شکل گیری نظام پارلمانتاریسم در ایران زمینه های انتقال قدرت سیاسی از قاجار به پهلوی اول
آرشیو
چکیده
هدف مقاله حاضر، بررسی پیامدهای نظام مشروطه پارلمانی و زمینه های تاریخی انتقال قدرت از قاجاریه به پهلوی اول می باشد. با وقوع انقلاب مشروطیت، ساختارحاکم با باورهای سنتی خود در برابر تغییرات در مناسبات قدرت جایگزین دستخوش نابسامانی سیاسی گردید. عدم تطابق نظم سنتی با الگوهای جدید، فراهم نبودن شرایط عینی و ذهنی جامعه سبب بروز آشفتگی اوضاع حکومت گردید. نظام پارلمانتاریسم، با تجربه ی اولیه ایرانیان در رابطه با نظام مطلقه سیاسی و فرهنگ واپس گرای سنتی قرابت معنایی نداشت. در نتیجه جامعه آبستن بی ثباتی و تمرکز زدایی لجام گسیخته و تفرفه اجتماعی گردید. لذا مقاله حاضر بر آن است با روش توصیفی – تحلیلی به تبیین زمینه های تاریخی انتقال قدرت از قاجاریه به پهلوی در این دوره گذار بپردازد. از عمده ترین یافته های پژوهش، قدرت گیری رضاخان بر اثر برهم خوردن تعادل ساختار سنتی جامعه پس از مشروطه، تمرکزگرایی و مهار نیروهای گریز از مرکز توسط رضاخان، جلب اعتماد عمومی نخبگان فکری - مذهبی و انگلستان از سوی رضاخان برای ایجاد دولتی بوروکراتیک متمرکز، ناکارآمدی حکومت قاجاریه در برطرف کردن نیازهای فزاینده جامعه، تلاش برای حفظ تمامیت ارضی و همبستگی ملی و عادی سازی بحران ها به عنوان مقدمه ای برای آرمان های مشروطه خواهی، همگی سبب تغییر و انتقال حکومت از قاجار به پهلوی گردید. بنابراین سوال اصلی مقاله این است: چه عواملی در سال های پی از انقلاب مشروطیت منجر به بی ثباتی سیاسی و اجتماعی و فروپاشی حکومت قاجاریه شد؟ در این راستا ، فرضیه پژوهش نیز چنین است: وقوع انقلاب مشروطیت سبب بر هم خوردن تعادل سیستم سنتی قاجاریه و چالش های مختلف برای آنان گردید. دوره گذار از دموکراسی و ناتوانی قاجاریه از بر آوردن توقعات نوین،آنان را در سراشیبی انقراض قرار داد.The Formation of a Parliamentary System in the Context of Political Transition from the Qajar to the Pahlavi First
The aim of this study is to evaluate the consequences of the parliamentary system and constitutional transfer of power from the Qajar to the first Pahlavi historical context. With the outbreak of the revolution, governing structure with its traditional beliefs against changes in power relations underwent political turmoil. Failure to comply traditional order with new patterns, the lack of objective and subjective conditions caused turmoil in the government. Parliamentary system, as the first experience of Iranians did not mean anything considering their traditional political and cultural affinities. So it led to unbridled decentralization and instability. The present review is based on a descriptive - analytical method tries to explain the historical context of transition from the Qajar to the Pahlavi. The major findings of the study are: Reza Khan powered by the traditional structure of society after the constitutional balance, concentration and inhibition centrifugal forces, gained public confidence among the intellectual elites to create a centralized bureaucratic state. The ineffectiveness of the Qajar government in meeting the needs of a growing community, trying to preserve its territorial integrity and national unity and the normalization of crisis as a prelude to the ideals of constitutionalism, caused change and transition. So the main question of this article is: Which factors led to political and social instability and the Qajars fall in the years after the Constitutional Revolution? The hypothesis is: constitutional revolution caused an imbalance in the traditional system of Qajars and made big challenges for them. The transition to democracy and Qajars inability to fulfill the demands led them to extinction.
تبلیغات
