مدل مفهومی تحزب براساس منظومه فکری آیت الله خامنه ای (مد ظله العالی) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تحزب به عنوان یکی از عناصر کلیدی نظام های سیاسی، کارکردهای متفاوتی در چارچوب های فکری و ایدئولوژیک مختلف دارد. در اندیشه اسلامی، برخلاف مدل های متداول غربی که مبتنی بر رقابت برای کسب قدرت هستند، حزب نهادی برای سازماندهی، هدایت اجتماعی و تقویت همبستگی سیاسی و فرهنگی محسوب می شود. این پژوهش با بهره گیری از روش نظریه داده بنیاد و تحلیل کیفی بیانات آیت الله خامنه ای طی سال های ۱۳۵۸ تا ۱۴۰۳، به ارائه یک مدل مفهومی از تحزب مطلوب در گفتمان انقلاب اسلامی پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در نگاه ایشان، تحزب مطلوب بر چهار رکن اساسی استوار است: 1) انسجام و استقلال تشکیلاتی، ۲) فراتر بودن از رقابت های انتخاباتی و داشتن نقش آگاهی بخش، ۳) برخورداری از هویت ایدئولوژیک اسلامی و ۴) ایفای نقش تربیتی و معرفتی در جامعه. همچنین، این پژوهش تفاوت های بنیادین میان الگوی تحزب اسلامی و تحزب رایج در نظام های غربی را بررسی کرده و نشان داده است که احزاب در چارچوب انقلاب اسلامی، علاوه بر ایفای نقش سیاسی، باید به عنوان ابزار پیشبرد عدالت اجتماعی و بسترساز تمدن نوین اسلامی عمل کنند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که به کارگیری این مدل مفهومی می تواند به اصلاح ساختارهای حزبی موجود در کشورهای اسلامی و تبیین چارچوبی بومی برای مشارکت سیاسی مبتنی بر ارزش های اسلامی کمک کند.The conceptual model of partisanship according to Ayatollah Khamenei's ideological system
Partisanship, as one of the key elements of political systems, serves different functions within various intellectual and ideological frameworks. In Islamic thought, unlike common Western models that are based on competition for power, a political party is considered an institution for organization, social guidance, and the strengthening of political and cultural solidarity.This study employs the Grounded Theory method and a qualitative analysis of the statements of Ayatollah Khamenei from 1979 to 2024 to present a conceptual model of desirable partisanship within the discourse of the Islamic Revolution. The research findings indicate that, in his view, desirable partisanship rests on four fundamental pillars:Organizational Cohesion and Independence,Transcending Electoral Competition and Assuming an Awareness-Raising Role, Possessing an Islamic Ideological Identity, Playing an Educational and Epistemic Role in Society. Additionally, this study examines the fundamental differences between the Islamic model of partisanship and the prevalent Western models of political parties, demonstrating that within the framework of the Islamic Revolution, parties must not only fulfill a political role but also serve as instruments for advancing social justice and laying the groundwork for a new Islamic civilization.The results suggest that applying this conceptual model can help reform existing party structures in Islamic countries and establish an indigenous framework for political participation based on Islamic values.
تبلیغات
