ارائه مدل اهمال کاری تحصیلی بر اساس راهبردهای یادگیری خودگردان و سبک های تربیتی والدین با نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: اهمال کاری تحصیلی باعث افت عملکردهای تحصیلی می شود و باید به دنبال راهکارهایی برای کاهش آن بود. در نتیجه، این مطالعه با هدف ارائه مدل اهمال کاری تحصیلی بر اساس راهبردهای یادگیری خودگردان و سبک های تربیتی والدین با نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی انجام شد. روش شناسی: طرح پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 02-1401 بودند که از میان 23552 دانش آموز، تعداد 400 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای اهمال کاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم، 1984)، راهبردهای یادگیری خودگردان (پینتریچ و دی گروت، 1990)، سبک های تربیتی والدین (بامریند، 1991) و خودکارآمدی تحصیلی (جینکس و مورگان، 1999) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های ضرایب همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS-V23 و Lisrel-V8.8 استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که مدل اهمال کاری تحصیلی بر اساس راهبردهای یادگیری خودگردان و سبک های تربیتی والدین با نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی برازش خوبی داشت. همچنین، راهبردهای یادگیری خودگردان (شناختی و فراشناختی) بر خودکارآمدی و اهمال کاری تحصیلی به صورت مستقیم و از طریق خودکارآمدی تحصیلی بر اهمال کاری تحصیلی به صورت غیرمستقیم تاثیر معنادار داشتند (05/0>P). علاوه بر آن، سبک های تربیتی والدین (مقتدر، مستبد و سهل گیر) بر خودکارآمدی و اهمال کاری تحصیلی به صورت مستقیم و از طریق خودکارآمدی تحصیلی بر اهمال کاری تحصیلی به صورت غیرمستقیم تاثیر معنادار داشتند (05/0>P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان اظهار داشت هر چقدر فرد راهبردهای یادگیری خودگردان، سبک تربیتی مقتدر و خودکارآمدی تحصیلی بیشتر و سبک های تربیتی سهل گیر و مستبد کمتری داشته باشد، میزان اهمال کاری تحصیلی کمتر خواهد شد.Presenting the Academic Procrastination Model based on Self-Directed Learning Strategies and Parenting Styles with the Mediating Role of Academic Self-Efficacy
Purpose: Academic procrastination causes a drop in academic performance, and should be look for ways to reduce it. As a result, this study was conducted with the aim of presenting the academic procrastination model based on self-directed learning strategies and parenting styles with the mediating role of academic self-efficacy.
Methodology: The research design was cross-sectional from type of correlation. The statistical population of the present study was all secondary school students of Tehran city in the academic years of 2022-23, which out of 23552 students number of 400 people were selected by multi-stage cluster sampling method. In this research were used the tools of academic procrastination (Solomon and Rothblum, 1984), self-directed learning strategies (Pintrich and De Groot, 1990), parenting styles (Baumrind, 1991) and academic self-efficacy (Jinks and Morgan, 1999). In order to analyze the data were used correlation coefficients and structural equation modeling methods in SPSS-V23 and Lisrel-V8.8 software.
Findings: The findings showed that the academic procrastination model based on self-directed learning strategies and parenting styles with the mediating role of academic self-efficacy had a good fit. Also, self-directed learning strategies (cognitive and metacognitive) on academic procrastination and self-efficacy directly and indirectly through academic self-efficacy on academic procrastination had a significant effect (P<0.05). In addition, parenting styles (authoritative, authoritarian and permissive) on academic procrastination and self-efficacy directly and indirectly through academic self-efficacy on academic procrastination had a significant effect (P<0.05).
Conclusion: According to the results, it can be stated that a person has more self-directed learning strategies, authoritative parenting style and academic self-efficacy and less permissive and authoritarian parenting styles, the amount of academic procrastination will decrease.
تبلیغات
