حکمرانی استانی ، شهروندی و قدرت ملی: طراحی چارچوبی تحلیلی
آرشیو
چکیده
حکمرانی استانی به عنوان یکی از گونه های حکمرانی محلی بر اصل تمرکززدایی استوار است. این نوع حکمرانی بیشتر در جوامعی مطرح می شود که از قومیت های گوناگون دارای مطالبات محلی تشکیل شده است. از سوی دیگر، بنیان عقلایی اصل تمرکززدایی، کارآمدی معطوف به اقتضائات محلی و نیز حق مشارکت مردم و مسئولیت پذیری آنها در امر حکمرانی است. درواقع، حکمرانی شهروندمحور (مردم پایه)، به نیازهای محل (در اینجا استان) توجه دارد، اما برایند چگونگی تنظیم و سازماندهی عمودی قدرت سیاسی، یعنی ایجاد روابط نهادی شده میان شهروندان و اجتماعات طبیعی از یک سو و دولت از سوی دیگر، بر اساس متغیرهای محیطی (محیط پایه)، مسئله اصلی در حکمرانی محلی و استانی به شمار می رود. خروجی حکمرانی مطلوب استانی، کارآمدی و مشروعیت نظام سیاسی و یکی از مهم ترین پیامدهای آن، افزایش قدرت ملی است. این در حالی است که دغدغه اصلی در بسیاری از نظام های تمرکزگرا، مسئله امنیت، نظم عمومی و ثبات سیاسی است. ازاین رو، پرسش اساسی آن است که چگونه می توان در بستر دغدغه امنیت، کارآمدی و مطلوبیت حکمرانی محلی را تبیین کرد؟ این نوشتار می کوشد با روشی تحلیلی، به پرسش مزبور پاسخ دهد. به نظر می رسد حکمرانی محلی مطلوب می تواند با کسب اعتماد بیشتر شهروندان و افزایش مشروعیت نظام سیاسی در راستای همگرایی امر محلی و امر ملی توفیق بیشتری داشته باشد. برایند این مسئله افزایش قدرت ملی کشور خواهد بود. از سوی دیگر، هرچه میزان قدرت ملی بیشتر باشد، ثبات و نظم پایدارتر خواهد بود.Provincial governance, citizenship and national power: designing an analytical framework
Provincial governance as a type of local governance is based on the principle of decentralization. This type of governance is more common in societies that are made up of different ethnicities with local demands. On the other hand, the rational basis of the principle of decentralization is efficiency focused on local requirements, as well as the right of people to participate and take responsibility for governance. In fact, citizen-oriented (people-based) governance pays attention to the needs of the locality (here, the province). However, the result of the way of vertical regulation and organization of political power, i.e. the creation of institutionalized relations between citizens and natural communities on the one hand and the government on the other hand, based on environmental variables, is considered the main issue in local and provincial governance. The output of good provincial governance is the efficiency and legitimacy of the political system, and one of its most important consequences is the increase of national power. This is while the main concern in many centralized systems is the issue of security, public order and political stability. Therefore, the basic question is how to explain the efficiency and desirability of local governance in the context of security concerns? This article tries to answer this question with an analytical method. It seems that good local governance can be more successful by gaining the trust of citizens and increasing the legitimacy of the political system in line with the convergence of local and national affairs. The result of this issue will be the increase of the national power of a country. On the other hand, the greater the amount of national power, the more stable the stability and order will be.
تبلیغات
