امید و ناامیدی در جامعه ایران: مطالعه موردی دانشجویان دانشگاه های شهر تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
دانشجویان نسلی هستند که در تعیین آینده کشور نقش دارند و ذهنیت آنان درباره امید و ناامیدی برای طرح ریزی آینده شان در ایران، بر جامعه ایران تأثیرگذار است. موضوع امید و نگرانی دربار هٔ آینده در جامعه ایران سال هاست که اندیشمندان، سیاست ورزان و فعالان اجتماعی را متوجه خود کرده است. این مقاله تلاش می کند به چگونگی شکل گیری ذهنیت امیدوار یا ناامید دانشجویان در شرایط ایران امروز بپردازد. رویکرد این مقاله کیفی است و با 26 دانشجوی دختر و پسر از دانشگاه های دولتی شهر تهران مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شده است. روش تحلیل اطلاعات در این پژوهش، تحلیل مضمون است. در این مقاله از مفهوم پردازی غسان حاج، مردم شناس لبنانی استرالیایی درباره جوامع به مثابه «مکانیزم های تولید و توزیع امید» استفاده شده است. یافته ها نشان می دهند که امیدِ جمعی در میان بخش مهمی از مشارکت کنندگان پژوهش غایب است؛ آنها به دلیل وجود تبعیض های سیستماتیک و تقاطع تبعیض، از دایرهٔ تولید و توزیع امید طرد می شوند. یکی از پیامدهای ناامیدی اجتماعی، تمایل به مهاجرت به خارج از ایران در میان مشارکت کنندگان این مطالعه است. از آن جا که انسداد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی به گسترش ناامیدی اجتماعی در میان مشارکت کنندگان دامن می زند، به رسمیت شناختن جنبش های اجتماعی و گشودگی نهادهای حکمرانی به طرح مطالبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مردم و تلاش در جهت برآورده ساختن این مطالبات، می تواند به گسترش امید اجتماعی در جامعه کمک کند. نتایج پژوهش می تواند نگاه ما به مسئله امید را در میان همه اقشار جامعه تعمیق بخشد.Hope and despair in the Iranian society: A case study of students of universities in Tehran
Students play a vital role in determining the future of their country, and in the case of Iran, their mental state with regard to hope and despair in planning their future has an impact on the Iranian society. For years, hope and concern about the future and the feeling of futureless Iranian society are the issues that have attracted thinkers, politicians and social activists. This article tries how to focus on the formation of hopeful or hopeless mindset of students in the prevailing constitutions in contemporary Iran. The research is qualitative in nature where interviews have been conducted with 26 female and male students from public universities in Tehran using a semi-structured questionnaire. The thematic analysis method was used for the acquired data. In this article, Ghassan Hage, a Lebanese-Australian anthropologist's conceptualization of societies as "mechanisms of production and distribution of hope" is used. The findings show that collective hope an important part is absent among research participants; they, due to the existence of systematic discrimination, are excluded from the circle of production and distribution of hope. One of the consequences of social despair among the research participants is their desire to migrate outside of Iran. Since the economic, political and social obstructions fuel the spread of social despair among the participants, the recognition of social movements and the openness of governing institutions to the economic, social and political demands of the people and efforts to fulfill these demands can help spread social hope in the community. The results of this research can deepen our view on the issue of hope among all sections of the society.
تبلیغات
