فرزانه حاتمی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر مشاهده، تصویرسازی و اجرای حرکت بر شاخص های روان فیزیولوژیک و توانایی تصویرسازی بود. شرکت کنندگان به چهار گروه 10 نفره (تصویرسازی جنبشی حرکت، تصویرسازی بینایی حرکت، مشاهده حرکت و اجرای حرکت) تقسیم شدند. در پیش آزمون، شرکت کنندگان، بندهای پرسش نامه تصویرسازی حرکتی اصلاح شده را تصویرسازی کردند. حین تصویرسازی، شاخص های روان فیزیولوژیک آنها ثبت شد. شرکت کنندگان سهولت تصویرسازی را بر اساس همین پرسش نامه رتبه بندی کردند و به مدت سه روز بر اساس گروه تمرینی خود به تمرین پرداختند. پس آزمون همانند پروتکل پیش آزمون اجرا شد. آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیره نشان داد تفاوت معناداری بین نمرات متغیرهای دمای سطحی پوست، ضربان قلب و ریتم تنفس وجود دارد. از سوی دیگر اختلاف معناداری در توانایی تصویرسازی چهار گروه در پس آزمون وجود نداشت. بنابراین به نظر می رسد هر چهار روش به یک میزان در توانایی تصویرسازی اثرگذار هستند.

هدف: هدف پژوهش حاضر،تعیین تأثیر مشاهده الگوی زنده و ویدئویی بر فعال سازی نورون های آینه ای در مهارت روپایی فوتبال بود. روش: 24 شرکت کننده در المپیادهای دانش آموزی به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و به صورت تصادفی و جفت شده در دو گروه مشاهده الگوی زنده و ویدئویی قرارگرفتند. امواج مغزی در حالت استراحت، مشاهده الگوی زنده و ویدیوئی با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت گردید. سرکوب ریتم میو، به عنوان شاخصی از فعالیت نورون های آینه ای، به صورت نسبت توان مطلق موج آلفا هنگام مشاهده الگوی زنده و ویدئویی به توان مطلق موج آلفا درحالت استراحت محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین سرکوب ریتم میو دوگروه مشاهده الگوی زنده و ویدئویی در مناطق 3 C، 4 C و C Z تفاوت معناداری وجود ندارد، همچنین توان مطلق موج آلفا در حالت مشاهده نسبت به استراحت در هر سه منطقه عصبی سرکوب معناداری داشته است. نتیجه گیری: باتوجه به فعال سازی نورون های آینه ای در هر دو الگو، پیشنهاد می شود مربیان در صورت محدودیت در استفاده از الگوی زنده، در آموزش مهارت روپایی فوتبال از نمایش ویدیوئی به جای الگوی زنده استفاده کنند.

با اینکه رشد حرکتی تحت تاثیر نمو و بالیدگی قرار می گیرد، اما شرایط محیطی بر آن تاثیر می گذارد. هدف از این پژوهش مقایسه مهارت-های حرکتی جابجایی دانش آموزان 7 تا 9 سال با توجه به موقعیت جغرافیایی و جنسیت بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان مراکز استانهای تهران، لرستان، خوزستان و کردستان بود که تعداد 240 نفر (120 دختر، 120 پسر) بعنوان نمونه در این پژوهش شرکت کردند. جهت سنجش مهارت های حرکتی جابجایی از آزمون رشدحرکتی اولریخ (2015)، و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد اثر اصلی شهر و تعامل شهر و جنسیت در مهارت های جابجایی معنادار است (001/0 = P). در مهارت یورتمه دانش آموزان پسر در شهر سنندج امتیاز بیشتری نسبت به دانش آموزان دختر به دست آوردند (001/0 = P). در لی لی دانش آموزان پسر در شهر تهران (001/0 = P ) و اهواز (001/0 = P ) عملکرد بهتری داشتند، در مولفه سرخوردن دانش آموزان پسر در شهر اهواز امتیاز بیشتری نسبت به دانش آموزان دختر کسب کردند (001/0 = P). همچنین در نمره کل جابجایی امتیاز دانش آموزان شهر خرم آباد به طور معناداری بیشتر از دانش آموزان اهواز (001/0 = P) بود و دانش آموزان سنندج امتیاز بیشتری نسبت به دانش آموزان خرم آباد و تهران به دست آوردند (001/0 = P) اما تفاوت معناداری بین سایر شهرها مشاهده نشد.

هدف پژوهش حاضر ارزیابی ویژگی های روانسنجی نسخه فارسی پرسش نامه توانایی تصویرسازی ورزشی(SIAQ) (ویلیامز و کامینگ، 2011) بود. در گام اول پرسشنامه SIAQ به زبان فارسی ترجمه و صحت ترجمه نسخه فارسی پرسشنامه تأیید شد. 154ورزشکار مرد ماهر (با میانگین سنی، 69/3 22/59 ±) پرسشنامه را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری و ضریب آلفای کرونباخ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد همسانی درونی پرسش-نامه قابل قبول بوده و تحلیل عاملی تأییدی از نسخه فارسی پرسش نامه توانایی تصویرسازی ورزشی با 5 عامل و 15 گویه حمایت می کند. مدل پنج عاملی شناسایی شده در این پژوهش مشابه با مدل معرفی شده توسط پدیدآورندگان این پرسشنامه است. با توجه به تأیید روایی و پایایی این پرسش نامه، می توان این پرسشنامه را در ارزیابی توانایی تصویرسازی ورزشکاران مرد به کار برد.

هدف: هدف از اجرای پژوهش حاضر، تعیین تأثیر الگوی شنیداری و دیداری بر سرکوب ریتم میو در شوت سه گام بسکتبال بود. روش: 13 نفر از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید رجایی تهران به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. ترتیب مشاهده الگوی بینایی و الگوی شنیداری، در بین شرکت کنندگان به صورت موازنه متقابل کنترل شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند: گروه اول، ابتدا الگوی بینایی را مشاهده و سپس الگوی شنیداری مربوط به صدای اجرای شوت سه گام بسکتبال را دریافت کردند و گروه دوم، الگوی بینایی را پس از الگوی شنیداری مشاهده و در نهایت هر دو گروه الگوی ترکیبی را مشاهده کردند. امواج مغزی شرکت کنندگان در سه حالت، توسط دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت و توسط نرم-افزار نروگاید به داده های کمی تبدیل شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه با اندازه های تکراری در یک طرح (منطقه عصبی)3 × (نوع الگو)3 نشان داد اثر اصلی منطقه عصبی معنادار است، به این معنی که، ریتم میو در منطقه CZ به طور معناداری سرکوب بیشتری نسبت به منطقه 3C داشته است (014/0= P). علاوه بر این، نتایج نشان دادند که ریتم میو در منطقه CZ به طور معناداری سرکوب بیشتری نسبت به منطقه عصبی 3C در هر دو حالت مشاهده الگوی بینایی (025/0= P) و بینایی- شنیداری (014/0= P) داشته است، درحالیکه بین ریتم میو در حالت الگوی شنیداری بین سه منطقه مذکور تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: یکپارچگی بینایی شنوایی سبب سرکوب بیشتری در ریتم میو و در نتیجه فعال سازی نورون های آینه ای می شود.

مقدمه: هدف از اجرای این تحقیق بررسی اثر تمرینات نوروفیدبک مبتنی بر الگوی الکتروانسفالوگرافی افراد ماهر بر یادگیری مهارت تیراندازی با تفنگ بادی در افراد مبتدی است. روش پژوهش: پژوهش کاربردی و از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود.  30 ورزشکار مبتدی (میانگین سنی: 1/509 ±20 سال) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و به سه گروه همگن نوروفیدبک بتا/ تتا، نوروفیدبک مبتنی بر الگوی مغزی تیراندازان ماهر (کاهش تتا در نقاط F4 و FZ  و افزایش آلفای پایین و بالا در نقاط  P 3 و P 7 ) و گروه کنترل تقسیم شدند. مرحله اکتساب شامل 6 جلسه بود. گروه کنترل در طول جلسات فقط به تمرین بدنی پرداختند. 48 ساعت پس از جلسات اکتساب، آزمون یادداری و پس از آن یک آزمون انتقال با تعویض دست برای گرفتن سلاح انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه نوروفیدبک مبتنی بر الگوی مغزی تیراندازان ماهر در تمام جلسات به طور معناداری عملکرد بهتری نسبت به دو گروه دیگر داشت. گروه نوروفیدبک مبتنی بر الگوی مغزی تیراندازان ماهر در آزمون یادداری به طور معناداری عملکرد بهتری نسبت به دو گروه دیگر و همچنین گروه نوروفیدبک بتا/تتا عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت و دو گروه نوروفیدبک در آزمون انتقال نسبت به گروه کنترل از عملکرد بهتری برخوردار بودند، اما تفاوت معناداری بین دو گروه نوروفیدبک وجود نداشت. نتیجه گیری: مطالعات آینده می تواند با تصحیح پروتکل های نوروفیدبک بر اساس ارتباط مغز و نخبگی، روند پیشرفت و رسیدن به اوج اجرا در تیراندازی را برای افراد مبتدی تسریع کند.