رشد و یادگیری حرکتی - ورزشی

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات حرکتی با استفاده از تمرینات واقعیت مجازی بر تعادل ایستای کودکان فلج مغزی 7 سال بهصورت در دسترس انتخاب - بود. در این مطالعه نیمهتجربی، 20 دختر فلج مغزی همیپلاژی در دامنه سنی  2 شدند و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمون شارپند رومبرگ برای اندازهگیری نمرات تعادل ایستا بهکار گرفته شد. گروه تجربی به مدت 4 هفته به انجام تمرینات در محیط مجازی پرداختند. گروه کنترل برنامههای درمانی معمول و تحلی ل کوواریانس تکمتغیری (MANCOVA) خود را ادامه دادند. آزمونهای تحلیل کوواریانس چندمتغیری بین دو گروه آزمایشی حداقل (P=0/ اجرا شد. نتایج حاکی از تفاوت معنادار ( 001 P < 0/ در سطح 05 (ANCOVA) در یکی از متغیرهای تعادلی (چشم باز/ چشم بسته) بود. همچنین، براساس نتایج با توجه به نمرات بالاتر تعادل ایستا در سبب بهبود تعادل ایستای آنها در مقایسه با گروه کنترل شده Xbox گروه تجربی، تمرینات واقعیت مجازی با استفاده از بود. این مطالعه شواهدی را فراهم میآورد مبنی بر اینکه تعادل ایستا در کودکان فلج مغزی قابل اصلاح است و آنها به دورههای کوتاهمدت تمرینات واقعیت مجازی پاسخ میدهند. بهنظر میرسد تمرینات واقعیت مجازی دارای کاربردهای بالینی برای تراپیستها، خانوادهها و کودکان مبتلا به فلج مغزی باشد.

هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط ساختاری خودشفقت ورزی و واکنش های هیجانی به شکست با واسطه گری تنظیم شناختی هیجان در رزمی کاران بود. در این پژوهش 286 ورزشکار (191 مرد و 95 زن: میانگین و انحراف معیار سنی=98/20 ± 30/3) از سبک مختلف رزمی (تکواندو، کاراته، جودو و ووشو) حاضر در مسابقات لیگ شرکت و مقیاس های خودشفقت ورزی، عواطف منفی، و تنظیم شناختی هیجان را تکمیل کردند. از تحلیل مسیر به منظور ارزیابی مدل پیشنهادی استفاده شد. نتایج نشان داد که خودشفقت ورزی اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر کاهش پاسخ های هیجانی منفی به شکست دارد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که ابعاد سازگار و ناسازگار تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین خودشفقت ورزی و پاسخ های هیجانی به شکست نقش واسطه ای جزئی دارند. این مطالعه نشان می دهد که خودشفقت ورزی یک سازه مناسب برای درک پاسخ های هیجانی ورزشکاران به شکست است، و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان به عنوان مکانسیم های زیربنایی در این فرایند دخیل هستند، از این رو توجه به رشد خودشفقت ورزی در رزمی کاران با تأکید بر بهبود تنظیم هیجان سازگار و کاهش تنظیم هیجان ناسازگار در راستای بازیابی بهتر از شکست و کاهش اثرات منفی آن را پیشنهاد می کند.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثربخشی بازی های فعال ویدئویی و بازی های پایه ورزشی بر رشد مهارت های بنیادی در دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. تعداد 60 دانش آموز ابتدایی (دوره دوم) با دامنه سنی 8 تا 11 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (بازی های ویدئویی فعال، بازی های پایه ورزشی) و یک گروه کنترل (بازی های ویدیویی غیر فعال) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق، آزمون تبحر حرکتی برونینکس– اوزرتسکی ویرایش دوم، دستگاه ایکس باکس360 به همراه کینکت و دسته می باشد. ابتدا، شرکت کنندگان پیش-آزمون مهارت های حرکتی را اجرا کردند. گروه های تجربی به مدت هشت هفته، دو بار در هفته و هر جلسه، 30 دقیقه به اجرای برنامه تمرینی مربوطه پرداختند. گروه کنترل نیز بازی های ویدئویی غیرفعال را از طریق کنسول ایکس-باکس و دسته تحت نظارت کامل آزمونگر انجام دادند. در انتهای جلسات تمرینی آزمون تبحر حرکتی برونینکس– اوزرتسکی ویرایش دوم، مجدداً از تمام افراد به عمل آمد (مرحله پس آزمون). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که گروه های ویدئویی فعال و پایه ورزشی بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی تأثیر معناداری دارد. نتایج دیگر این تحقیق نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه ها در رشد مهارت های حرکتی بنیادی وجود دارد؛ که این تفاوت ها با گروه کنترل معنادار بود، اما بین گروه های تجربی تفاوت معناداری یافت نشد. بنابراین به مربیان پیشنهاد می شود که علاوه بر تمرینات پایه ورزشی بر بازی های ویدئویی فعال نیز تاکید ویژه ای داشته باشند.

مشکلات رفتاری و هیجانی از شایع ترین مسائل روان شناختی دوران کودکی و نوجوانی است. شواهد نشان می دهد میزان مشکلات رفتاری در میان کودکان کم توان ذهنی در مقایسه با کودکان عادی بیشتر است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله بهنگام والد محور مبتنی بر بازی درمانی بومی سازی شده بر مشکلات رفتاری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر 7-5 سال انجام گرفت. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 128 نفر از کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود که در سال 1397 در مراکز استثنایی شهرستان لردگان مشغول به تحصیل بودند. از بین آن ها به روش تصادفی 30 نفر انتخاب و در دو گروه 15 نفره(آزمایش و کنترل) گمارده شدند. پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر، به عنوان پیش آزمون بر روی دو گروه اجرا شد. سپس والدین گروه آزمایشی در 12 جلسه تحت برنامه مداخله ا ی بازی درمانی بومی سازی شده قرار گرفتند و والدین گروه کنترل مداخله ای را دریافت نکردند. پس از اتمام دوره مداخله و 3 ماه بعد، آزمون مشکلات رفتاری راتر بار دیگر بر روی دو گروه به ترتیب بعنوان پس آزمون و پیگیری اجراشد. دادها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در میزان مشکلات رفتاری تفاوت معنی دار آماری(001/0>p) وجود دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که برنامه مداخله بازی درمانی بومی سازی شده بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان کم توان ذهنی مؤثر بوده و ماندگاری برنامه مداخله پس از 3 ماه پابرجا مانده است.

هدف مطالعه حاضر تغییرات کارآمدی عضلانی طی کوشش های موفق و ناموفق در تیراندازان ماهر با تپانچه با نقش میانجی چشم ساکن بود. در این مطالعه پس رویدادی، 20 مرد تیرانداز ماهر با تپانچه با دامنه سنی 20 تا 30 سال برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. پس از پنج کوشش آشنایی، شرکت-کنندگان به اجرای 20 کوشش شلیک تپانچه از فاصله موردنظر به هدف مطابق با استاندارهای موجود پرداختند. امتیاز ده به عنوان کوشش موفق و امتیازهای پایین تر از ده به عنوان کوشش ناموفق در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و بوتستراپ تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین فعالیت عضلانی عضلات دوسربازویی و سه سربازویی در کوشش های موفق و کوشش های ناموفق تفاوت معنا داری وجود دارد و شرکت کنندگان در کوشش های موفق فعالیت عضلانی پایین تری داشتند. همچنین، نتایج بوت استراپ آشکار کرد که طول دوره چشم ساکن، فعالیت عضلانی عضلات دوسربازویی و سه سربازویی را در کوشش های موفق و ناموفق میانجی می کند. به طورکلی نتایج پژوهش حاضر تأکیدی بر فرضیه ثبات قامت می باشد که عامل تعیین کننده در طول این دوره، افزایش ثبات قامت است که منجر به کاهش "نویز" در سیستم حرکتی می شود.

مقدمه:کودکان با اختلال یادگیری استفاده ناکارامدتری از استراتژی های خیرگی در تکالیف مختلف دارند. هدف: مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات چشم ساکن بر فعالیت عضلانی (عضلات دوسربازویی، سه سربازویی و غرابی بازویی) و دقت مهارت هدفگیری- مهاری در کودکان با اختلال یادگیری انجام گرفت. روش: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح اندازه گیری تکراری، 30 پسر 7-10 ساله با اختلال یادگیری در دو گروه تمرین چشم ساکن و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. مرحله اکتساب طی هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام گفت . در هر جلسه بعد از تمرینات ویدیویی- خیرگی 10 کوشش پرتاب کردن و گرفتن مطابق با دستورالعمل های تمرینات خیرگی انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون، در دو هفته بی تمرینی در مرحله یادداری و در مرحله انتقال ، شرکت کنندگان اقدام به 10 کوشش تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توپ نمودند. در هر یک از مراحل فعالیت الکتریک ی عضلات منتخب توسط دستگاه الکترومیوگرافی و عملکرد تکلیف پرتاب کردن و گرفتن توسط محقق ثبت گردید. داده-ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری با سطح معنی داری 05/0 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات چشم ساکن بر افزایش یادگیری مهارت هدف گیری- مهاری و بر کاهش فعالیت الکتریکی عضلات دوسربازویی، سه سربازویی و غرابی بازویی تاثیر معنی داری دارد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از فرضیه پیش برنامه ریزی مبنی بر اهمیت برنامه ریزی و انتخاب پاسخ صحیح حمایت می کند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مهارت های حرکتی ظریف بر حرکات کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم 7تا 15 سال شهرستان خمین در سال 1399 انجام شد. در این مطالعه نیمه تجربی، 20 کودک مبتلا به اختلال اوتیسم به روش نمونه گیری در دسترس از مرکز توانبخشی اوتیسم ماندگار خمین انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه کنترل (تعداد 10نفر) با میانگین سنی ( 3/16± 10) و میانگین قد ( 23/42± 118) و میانگین وزن ( 7/16± 42) و گروه تجربی (تعداد 10نفر) با میانگین سنی (2/79± 12) و میانگین قد ( 34/67± 116) و میانگین وزن ( 8/34± 38) قرار گرفتند. گروه تجربی 15 جلسه 40 دقیقه ای(سه جلسه در هفته) آموزش مهارت های حرکتی ظریف را دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت فعالیت های روزمره خود را انجام دادند. از آزمون اوتیسم گیلیام ( گارز) برای ارزیابی حرکات کلیشه ای استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق آزمون لون، کلوموگروف-اسمیرنف و واریانس چندمتغیره در سطح معناداری 01/0>P انجام گرفت. یافته ها نشان داد بین گروه تجربی و کنترل در کاهش حرکات کلیشه ای تفاوت معناداری وجود دارد که در گروه تجربی این کاهش بیشتر از گروه کنترل بود (001/0=p). براساس نتایج به دست آمده میتوان نتیجه گرفت که یک دوره تمرینات مهارت های حرکتی ظریف می تواند منجر به نتایج درمانی بهتر شود و حرکات کلیشه ای را کاهش دهد.

هدف از این مطالعه بررسی نقش عوامل واسطه ای تاب آوری و حمایت اجتماعی در ارتباط بین فعالیت بدنی و پریشانی روان شناختی در دوره شیوع ویروس کووید-19 بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی بزرگسالان مرد و زن (18-64 سال) در سطح کشور بود که 1115 نفر به عنوان نمونه از بین مردم استان تهران و 10 استان دیگر از 5 منطقه جغرافیایی کشور به روش تصادفی انتخاب شدند. فعالیت بدنی با پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی، پریشانی روان-شناختی با پرسش نامه 10 سؤالی کسلر، تاب آوری روان شناختی با پرسش نامه فرم کوتاه کانر و دیویدسون و حمایت اجتماعی ادراک شده با پرسش نامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت به روش بررسی آنلاین مورد ارزیابی قرار گرفت. با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن روابط میان متغیرهای پژوهش با نرم افزار SPSS25 محاسبه گردید. مدل یابی معادله های ساختاری (SEM) نیز برای آزمودن مدل فرضی در مورد روابط مستقیم و غیرمستقیم بین فعالیت بدنی، پریشانی روان شناختی، تاب آوری و حمایت اجتماعی درک شده با استفاده از نرم افزار PLS3 استفاده شد. نتایج مدل یابی معادله های ساختاری نشانگر برازش خوب مدل بود. یافته ها ارتباط معکوس معنا داری بین فعالیت بدنی و پریشانی روان شناختی نشان داد (314/0- =β؛001/0≥P) و ضریب مسیر غیرمستقیم فعالیت بدنی و پریشانی روان شناختی با میانجی گری حمایت اجتماعی ادراک شده (035/0- =β؛001/0≥P) و تاب آوری (057/0- =β؛001/0≥P) معنادار بود. پیشنهاد می شود جهت کاهش پریشانی روان شناختی در دوره شیوع ویروس کووید-19 از برنامه های قابل اجرای فعالیت بدنی همزمان با مداخله حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری استفاده شود.