بررسی تطبیقی نمایش واره میر نوروزی ایرانی با جشن واره ساتورنالیا از منظر کارناوالیته باختین (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
میر نوروزی یکی از نمایش واره های کارناوالی کهن ایران است که امروزه یا از میان رفته است و یا به ندرت روی می دهد. متأسفانه در راستای حفظ اهمیت این نمایش واره کهن به قدر کفایت و به اندازه ای که شایسته آن است مکتوباتی نگاشته نشده است. تا به امروز نوشته های گوناگونی درباره مفهوم کارناوال باختین در ادبیات و هنر منتشر شده، اما تاکنون به غیر از یک مورد محدود، که آن نیز صرفاً به مقایسه تطبیقی نمایش های خنده آور ایرانی با نظریات کارناوالی باختین پرداخته، بررسی دیگری در این زمینه صورت نگرفته است. از سوی دیگر هیچ یک از پژوهش های پیشین، به جنبه های اجرایی میر نوروزی و توان بالقوه این نمایش واره برای عرصه اجرا و تئاتر امروز ایران نپرداخته اند. به همین سبب، نگارندگان در این پژوهش بر آنند تا با رویکردی تحلیلی تطبیقی براساس آرای میخائیل باختین، یکی از مهم ترین نظریه پردازان قرن بیستم، ابتدا درباره ویژگی ها و مؤلفه های کارناوالیته در دو نمایش واره ساتورنالیا و میرنوروزی بحث کنند و سپس مضامین و مؤلفه های کارناوالی این دو نمایش واره را با یکدیگر تطبیق دهند تا از این رهگذر درک ویژگی های کارناوالی میر نوروزی میسر شود و درپی آن، ارزش و اهمیت این نمایش واره کهن ایرانی در نمایش های ایرانی، کارایی و پتانسیل و توان بالقوه آن در هنر اجرا و امروز تئاتر ایران، مورد تأکید و بازنگری قرار گیرد.A Comparative Study of Iranian Mir-e Nowruzi Performance and Saturnalia Festival: Bakhtin's Carnival Framework
Mir-e Nowruzi is one of the ancient carnival performances of Iran, which has either disappeared, or rarely occurs today. Unfortunately, not enough literature has been written in order to preserve the importance of this ancient drama as it deserves. In Iranian historiography, there are few and limited documents that reliably report how Mir-e Nowruzi performance was held. On the other hand, after studying the sources and researches in line with the topic of the research, the authors found out that none of the previous researches have been done on the subject of “performative” aspects of Mir-e Nowruzi festival. Despite all the valuable efforts of writers and researchers of Iranian dramas, including Bahram Baizaei, Sadegh Ashourpour, Farideh Shirzhian, Dawood Fathali Beigi and others, unfortunately, this type of drama has not been sufficiently addressed in Iran, and with the passage of time, the danger of Iranian shows being forgotten and faded is felt more than ever. This will lead to the separation of the contemporary Iranians with their rich and authentic culture. Therefore, research in this field seems to be vital for researchers in the field of culture and art of Iran. Throughout the history of Iran, many poets, including Hafez, have written verses about Mir-e Nowruzi's play, but none of these poems and references have dealt with describing the event and its details, and it seems that these references are only symbolic exploitations of the poets.