ساخت برنامه آموزش ذهن شفقت گرا برای نوجوانان: رویکرد نقشه نگاری مداخله (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: این پژوهش با هدف طراحی برنامه آموزش ذهن شفقت گرا برای نوجوانان با استفاده از رویکرد نقشه نگاری مداخله انجام شد. نقشه نگاری مداخله، رویکردی است که به طور تکراری و تجمعی برای توسعه مداخلات سلامت محور مبتنی بر نظریه، شواهد و عمل، به کار می رود.روش: در این مطالعه، علاوه بر بررسی دانش نظری و تجربی در زمینه شفقت ورزی، نظرات خبرگان در دو حوزه روان شناسی مثبت و تحولی نیز لحاظ شد. هدف اصلی این بود که پروتکلی بافت محور برای آموزش ذهن شفقت گرا در نوجوانان طراحی شود.یافته ها: پژوهش نشان داد که دستیابی به ذهن شفقت گرا از طریق این پروتکل آموزشی با مفاهیمی مانند ابرازگری هیجانی، والدگری کمال جویانه، محیط سرزنش گر، رسانه های اجتماعی، نیاز های اساسی و خودمراقبتی در ارتباط است. این یافته ها تأکید می کند که رویکرد تک بعدی به مقوله شفقت ورزی کافی نیست و لازم است به ابعاد مختلف اجتماعی، خانوادگی و فردی توجه شود.نتیجه گیری: در نتیجه، ساده سازی بیش از حد مفهوم شفقت ورزی و تمرکز صرف بر یک جنبه خاص، نه تنها باعث درک ناقص این سازه می شود، بلکه می تواند در توسعه مداخلات نیز به نتایج محدودی منجر شود. بنابراین، لازم است که مداخلات شفقت ورزی به صورت چندبعدی و با نگاهی جامع به جنبه های مختلف این سازه طراحی و اجرا شود.Development of a Compassionate Mind Training Program for Adolescents: Intervention Mapping Approach
Aim: This study aimed to design a compassion-based mindfulness training program for adolescents using the intervention mapping approach. Method: Intervention mapping is a method that employs a repetitive and cumulative process to develop health-oriented interventions grounded in theory, evidence, and practice. This research involved reviewing theoretical and empirical knowledge on compassion, as well as incorporating expert opinions from the fields of positive psychology and developmental psychology. The primary goal was to create a context-specific protocol for teaching compassion-based mindfulness to adolescents. Results: The results indicated that achieving compassion-based mindfulness through this educational protocol is linked to factors such as emotional expression, perfectionistic parenting, blame-oriented environments, social media influences, basic needs, and self-care. These findings highlight that a one-dimensional approach to compassion is insufficient and that various social, familial, and individual dimensions must be considered. Conclusion: Oversimplifying the concept of compassion by focusing on a single aspect leads to a limited understanding and less effective interventions. Compassion interventions should be designed and implemented in a multidimensional manner, taking into account the diverse aspects of this construct.
تبلیغات
