مرجان صفاری

رویدادها جذابیت مقاصد و یکی از  گزاره های کلیدی بازاریابی در ارتقاء اماکن به جهت جذب روزافزون گردشگران محسوب می شوند. از این رو هدف از پژوهش حاضر مطالعه تعیین روابط علی انگیزه ها و رضایت گردشگران رویداد ورزشی با ملاحظه نقش میانجی درگیری ذهنی بود. روش پژوهش توصیفی – پیمایشی بوده و به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری مورد نظر گردشگران غیرتهرانی حاضر در بازی برگشت، شهرآورد استقلال و پرسپولیس فصل 96- 1395 بودند. نمونه مکفی مبتنی بر نرم افزار PASS (382) نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی – طبقه ای انتخاب و  با استفاده از نرم افزار Smart PLS 3 نیز مورد تحلیل قرار گرفتند. با استناد به یافته های پژوهش مبنی بر اثرگذاری مستقیم، غیرمستقیم و معنی دار متغیرهای تحقیق، به مسؤولین برگزاری رویداد ورزشی پیشنهاد می شود که به منظور حفظ و جذب گردشگران در رویداد ورزشی توجهی ویژه بر جنبه های روانشناختی گردشگران داشته باشند؛ زیرا رضایتمندی آنان تا حد زیادی وابسته به این عوامل است.

تحقیق حاضر با هدف مطالعه رفتار و نحوه مدیریت شهرداری تهران در حوزه ورزش همگانی بر اساس شاخص های حکمروایی خوب شهری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران و کارکنان سرای محلات شهر تهران و دبیران و شورایاران محلات تهران تشکیل داند. (7000=N ). حجم نمونه با توجه به جدول مورگان، 384 نفر برآورد گردید. این تعداد از پنج منطقه 1، 2، 4، 11 و 19 شهر تهران و از 30 محله، به صورت هدفمند از بین مناطق مذکور، انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته ای برگرفته از مبانی نظری حکمروایی خوب شهری، شامل 61 گویه، جهت ارزیابی 7 اصل حکمروایی خوب شهری بود که روایی صوری و محتوایی آن به تایید 8 نفر از خبرگان حوزه برنامه ریزی شهری، جامعه شناسی و مدیریت ورزشی رسید. روایی سازه پرسشنامه با روش تحلیل عامل تاییدی و پایایی آن نیز در یک آزمون مقدماتی با 30 آزمودنی و با استفاده از روش آلفای کرونباخ (76/.) و روش پایایی ترکیبی مورد تایید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی همچون استفاده از ضریب مردیا و آزمون t تک نمونه ای با کمک دو نرم افزارAMOS و SPSS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که میانگین نظرات نمونه ها در مورد گویه های 7 اصل حکمروایی خوب شهری، در حوزه ورزش همگانی شامل اصول پایداری، سلسله مراتب تصمیم گیری، کارایی، برابری، شفافیت و پاسخگویی، امنیت و مشارکت مدنی و شهروندی در تمامی اصول حکمروایی نامطلوب است.

مسئولیت اجتماعی مفهوم جدیدی در بازاریابی و مباحث جامعه شناسی است که باشگاه های فوتبال دارای پتانسیل استفاده از آن می باشند؛ ازاین رو، هدف اصلی از پژوهش حاضر تدوین راهبردهای مسئولیت اجتماعی باشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران بود. نمونه آماری پژوهش را 19 نفر از نخبگان، مدیران، مربیان و اعضای هیأت علمی تشکیل دادند که به روش مصاحبه و با استفاده از نمونه گیری نظری انتخاب شدند. انتخاب خبرگان نیز با حداکثر نوسان انجام گرفت. شایان ذکر است که یافته ها از طریق روش کد گذاری در سه مرحله باز، محوری و انتخابی مورد تحلیل قرار گرفتند. براساس نتایج، 42 نشان در کدگذاری شناسایی گردید که در 14 مقوله شامل: آموزش رسانه ها، آموزش اخلاقی و اجتماعی مدیران، ورزشکاران و ذی نفعان، آموزش شهروندی، جامعه سنجی، برند سازی اجتماعی، مدیر سازی، توسعه مالی، ترویج، توسعه زیربنایی، توسعه داوطلبی، فوتبال سازی نسل چهارم، عقد قرارداد، شبکه سازی برخط، دیپلماسی و مذاکره و شش مؤلفه آموزش، مهندسی اجتماعی، استقلال گرایی، ساختار سازی، تفکر سازی و ارتباطات طبقه بندی شدند. برمبنای نتایج می توان گفت که هر راهبرد می تواند بنا بر موقعیت جامعه محلی و باشگاه فوتبال در اولویت قرار گیرد تا باشگاه و جامعه هر دو منتفع گردند.

هدف پژوهش حاضر، شناسایی کژکارکردهای سیمای جمهوری اسلامی ایران در حوزه ورزش بود و از راهبرد پژوهش کیفی و تکنیک دلفی استفاده گردید. گردآوری داده ها در دو مرحله انجام شد: در مرحله اول، فهرستی از گزاره های مربوط به کژکاردهای رسانه از طریق جست و جو در منابع کتابخانه ای و بررسی نظریه های بیان شده در حوزه ارتباطات جمعی استخراج شد؛ سپس در مرحله دوم گزاره های استخراج شده به عنوان مبنایی برای تهیه یک پرسشنامه نیمه ساختاریافته مورد استفاده قرار گرفتند و با استفاده از تکنیک دلفی تلاش شد تا آرای خبرگان و صاحب نظران در مورد این گزاره ها کسب شود. در راند اول، 20 نفر از خبرگان و در راند دوم، 17 نفر مشارکت داشتند. اعضای گروه خبرگان مشتمل بودند بر صاحب نظران دانشگاهی در حوزه های مدیریت ورزشی، مدیریت رسانه، مدیریت دولتی و ارتباطات و افرادی که دارای بیش از پانزده سال سابقه کار اجرایی در حوزه رسانه و ورزش بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در مجموع دو راند 18 گزاره به عنوان کژکارکردهای رسانه تلویزیون در حوزه ورزش مورد توافق حداقل 60 درصد از خبرگان قرار گرفت و 6 گزاره نیز حداقل اجماع را به دست نیاورد. هشت مورد از گزاره های مورد توافق صاحب نظران با مفروضات نظریه برجسته سازی، سه گزاره با مفروضات نظریه استفاده و رضایتمندی و باقی گزاره ها نیز با مفروضات نظریه های چارچوب سازی، وابستگی مخاطبان، هویت اجتماعی، هژمونیک و نظریه مبتنی بر تمایلات منطبق هستند. یافته های این پژوهش آشکار می سازد رسانه تلویزیون، تنها یک پدیده اثرگذار مثبت در ورزش نیست، بلکه در کنار انبوهی از کارکردهای مثبت، کارکردهای نامطلوبی دارد که تا به حال کمتر به آنها پرداخته شده است. نادیده گرفتن این انحرافات کارکردی می تواند حتی کارکردهای مطلوب این رسانه را در برابر کژکارکردهای متنوع آن در ورزش کم رنگ و بی رمق سازد.

هدف این پژوهش شناسایی و رتبه بندی مهم ترین عوامل محیطی مؤثر در همگانی شدن ورزش های تفریحی در ایران بود و تنها جنبه هایی از محیط که ورزش های تفریحی ایران نسبت به آنها حساسیت دارد و برای بقا و ادامه حیات خود باید در برابر آنها از خود واکنش نشان دهد، مورد توجه قرار گرفت. این مطالعه به روش آمیخته اکتشافی بود و در دو فاز کیفی و کمی و به صورت پی درپی انجام گرفت. برای این منظور در مرحله کیفی به خبرگان ورزش های تفریحی در ایران مراجعه و از طریق مصاحبه عمیق به جمع آوری اطلاعات از آنها پرداخته شد و روش نمونه گیری به صورت گلوله برفی بود؛ سپس داده های حاصل از بیست ونه مصاحبه به روش نظریه پردازی داده بنیاد در سه مرحله کدگذاری و تجزیه وتحلیل شد؛ نتیجه گروه بندی شش عامل محیطی اثرگذار را نشان داد. در مرحله کمی پرسشنامه ای براساس یافته های مرحله پیشین طراحی و پس از بررسی و تأیید ویژگی های روان سنجی آن بین 301 نفر از دست اندرکاران ورزش همگانی ایران که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعیین شده بودند، توزیع و جمع آوری شد. سپس از طریق تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی با در نظر گرفتن ضرایب مسیر برای پیش بینی عوامل تأثیرگذار محیطی عوامل به ترتیب اهمیت مشخص شدند که عبارت اند از محیط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی-حقوقی، محیط زیست فرهنگ و محیط بین المللی.

شناخت نتایج و پیامدهای اجرای مسئولیت های اجتماعی تأثیر زیادی روی نوع نگاه باشگاه های فوتبال به این مقوله دارد. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی پیامدهای مسئولیت اجتماعی باشگاه های حرفه ای فوتبال ایران بود. نمونه آماری شامل 19 مصاحبه کیفی با صاحب نظران، مدیران اجرایی و اعضای هیأت علمی بود که به روش نمونه گیری نظری و انتخاب خبرگان با حداکثر نوسان انجام گرفت. یافته های تحقیق از طریق روش کد گذاری در سه مرحله باز، محوری و انتخابی تحلیل شدند. 33 نشان در کدگذاری بازشناسایی شد که در 9 مقوله و 4 مؤلفه طبقه بندی شدند. مقوله ها شامل شایستگی، درون گرایی با ثبات در قالب مؤلفه توسعه فنی، فرهنگ سازی و مشروعیت بخشی در قالب مؤلفه توسعه فرهنگی اخلاقی، سالم سازی، همسان سازی و مفرح سازی در قالب توسعه اجتماعی و اشتغال و عدالت اجتماعی و نیز ارتقای برند نیز در قالب توسعه اقتصادی دسته بندی شدند. با توجه به پیامدهای برون زایی و درون زایی توسعه مسئولیت اجتماعی، پیشنهاد می شود باشگاه های فوتبال رویکردی متناسب با راهبرد های محلی خود در این زمینه اعمال کنند.

پژوهش حاضر با هدف آشنائی با کاربست های نظریه های ارتباطات در حوزه ورزش در سه بخش (1) مروری بر شش نظریه پراستناد ارتباطات (برجسته سازی، چارچوب سازی، کاشت، مبتنی بر تمایلات، هویت اجتماعی و هژمونیک)؛ (2) معرفی پیوند نسبتاً نوظهور رسانه های اجتماعی و تحقیقات عرصه ارتباطات ورزشی (نظریه های تعامل فرا اجتماعی و استفاده و رضایت مندی) و (3) استفاده از نظریه استفاده و رضایت مندی به عنوان چارچوب مبنائی جهت تجزیه و تحلیل انگیزه های سردار آزمون در استفاده از رسانه اینستاگرم تدوین شده است. برای این منظور از روش تحلیل مضمون به عنوان یک شیوه کارآمد تحلیل کیفی استفاده شد. 100 پست اخیر از مجموع 246 پست صفحه اینستاگرام سردار آزمون جهت استخراج مضامین مورد تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها به منظور شناسایی انگیزه های کاربر اینستاگرام شش دسته مضمون اصلی و یازده دسته مضمون فرعی را نشان داد: مضمون اصلی برقراری تعامل با سایر ورزشکاران و هواداران مشتمل بر مضامین فرعی دعا، حب وطن، تشکر و سلام و احوالپرسی؛ مضمون اصلی تفریح مشتمل بر مضمون فرعی ارائه اطلاعات پیرامون علایق و دلبستگی ها؛ مضمون اصلی به اشتراک گذاردن اطلاعات مشتمل بر مضامین فرعی ارائه دیدگاه در مورد مربیان و ارائه دیدگاه در مورد سایر ورزشکاران؛ مضمون اصلی برقراری حلقه ارتباطی با محتوا مشتمل بر مضمون فرعی نشان دادن مکان های مورد علاقه؛ مضمون اصلی طرفداری مشتمل بر طرفداری از سایر ورزش ها و مضمون اصلی تبلیغات مشتمل بر مضامین فرعی روابط عمومی و تحریک و تقویت انگیزه.

هدف اصلی این پژوهش، تعیین راهبردها و پیامدهای مدیریت ارتباط دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی و بخش اجرایی صنعت ورزش بود. از این رو، مصاحبه های عمیق با نخبگان در حیطه موضوع پژوهش صورت گرفت. نمونه گیری به صورت هدفمند و به روش گلوله برفی دنبال شد و در نهایت، 18 مصاحبه کیفی انجام گردید. یافته های پژوهش از طریق روش کد گذاری در سه مرحله باز، محوری و انتخابی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های مربوط به راهبردها بیانگر 8 حیطه موثر بود که پوشش دهنده چالش های درونی و بیرونی بر مدیریت ارتباط دانشکده ها و بخش اجرایی صنعت ورزش است و شامل موارد زیر می شود: شناخت و آگاهی طرفین، نگاه بیرونی، نیروی انسانی، فرهنگ سازی سازمانی، تفکرات طرفین، واحد متولی / مدیریت یکپارچه، قوانین و مقررات و بازاریابی. همچنین، پیامدهای شناسایی شده حاصل از راهبردها عبارت اند از: توسعه فرهنگی، توسعه همگانی، توسعه آموزشی، توسعه علمی، توسعه زیر ساختی، توسعه بین المللی، توسعه اجتماعی، توسعه اقتصادی، توسعه فناوری و توسعه سیاسی که تا حدود زیادی منطبق راهبردها نیز هستند. با توجه به یافته های پژوهش، راهبردهای اجرایی ارائه شده می تواند راهگشای مدیران ورزشی در خصوص مدیریت علمی ارتباط دو نهاد ورزشی و پیامدهای حاصل از آن باشد.

   هدف این مطالعه، شناسایی و رتبه بندی مهم ترین عوامل ساختاری موثر بر همگانی شدن ورزش های تفریحی در ایران بود. مطالعه حاضر به روش آمیخته اکتشافی و در دو فاز کیفی و کمی و به صورت پی در پی انجام شد؛ در مرحله اول با روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی به 28 متخصص حوزه ورزش های تفریحی در ایران مراجعه و از طریق مصاحبه عمیق به جمع آوری اطلاعات از آنها پرداخته شد. سپس داده های حاصل از بیست و هشت مصاحبه به روش تئوری سازی داده بنیاد در سه مرحله کدگذاری و تجزیه و تحلیل گردید. نتیجه گروه بندی داده ها، هفت عامل ساختاری اثر گذار را نشان داد. در مرحله دوم، پرسشنامه ای براساس یافته های مرحله اول و ادبیات موضوع طراحی و پس از  بررسی و تایید ویژگی های روانسنجی آن بین 301 نفر از  کارشناسان، مدیران و دانش پژوهان ورزش برای همه ایران که به روش  نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعیین شده بودند، توزیع و جمع آوری گردید. سپس از طریق تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی با در نظرگرفتن ضرایب مسیر برای پیش بینی عوامل تاثیرگذار ساختاری به ترتیب اهمیت مشخص شدند که عبارت اند از: رسانه های سازمانی، منابع مالی، قوانین و مقررات، منابع انسانی، تجهیزات و زیرساخت، فناوری و سازمان های همکار. نتایج مطالعه حاضر بیانگر اهمیت رسانه های سازمانی، منابع مالی و قوانین و مقررات به منظور فراهم آوردن ساختاری مناسب برای همگانی شدن ورزش در ایران است؛ درحالی که شاهد هستیم بیشترین توجه سازمان ها و نهادهای مرتبط از نظر رسانه ای، تزریق منابع مالی و حتی تدوین قوانین و مقررات به ورزش حرفه ای و قهرمانی است.

هدف این مقاله ارائه مدلی جامع برای همگانی شدن ورزش ایرانبود. پژوهشگرانبرایاینمنظوربهخبرگانحوزهورزش همگانی ایران مراجعه نمودندوازطریقمصاحبهعمیقبهجمع آوریاطلاعاتازآنهاپرداختند.سپس داده هایحاصلازبیست و نه مصاحبه بهروشتئوری سازی دادهبنیادکدگذاری و تجزیه و تحلیلگردید.نتیجه گروهبندیکدها،شانزده مولفه را در سه سطح زمینه ای، سازمانی و رفتاری نشان داد. براساس مدل ورزش همگانی ایران می توان عنوان کرد که سطح زمینه ای ورزش همگانی ایران که دو سطح دیگر در آن ریشه دارند شامل محیط و شرایط بیرونی است و بطور کلی سبب ساز سطوح سازمانی و رفتاری می باشد؛ سطح سازمانی، لایه بیرونی سطح رفتاری است و در برگیرنده مجموعه روابط منظم حاکم بر اجزای داخلی و عینی ورزش همگانی ایران است؛ سطح رفتاری عوامل مربوط به رفتار ورزشی مردم ایران با رویکرد سلامت است؛ رابطه بین این سطوح تنگاتنگ بوده و در ورزش همگانی ایران از هم جدایی ناپذیرند. درچنین رابطه ای، سطوح به شکل روابط سیستمی مداوم درحال تعامل می باشند؛ مدلارائهشدهمی تواندبهعنوانابزار تحلیلی ورزش همگانی ایران مبنای عمل قرار گیرد تا بگونه ای منطقی و اصولی به حل مشکلات این حوزه از ورزش پرداخت.

هدف از این پژوهش، تبیین و اولویت­ بندی موانع فراروی خصوصی­ سازی ورزش در کشور ایران است. در این پژوهش نخست با مرور مبانی نظری، مطالعات تطبیقی و انجام مصاحبة عمیق نیمه­ ساختاریافته با افراد خبره، اطلاعات تکمیلی به­ منظور شناخت موانع فراروی خصوصی­ سازی ورزش، گردآوری، کدگذاری و تجزیه ­و تحلیل شد. پس از شناسایی این موانع، در قالب چهار دسته موانع اقتصادی، اجتماعی – فرهنگی، سیاسی – حقوقی و مدیریتی و چهل مؤلفة فرعی، متغیرهای به­ دست­آمده رتبه­ بندی شدند. به­ منظور رتبه­ بندی، ابتدا موانع چهارگانه با مراجعه به صاحب­نظران دانشگاهی و از طریق تکنیک AHP رتبه ­بندی شد. سپس با استفاده از روش پژوهش توصیفی و سازوکارهای آمار استنباطی، این موانع و چهل مؤلفة آنها از طریق پرسشنامة محقق­ ساخته و با مراجعه به مدیران اجرایی مورد رتبه­ بندی قرار گرفت. نتایج نشان داد که موانع اصلی فراروی خصوصی ­سازی ورزش از منظر صاحب­نظران دانشگاهی به­ ترتیب عبارت است از موانع مدیریتی، فرهنگی – اجتماعی، سیاسی – حقوقی و اقتصادی و از دیدگاه مدیران اجرایی به­ ترتیب عبارت است از موانع مدیریتی، فرهنگی – اجتماعی، اقتصادی و سیاسی – حقوقی. از دیدگاه مدیران اجرایی، رقابت غیرمستقیم دولت با بخش خصوصی، مقاومت مدیران نسبت به کاهش تصدی دولت به ­سبب وابستگی شان به بخش دولتی، فقدان امنیت سرمایه­ گذاری در کشور و استفادة دولت از ورزش به­ عنوان یک ابزار سیاسی در زمرة مهم­ترین موانع مدیریتی، فرهنگی – اجتماعی، اقتصادی و سیاسی – حقوقی فراروی خصوصی­ سازی ورزش در کشور هستند.

برای حفظ سلامت و نشاط آحاد جامعه ضروری است زمینه های لازم برای همگانی کردن ورزش در کشور فراهم آید. این امر به طور مکرر توسط مسئولان کشور در همه سطوح مورد تأکید قرار گرفته است. مقاله حاضر چارچوبی را برای بررسی موانع و راهکارهای ارتقای ورزش همگانی در ایران از نظر مدیران و متخصصان امر (تعداد نمونه) فراهم می آورد و برخی راه حل ها و راهبردهای موفق مورد استفاده توسط سایر کشورها را برای رفع این موانع ارائه می کند. نتایج حاصل از پرسش نامه های طراحی شده در مقاله حاضر نشان می دهد از بین راهکارهای مربوط به ساختار تشکیلاتی و وضع قوانین و مقررات، سه راهکار مشخص کردن شرح وظایف تمام سازمان ها و نهادهای دست اندرکار ورزش همگانی، اتحاد و یکپارچگی بین سازمان های دست اندرکار ورزش خصوصی همگانی در کشور و فراهم کردن زمینه های ورود بخش خصوصی به ورزش همگانی دارای بالاترین اولویت بودند. از بین راهکارهای مربوط به آموزش همگانی و رسانه ای سه راهکار انتقال پیام ها از طریق رسانه های مختلف و اطلاع رسانی از طریق صداوسیما، استفاده از ایده های نوآورانه و جذاب برای گسترش ورزش همگانی و ترغیب مردم به کاهش استفاده از خودرو؛ و در میان راهکارهای مربوط به نیروی انسانی، دو راهکار بهره گیری از نیروهای داوطلب در توسعه ورزش همگانی و تربیت کارشناسان و مدیران حرفه ای در ورزش همگانی و در میان راهکارهای مربوط به زیرساخت ها، سه راهکار طراحی شهری با رویکرد گسترش ورزش همگانی، احداث اماکن ورزشی، پارک ها و فضاهای باز و تجهیز آنها با وسایل ورزشی و تفریحی و حمایت مالی دولت و پرداخت یارانه، بالاترین اولویت را به خود اختصاص دادند. از بین راهکارهای فرهنگی و اجتماعی، دو راهکار از بین بردن باورهای غلط درباره پرداختن بانوان به ورزش و تغییر نگرش رهبران دینی و مدیران دینی و مدیران ارشد کشور به ورزش، از بالاترین اولویت برخوردار بودند.

هدف از مقاله حاضر، تبیین کارکردهای رسانه های جمعی به منظور تسهیل مسیر توسعه مشارکت بخش خصوصی در ورزش است. از آنجا که موانع بسیاری بر سر راه خصوصی سازی ورزش در کشور ما وجود دارند، هر گونه تدبیر هوشمندانه به منظور غلبه بر موانع فراروی خصوصی سازی ورزش، نیازمند فراهم آمدن تصویری مطابق با واقع از موانع است. در این مقاله، ابتدا با استفاده از مطالعات تطبیقی و انجام مصاحبه های عمیق با نخبگان، موانع و مؤلفه های فراروی خصوصی سازی ورزش در قالب چهار مانع اصلی و 40 مؤلفه فرعی شناسایی شده اند. موانع اصلی فراروی خصوصی سازی ورزش بر اساس یافته های تحقیق به ترتیب عبارتند از: موانع مدیریتی، فرهنگی اجتماعی، سیاسی حقوقی و اقتصادی. در نهایت نیز نقش و کارکرد رسانه های جمعی به عنوان یکی از مهم ترین نهادها در زمینه توسعه مشارکت بخش خصوصی، در قالب چهار کارکرد اجتماعی، اطلاعاتی، فراغتی و احساسی تبیین شده است.

مدیریت دانایی یکی از راه های بهبود شرایط بقای سازمان است و زمانی به طور موفقیت آمیز در سازمان اجرا می شود که از قبل زمینه فرهنگی مناسب با این نظام بسترسازی شده باشد. هدف از این پژوهش تعیین رابطه بین فرهنگ سازمانی و استقرار مدیریت دانایی در سازمان تربیت بدنی است. جامعه آماری این پژوهش تمام کارشناسان سازمان تربیت بدنی بودند و نمونه آماری از طریق فرمول n نمونه برابر با 120 نفر تعیین شد. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه مدیریت دانایی (پایایی 85/0) و فرهنگ سازمانی (پایایی 89/0) استفاده شد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و به شکل میدانی اجرا شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون های کلموگراف اسمیرنوف و ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. میانگین نمره فرهنگ سازمانی برابر 2/31 (حداکثر نمره 75) و میانگین نمره استقرار مدیریت دانایی 3/51 (حداکثر نمره 120) است که بیان می کند وضعیت فرهنگ سازمانی و استقرار مدیریت دانایی در سازمان تربیت بدنی در سطحی پایین تر از متوسط قرار دارد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین فرهنگ سازمانی با استقرار مدیریت دانایی در سازمان تربیت بدنی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (000/0P<، 59/0=r).

هدف پژوهش حاضر مقایسه ابعاد سازمان یادگیرنده در سازمان تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک و تربیت بدنی آموزش و پرورش است. نمونه آماری 120 کارشناس از سازمان تربیت بدنی هستند و از طریق نمونه گیری نظام مند، 37 کارشناس از کمیته ملی المپیک و 38 کارشناس از تربیت بدنی آموزش و پرورش انتخاب شدند که در این دو سازمان جامعه برابر با نمونه است و در مجموع 195 نفر از کارشناسان سازمان های مذکور به پرسش نامه (DLOQ) واتکینز و مارسیک (1996) پاسخ دادند. این پژوهش از نوع مطالعات کاربردی و با روش توصیفی و از نوع پیمایشی است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون های کالموگروف اسمیرنف، لون، آنالیز واریانس و کروسکال والیس) استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد بین ابعاد سازمان یادگیرنده (7 بعد) در سه سازمان تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک و تربیت بدنی آموزش و پرورش تفاوت معنی داری وجود ندارد. در عین حال از نظر مشخصه های سازمان یادگیرنده و وضعیت یادگیری، هر سه سازمان در سطح پایین تر از متوسط قرار دارند؛ زیرا در همه ابعاد، سازمان ها نمراتی کمتر از میانگین دریافت کرده اند.