منافع حاصل از به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) در شهرداری ها، هزینه های عظیم انجام شده برای فاوا و نبود نظام ارزیابی آمادگی الکترونیکی متناسب با شهرداری ها از جمله چالش های پیش روی شهرداری ها برای استقرار شهر الکترونیک است. منظور از آمادگی الکترونیکی در شهرداری، توانایی پذیرش، استفاده و به کارگیری فناوری اطلاعات و کاربردهای مرتبط با آن در شهرداری است. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی مناطق مختلف شهرداری مشهد از منظر آمادگی الکترونیکی بر اساس یک مدل مناسب است. بدین منظور پس از مرور مبانی نظری و بررسی مدل های مختلف ارزیابی آمادگی الکترونیکی، مدل کاملی مبنی بر هفت معیار (فناوری، سخت افزار، نرم افزار، وب سایت، منابع انسانی، برنامه های آموزشی، زیرساخت سازمانی) و زیر معیارهای آنها ارائه می شود؛ سپس با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبیAHP ، معیارها و زیر معیارها وزن دهی شده و درنهایت با استفاده از مدل به دست آمده، آمادگی الکترونیک مناطق مختلف شهرداری مشهد ارزیابی می شود. نتایج این پژوهش نشان داد که منطقه هفت شهرداری مشهد با مقدار 25/0 دارای کمترین و منطقه 4 شهرداری مشهد با مقدار 4662/0، دارای بیشترین مقدار آمادگی الکترونیکی است
