مربی گری یکی از بهترین و مؤثرترین موضوعاتی است که می تواند موجب توسعه و پرورش استعدادهای سازمانی شود که از این طریق، پیشرفت شغلی آن ها را نیز در پی خواهد داشت. برخی از پژوهش های انجام شده با هدف اثربخش تر کردن رابطه مربی گری، بر ویژگی هایی متمرکز شده اند که مربی بایستی داشته باشد تا تأثیرگذارتر و مفیدتر باشد. پژوهش حاضر نیز با اتخاذ رویکردی مشابه و با هدف مبنایی، بر بومی سازی مفاهیم مدیریتی از طریق محور قرار دادن قرآن کریم تأکید کرده و در پی معرفی ویژگی های مربی صالح می باشد. روش مورداستفاده، تدبری سیاق محور است که روش تحقیق موضوعی در قرآن نام گرفته است. پژوهشگران به منظور شناسایی ویژگی های مربی صالح در قرآن، پس از تعیین کلیدواژه مرتبط، آیات متناسب با آن و تدبر در این آیات نورانی، به مفاهیمی مرتبط هدف پژوهش دست یافته اند. سپس مفاهیم مذکور که مربی را در مسیر رشد و پرورش افراد یاری می دهد در دسته بندی پنج گانه ای که شامل ویژگی های اعتقادی، اخلاقی-رفتاری، شخصیتی، روشمندی و هدفمندی می باشد معرفی کرده اند. درنهایت پیشنهاد شده است به منظور تکمیل و تقویت این بحث، پژوهش هایی با هدف مشابه از طریق استفاده از کلیدواژه های مشابه در قرآن کریم یا استفاده از سایر منابع اصیل اسلامی طرح ریزی و اجرا شود.
