیطی باز و بسته تفاوت معنا داری وجود دارد و در تمام مراحل آزمون (اکتساب، یادداری، انتقال) شرکت کنندگان مستقل از زمینه عملکرد بهتری داشتند. اما بین دو گروه مستقل از زمینه و وابسته به زمینه به شیوه فازی، تفاوت معناداری مشاهده نشد. با این حال، مقایسة میانگین ها، برتری شرکت کنندگان مستقل از زمینه را در شرایط محیطی بسته و عملکرد بهتر شرکت کنندگان وابسته به زمینه را در محیط باز نشان داد.

زمینه و هدف : چاقی زمینه ساز بسیاری از مشکلات جسمی و روانی به شمار می رود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر سه روش تمرین ایروبیک، کگل و ترکیبی (ایروبیک و کگل) بر تصویر بدنی و رضایت جنسی و زناشویی در زنان چاق انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. بدین ترتیب، 60 نفر از زنان چاق با دامنه سنی 35 تا 40 سال و شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI) بالاتر از 30 کیلوگرم بر مترمربع به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در چهار گروه «شاهد، ایروبیک، کگل و ترکیبی» قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت هشت هفته در کلاس های ورزشی مربوط به خود شرکت نمودند. ابزارهای سنجش شامل پرسش نامه تصویر بدن Erlbaum Fisher، مقیاس رضایت جنسی یاوری کرمانی و رضایت زناشویی ENRICH بود. یافته ها: بر اساس یافته های آزمون تحلیل کواریانس، هر سه شیوه تمرینی تأثیر مثبتی را بر رضایت جنسی و زناشویی نشان داد (05/0 > P). همچنین، اثر تمرین ترکیبی بر رضایت جنسی و زناشویی بیشتر از دو شیوه دیگر تمرین بود. تمرینات ایروبیک و ترکیبی باعث بهبود تصویر بدنی شد، اما تمرین کگل تأثیر معنی داری بر تصویر بدن نداشت. نتیجه گیری: فعالیت بدنی جهت افزایش رضایت جنسی و زناشویی زنان مبتلا به چاقی پیشنهاد می شود.

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر تمرینات مقاومتی بر تصویر بدنی، اختلال خوردن و عملکرد جنسی زنان لاغر غیر ورزشکار بود. بدین منظور، 26 زن لاغر غیر ورزشکار با عملکرد جنسی پایین به صورت در دسترس انتخاب شدند و با آرایش تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در تمرینات مقاومتی شرکت نمود و گروه کنترل در طول این مدت به فعالیت های روزانة خود پرداخت . لازم به ذکر است که هر دو گروه پرسش نامه های نگرش فرد در مورد تصویر بدنی، نگرش نسبت به تغذیه و عملکرد جنسی زنان را به صورت پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند و داده ها با استفاده از کوواریانس چندمتغیره تحلیل گردید. نتایج حاکی از اثر مثبت تمرینات مقاومتی بر شاخص تودة بدنی، تصویر بدنی و عملکرد جنسی می باشد؛ اما این تمرینات بر اختلال خوردن تأثیری نداشته است. بر اساس نتایج ، تمرینات مقاومتی برای بهبود تصویر بدنی و افزایش عملکرد جنسی زنان لاغر غیر ورزشکار پیشنهاد می شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه دینداری و سلامت روان در بین دانشجویان تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان انجام شده است. این پژوهش به روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام و داده ها از یک نمونه 400 نفری از دانشجویان سه مقطع تحصیلی دانشگاهی گردآوری شده است. در این پژوهش نظریاتی برای تبیین دینداری و سلامت روان ارایه شده است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داده که ارتباط معناداری بین ابعاد دینداری کل و سلامت روان دانشجویان وجود دارد. با توجه به مقادیر F و سطوح معناداری برای هر یک از متغیرهای مستقل تمامی روابط با احتمال 99 درصد، به جز بعد مناسکی با احتمال 95 درصد، مورد تأیید پژوهش واقع می شود.

مقدمه:کودکان با اختلال یادگیری استفاده ناکارامدتری از استراتژی های خیرگی در تکالیف مختلف دارند. هدف: مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات چشم ساکن بر فعالیت عضلانی (عضلات دوسربازویی، سه سربازویی و غرابی بازویی) و دقت مهارت هدفگیری- مهاری در کودکان با اختلال یادگیری انجام گرفت. روش: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح اندازه گیری تکراری، 30 پسر 7-10 ساله با اختلال یادگیری در دو گروه تمرین چشم ساکن و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. مرحله اکتساب طی هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام گفت . در هر جلسه بعد از تمرینات ویدیویی- خیرگی 10 کوشش پرتاب کردن و گرفتن مطابق با دستورالعمل های تمرینات خیرگی انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون، در دو هفته بی تمرینی در مرحله یادداری و در مرحله انتقال ، شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. در هر یک از مراحل فعالیت الکتریک ی عضلات منتخب توسط دستگاه الکترومیوگرافی و عملکرد تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توسط محقق ثبت گردید. داده-ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری با سطح معنی داری 05/0 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات چشم ساکن بر افزایش یادگیری مهارت هدف گیری- مهاری و بر کاهش فعالیت الکتریکی عضلات دوسربازویی، سه سربازویی و غرابی بازویی تاثیر معنی داری دارد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از فرضیه پیش برنامه ریزی مبنی بر اهمیت برنامه ریزی و انتخاب پاسخ صحیح حمایت می کند.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر آموزش ذهن آگاهی و پذیرش بر نگرانی از تصویر بدن، مهارت های ذهنی و عملکرد پرتاب آزاد بود. شرکت کنندگان پژوهش 22 بازیکن معلولِ مرد رشته بسکتبال با دامنه سنی 45-25 سال بودند که در لیگ دسته دو باشگاههای کشور رقابت می کردند. شرکت کنندگان براساس سن و سطح ضایعه نخاعی به صورت همتاسازی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای در کلاس آموزش ذهن آگاهی و پذیرش شرکت کردند و گروه کنترل در طول دوره تمرینات به فعالیت های روزانه خود پرداختند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مهارت های ذهنی امست سه و پرسش نامه نگرانی درباره تصویر بدنیوآزمون تعدیل شده شوت بسکتبال ایفرد استفاده شد. داده ها با استفاده ار تحلیل واریانس (مانکوا) تحلیل شد. یافته ها نشان دادند آموزش ذهن آگاهی و پذیرش، مهارت های ذهنی و عملکرد پرتاب آزاد در بازیکنان معلول رشته بسکتبال را ارتقا می دهد؛ بنابراین شرکت در کلاس های آموزش ذهن آگاهی و پذیرش برای افزایش مهارت های ذهنی و ارتقا عملکرد بسکتبال توصیه می شود.

هوش معنوی، چیزی بیش از توانایی ذهنی است و فرد را به فراسوی او مرتبط می کند. هدف از این پژوهش، تعیین اثر هوش معنوی بر کیفیت خواب و توجه والیبالیست های ماهر است. این مطالعه، توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونة آماری پژوهش، 116 (76 دختر، 40 پسر) والیبالیست شهرستان مبارکه اصفهان بودند که در مسابقات منطقه ای شرکت داشتند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامة هوش معنوی عبدالله زاده و همکاران، پرسش نامه کیفیت خواب پیتزبورگ و آزمون توجه ماریشوک و به منظور تحلیل داده ها از تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها نشان داد هوش معنوی بر کیفیت خواب و توجه، تأثیر دارد و کیفیت خواب، تأثیر هوش معنوی را بر توجه میانجی گری می کند. هم چنین نتایج به دست آمده، نشان دهندة مناسب بودن برازش الگوی معادلات ساختاری بود.

هدف از این مطالعه، روایت پژوهی کسب سکوی قهرمانی توسط خواهران افسانه ای ووشوی ایران است. رویکرد تحقیق، کیفی و از روش روایت پژوهی استفاده شد. تحلیل روایت مبتنی بر مصاحبه های رسانه ای با خواهران منصوریان در برنامه ی ماه عسل است که عنوان نمونه ی هدفمند در نظر گرفته شد. بر اساس یافته های به دست آمده از مصاحبه های روایتی در مواجهه با رخدادها و کنش های صورت گرفته در زندگی خواهران منصوریان، کدهای توصیفی استخراج شد. ویژگی های استخراج شده از مصاحبه ی خواهران، به سه سطحِ ویژگی های شخصیتی درون فردی (استحکام ذهنی، خود کار آمدی و خود مختاری)، ویژگی های شخصیتی بین فردی (فضائل اخلاقی ارتباطی ظرفیت پذیرش تفاوت های فرهنگی و مالی) و استراتژی های بهبود عملکرد (هدفمندی، تلقین پذیری مثبت انگیزش های درونی و بیرونی) دسته بندی شد. نتایج نشان می دهد که ضربه های روانی، سختی ها و مشقت ها به عنوان کاتالیزوری برای رشد و پیشرفت خواهران منصوریان عمل نموده است.

این پژوهش با هدف بررسی اثر رفتارهای اخلاقی و شیوه های اعمال قدرت مربیان بر رفتارها و میزان خطرپذیری نوجوانان رزمی کار با توجه به نقش میانجی رابطه مربی و ورزشکار بود. شرکت کنندگان این پژوهش را 304 نفر از رزمی کاران نوجوان با دامنه سنی 14 تا 16 سال تشکیل می دادند که به روش هدفمند و در دسترس از باشگاه های شهر نجف آباد انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس رفتار مربیگری مرتبط با اخلاق ورزشکاری بولتر و ویس، شیوه های اعمال قدرت مربیان سوسمان و دیپ، رفتارهای اجتماعی و ضداجتماعی در ورزش کاوسانو و بوردلی، خطرپذیری نوجوانان ایران زاده محمدی و همکاران و رابطه مربی و ورزشکار جوویت و نتومانیس بودند. نتایج حاصل از الگوسازی معادله ساختاری نشان داد که مدل تأثیر رفتار اخلاقی مربی و اعمال قدرت بر خطر پذیری و رفتار های اجتماعی و ضد اجتماعی نوجوانان رزمی کار با میانجی گری کیفیت ارتباط مربی و ورزشکار از برازش مطلوب برخوردار است. نتایح نشان داد که رفتار اخلاقی مربی هم بر خطر پذیری نوجوانان و هم بر رفتارهای اجتماعی آن ها تأثیر دارد و با وارد شدن کیفیت ارتباط مربی این تأثیر بیشتر می شود. شیوه های اعمال قدرت مربی اثر مستقیم بر رفتار و خطرپذیری رزمی کاران ندارد اما به صورت غیر مستقیم با میانجیگری رابطه مربی و ورزشکار بر رفتار و خطرپذیری رزمی کاران اثر می گذارد. بنابراین نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که رابطه مربی و ورزشکار متغیر واسطه ای در رابطه بین رفتار اخلاقی و شیوه اعمال قدرت مربی بر رفتارها و میزان خطرپذیری رزمی کاران است.

هدف از این پژوهش، تعیین اثر تمرینات بینایی ورزشی و ذهن آگاهی بر ادراک بینایی و دقت تصمیم گیری داوران بسکتبال بود. شرکت کنندگان این پژوهش   را 52 داور بسکتبال زن و مرد (20 زن و 32 مرد)  تشکیل می دادند که بر اساس جنسیت، سابقه و درجه داوری در چهار گروه آموزش تمرینات بینایی ورزشی، آموزش ذهن آگاهی، ترکیبی (آموزش تمرینات بینایی ورزشی و ذهن آگاهی) و کنترل همتاسازی شدند. گروه تمرینات بینایی ورزشی و ترکیبی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه در تمرینات بینایی ورزشی شرکت کردند. گروه ذهن آگاهی و ترکیبی به مدت هشت هفته و هفته ای یک جلسه، آموزش ذهن آگاهی دیدند. در این مدت گروه کنترل به فعالیت های روزانه خود پرداختند. قبل از مداخله، یک روز و همچنین یک ماه بعد ازآن، دقت تصمیم گیری داوران با استفاده از آزمون ویدئویی و ادراک بینایی توسط دستگاه ردیاب بصری ارزیابی شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری تحلیل شد. یافته ها نشان داد که در مرحله پس آزمون و پیگیری، ادراک بینایی و دقت تصمیم گیری گروه های بینایی ورزشی و ذهن آگاهی و ترکیبی بهتر از گروه کنترل بود، اما بین گروه های تمرینی تفاوتی مشاهده نشد. بنابراین پیشنهاد شد برای افزایش ادراک بینایی و دقت تصمیم گیری داوران از تمرینات بینایی ورزشی و ذهن آگاهی استفاده شود.

مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر تحریک الکتریکی مستقیم مغز از قشر بینایی و حرکتی بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال انجام گرفت. در این مطالعه نیمه تجربی با طرح تحقیق اندازه گیری تکراری، 45 دانشجوی دختر مبتدی در پرتاب آزاد بسکتبال به صورت هدفمند انتخاب شدند، و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری تمرینات تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی، تحریک الکتریکی مغز از قشر بینایی و تحریک ساختگی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در پیش آزمون به اجرای 15 پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. مرحله مداخله در شش روز متوالی انجام گرفت که در هر روز ابتدا تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی (آندC3 وکاتدFp2)، قشر بینایی (آندOz وکاتدCz) و تحریک ساختگی انجام می گرفت و سپس شرکت کنندگان به اجرای 15 پرتاب آزاد بسکتبال می پرداختند. در آخرین جلسه پس آزمون اجرا شد. یک هفته و 21 روز بعد از مرحله پس آزمون، به ترتیب مرحله یادداری کوتاه مدت و بلندمدت انجام گرفت. داده ها به روش تحلیل واریانس مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی (547/0= η2،0001/0=sig، 908/16=F) و قشر بینایی (346/0= η2،001/0=sig، 410/7=F) موجب بهبود پرتاب آزاد بسکتبال شد. دیگر نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی در مقایسه با قشر بینایی موجب بهبود بهتر پرتاب آزاد بسکتبال شد (05/0 p <). به طور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تحریک الکتریکی مستقیم جمجمه ای از قشر حرکتی در موارد مقتضیات زمانی می تواند به عنوان روش تمرینی جدید در کنار تمرین بدنی در بهبود بهتر مهارت پرتاب آزاد بسکتبال مؤثر باشد.

مقدمه: هراس از عمق یکی از مهم ترین موانع در یادگیری شنا است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی حساسیت زدایی منظم بر اضطراب حالتی، هراس از عمق و علاقه به تداوم مشارکت ورزشی در زنان نوآموز شنا بود. روش: با بهره گیری از یک طرح تحقیق نیمه تجربی نمونه ای  شامل 30 زن نوآموز شنا (20-30 سال) با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، 8 جلسه 60 دقیقه ای حساسیت زدایی منظم دریافت کردند، درحالیکه گروه کنترل در طول دوره تمرینات به فعالیت های روزانه خود پرداختند. هر سه ابزار پژوهش: سیاهه اضطراب حالتی مارتنز، پرسش نامه هراس از عمق، و پرسش نامه علاقه به تداوم مشارکت ورزشی بود توسط هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل و داده ها با استفاده از آزمون کواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که حساسیت زدایی منظم بطور معنادار با کاهش میانگین نمرات اضطراب حالت و هراس از عمق، و نیز افزایش میانگین علاقه به تداوم مشارکت ورزشی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل همراه است. نتیجه گیری: حساسیت زدایی منظم تاثیر مثبتی بر زنان نو آموز شنا با هراس از عمق دارد و به آنان توصیه می شود که موجب  افزایش علاقه به تداوم مشارکت ورزشی آنان نیز می شود.      

مقدمه: هدف از انجام تحقیق حاضر، تأثیر تمرینات ریتمیک _ موسیقیایی بر ادراک بینایی و کارکردهای اجرایی کودکان 8 تا 10 سال نارساخوان بود . روش کار: این تحقیق به روش نیمه تجربی و به صورت میدانی و با طرح پیش آزمون _ پس آزمون انجام شد. شرکت کنندگان این پژوهش را 23 نفر از کودکان 10-8 سال دارای اختلال نارساخوانی تشکیل می دادند که به صورت در دسترس انتخاب و پس از همتا سازی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش، به مدت 12 هفته در تمرینات ریتمیک _ موسیقیایی (3 جلسه یک ساعته در هفته) شرکت کردند و گروه کنترل در طول دوره تمرینات هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. قبل و بعد از دوره مداخله، مهارت ادراک بینایی توسط آزمون ادراک بینایی Gardner و کارکرد اجرایی توسط آزمون دسته بندی کارت ویسکانسین سنجیده شد و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که تمرینات ریتمیک _ موسیقیایی باعث افزایش مهارت های ادراک بینایی و کارکردهای اجرایی کودکان نارساخوان می شود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که از تمرینات ریتمیک-موسیقیایی می توان برای بهبود مهارت های ادراک بینایی و کارکرد اجرایی کودکان دارای اختلال نارساخوانی استفاده کرد.

مقدمه و هدف: هدف مطالعه حاضر تاثیر تمرینات دید ورزشی بر دقت و چشم ساکن مهارت هدف گیری-مهاری در کودکان با اختلال یادگیری بود. روش: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح اندازه گیری تکراری (پیش آزمون- پس آزمون- یادداری- انتقال)، 30 دانش آموز پسر دارای اختلال یادگیری شهر اصفهان با دامنه سنی 7 تا 10 سال، به صورت در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات دید ورزشی و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. مرحله اکتساب طی هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام گفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون، در دو هفته بی تمرینی در مر کودکان با اختلال یادگیری استفاده ناکارامدتری از راهبرد های خیرگی در تکالیف مختلف دارند. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات دید ورزشی بر مدت زمان چشم ساکن و دقت مهارت هدف گیری- مهاری در کودکان با اختلال یادگیری بود.در این تحقیق نیمه تجربی با طرح سری های زمانی (پیش آزمون- پس آزمون- یادداری- انتقال)، 30 دانش آموز پسر دارای اختلال یادگیری شهر اصفهان با دامنه سنی 7 تا 10 سال، به صورت در دسترس، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات دید ورزشی و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ کردند. مرحله اکتساب طی 8 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون، در دو هفته بی تمرینی در مرحله یادداری و در مرحله انتقال، شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ کردند. در هریک از مراحل رفتار خیرگی توسط دستگاه ردیابی چشم و عملکرد تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توسط محقق ثبت شد. داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری با سطح معنا داری 05/0 تحلیل شد. نتایج نشان داد که تمرینات دید ورزشی بر افزایش دقت مهارت هدف گیری- مهاری و افزایش طول دوره چشم ساکن مرحله پرتاب کردن کودکان با اختلال یادگیری تأثیر معنا داری دارد. اما دیگر نتایج نشان داد که تمرینات دید ورزشی بر چشم ساکن مرحله دریافت کردن کودکان با اختلال یادگیری تأثیر معنا داری ندارد.به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت تمرینات دید ورزشی بر عملکرد کودکان دارای اختلال یادگیری تأکید دارد؛ اما در مورد اثر تمرینات دید ورزشی بر رفتار خیرگی با توجه به نوع تکلیف موردنظر (هدف گیری یا مهاری) به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.حله یادداری و در مرحله انتقال، شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. در هر یک از مراحل رفتار خیرگی توسط دستگاه ردیابی چشم و عملکرد تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توسط محقق ثبت گردید. داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری با سطح معنی داری 05/0 تحلیل شد. یافته ها: تمرینات دید ورزشی بر افزایش دقت مهارت هدف گیری- مهاری و افزایش طول دوره چشم ساکن مرحله پرتاب کردن کودکان تاثیر معنی داری دارد. تمرینات دید ورزشی بر چشم ساکن مرحله دریافت کردن کودکان تاثیر معنی داری ندارد. نتیجه گیری: نتایج مطاله حاضر بر اهمیت تمرینات دید ورزشی بر عملکرد کودکان دارای اختلال یادگیری تاکید دارد؛ در مورد اثر تمرینات دید ورزشی بر رفتار خیرگی با توجه به نوع تکلیف مورد نظر (هدف گیری یا مهاری) نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

هدف پژوهش حاضر توصیف محیط پرورش استعداد نوجوانان بسکتبالیست نخبه و بررسی ارتباط محیط پرورش استعداد با مهارت های روانی بود. تعداد 29 نوجوان پسر دعوت شده به تیم ملی نوجوانان به صورت دردسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه محیط پرورش استعداد مارتیندال و همکاران و پرسش نامه مهارت های روانی امست-سه جمع آوری شد و با استفاده از آزمون های تی تک نمونه و رگرسیون تحلیل شدند. میانگین محیط پرورش استعداد و مهارت های روانی بیشتر از حد متوسط به دست آمد. علاوه براین، متغیر محیط پرورش استعداد درحد بسیار ضعیفی توان تبیین متغیر مهارت های روانی را داشت. ارتباط ضعیف محیط پرورش استعداد با مهارت های روانی از جنبه های مختلف تبیین شده است.

مقدمه: کارکردهای اجرایی مجموعه ای از توانایی های شناختی سطح بالا است که ارتباط آن با مشکلات تحصیلی کودکان بیان شده است. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی پرسشنامه کارکردهای اجرایی بریف۲ و مقایسه شاخص های آن در کودکان مبتلا به انواع اختلالات یادگیری خاص بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع روان سنجی و همچنین علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر ۶ تا ۱۲ سال مبتلا به اختلالات یادگیری شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند که ۳۴۶ دانش آموز به صورت در دسترس انتخاب و آزمون های پیشرفت تحصیلی از آن ها گرفته شد و والدین آن ها پرسشنامه بریف۲ را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی، تحلیل تمایزات، ضریب آلفای کرونباخ، ضریب تنصیف و تحلیل واریانس چند متغیره در نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۳ و AMOS نسخه ۲۴ تحلیل گردید. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که این مقیاس از برازش قابل قبولی برخوردار است (۰/۰۷۲=RMSEA) و روایی سازه و روایی تشخیصی مورد تائید است (۰/۰۰۱>P). همچنین نتایج آلفای کرونباخ (۰/۸۹۶) و ضریب تنصیف (۰/۸۱۴) نشان داد که پایایی پرسشنامه مناسب است. همچنین نتایج تحلیل واریانس چند متغیره تفاوت معنی داری بین شاخص های پرسشنامه بریف۲ با نوع اختلالات یادگیری را نشان داد (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: پرسشنامه بریف۲ از روان سنجی مناسبی برای ارزیابی کارکردهای اجرایی کودکان ۶ تا ۱۲ سال مبتلا به اختلالات یادگیری برخوردار است. با توجه به ارتباط معنی دار شاخص های پرسشنامه بریف۲ با نوع اختلالات یادگیری، احتمالاً ضعف در شاخص های کارکردهای اجرایی با مشکلات یادگیری کودکان ارتباط دارد.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر همزمان یادگیری مشاهده ای و tDCS بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون و دوره پیگیری 7 و 21 روزه انجام گرفت، 30 دانشجوی مبتدی دختر در مهارت پرتاب آزاد بسکتبال به صورت مشارکت داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه برابر تمرینات تحریک الکتریکی فراجمجمه ای همراه با مشاهده مدل و تحریک ساختگی همراه با مشاهده مدل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، شرکت کنندگان اقدام به 15 پرتاب آزاد بسکتبال کردند. مرحله تمرینی در 5 روز پشت سرهم انجام گرفت که در هر روز ابتدا تحریک قشر حرکتی (آند C3 و کاتد Fp2) و تحریک ساختگی همراه با مشاهده مدل ماهر انجام می گرفت و سپس شرکت کنندگان اقدام به 15 پرتاب آزاد بسکتبال می کردند. در آخرین جلسه تمرینی، مرحله پس آزمون؛ و 7 و 21 روز پس از آخرین جلسه تمرینی پیگیری کوتاه مدت و بلندمدت انجام گرفت. داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری تحلیل شد. یافته ها: نتایج حاکی از این بود که تحریک الکتریکی فراجمجمه ای همراه با مشاهده مدل (615/0= η<sup>2 ،0001/0=sig، 327/22=F) و تمرین ساختگی همراه با مشاهده مدل (179/0= η<sup>2 ،023/0=sig، 044/3=F) موجب بهبود پرتاب آزاد بسکتبال شد. دیگر نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی فراجمجمه ای همراه با مشاهده مدل در مقایسه با تمرین ساختگی همراه با تمرین مشاهده ای موجب بهبود بهتر پرتاب آزاد بسکتبال در مراحل پس آزمون ( 006/0 P= )، یادداری کوتاه مدت ( 002/0 P= ) و یادداری بلندمدت ( 001/0 P= ) شد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای همراه با مشاهده مدل ماهر در بهبود بهتر مهارت پرتاب آزاد بسکتبال تأکید دارد.  

مقدمه: مشاغل پلیسی، نظامی گری، آتش نشانی و نجات غریق، به دلیل شرایط محیطی و نوع مأموریت سازمانی و ساختار وظایف آن، منشأ استرس است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر استرس شغلی، باورهای فراشناختی، توجه و عملکرد تحت فشار تیراندازی در نظامیان شهرستان اصفهان بوده است. روش: پژوهش حاضر، تجربی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری این پژوهش را 30 نفر از نظامیان شهرستان اصفهان تشکیل می دادند که به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی در هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش گروهی مبتنی بر ACT شرکت کردند درحالی که گروه کنترل، آموزشی ندیدند. شرکت کنندگان پیش و پس از مداخله به پرسشنامه های استرس شغلی اسیپو، پرسشنامه فراشناختی ولز و آزمون توجه ماریشوک پاسخ دادند. داده-ها نیز با استفاده از کوواریانس تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کنترل استرس شغلی، باورهای فراشناختی، توجه و سطح عملکرد تحت فشار نظامیان، مؤثر بوده است (P

سرب (Pb) فلز سمی است که باعث ایجاد اختلالات بالینی در سیستم عصبی می شود. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر تمرین تناوبی و مکمل غذایی کورکومین بر عملکرد شناختی، حرکتی و شاخص های اکسیداسیون ناشی از نیترات سرب انجام شد. بدین منطور، تعداد سی سر موش نر از نژاد بالب سی (5±25 گرم) به صورت تصادفی به پنج گروه کنترل منفی (سالم)، کنترل مثبت (نیترات سرب)، مکمل کورکومین، تمرین تناوبی و گروه تمرین تناوبی به همراه کورکومین، تقسیم شدند؛ پروتکل تمرین تناوبی با شدت بالا (پنج جلسه در هفته) به مدت شش هفته انجام شد. پس از آخرین جلسه تمرینی عملکرد شناختی و حرکتی حیوانات با آزمون رفتاری Y ماز و 24 ساعت بعد شاخص های اکسیداسیون ( SOD، CAT، MDA) و سطح سرب در بافت مغز ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار GraPhPad Prism انجام شد. یافته ها نشان داد که پس از قرارگیری در معرض سرب، فعالیت حرکتی در گروه کنترل مثبت (نیترات سرب) نسبت به گروه کنترل منفی (سالم) (01/0P=) و گروه کورکومین (01/0P=) کاهش داشت، عملکرد شناختی در تمام گروه های تجربی در مقایسه با گروه نیترات سرب افزایش داشت. مصرف کورکومین به همراه تمرین تناوبی باعث کاهش سطح سرب در مقایسه با گروه کنترل مثبت شد (03/0P=). مصرف کورکومین به همراه تمرین تناوبی، میزان CAT وSOD مغز را افزایش داد. میزان MDA در مغز به طور قابل توجهی در گروه-تمرین تناوبی به همراه کورکومین کاهش یافته بود (03/0P=). به طور کلی ترکیب کورکومین و تمرین تناوبی سمیّت عصبی ناشی از سرب را از طریق مهار استرس اکسیداتیو کاهش می دهد.