نوآوری مدل کسب وکار

نوآوری مدل کسب وکار به طور عمده در فضایی مطرح می شود که محیط در حال تغییر و دستخوش برخی پیچیدگی ها است. کارکردِ معنابخشی این ابهام را زدوده و سازمان را در راستای رسیدن به درک صحیحی از محیط برای جهت دهی به مدل کسب وکار، که توسط تصمیم گیرندگان ارشد سازمانی مشخص می شود، یاری می کند. این پژوهش رابطه قابلیت معنابخشی سازمان با نوآوری مدل کسب وکار را بررسی کرده است. عوامل پویایی محیط و ویژگی های تیم مدیریت ارشد به عنوان متغیرهای تعدیل کننده این رابطه بیان می شوند. با انجام این مطالعه به صورت پیمایش در صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات، روی 287 سازمان نمونه، به روش PLS-SEM رابطه معنادار معنابخشی و نوآوری مدل کسب وکار تأیید شد و پویایی محیط کسب وکار، میزان تحصیلات تیم مدیریت ارشد و استراتژی های تطبیقی سازمان به عنوان عوامل تعدیل گر این رابطه شناخته شدند.    

هدف: امروزه، توسعه فناوری و تغییر ساختار کسب وکارها نیاز به سبک های رهبری جدید برای غلبه بر عدم قطعیت ها را برجسته تر کرده است؛ از این رو، این پژوهش با تبیین نقش میانجی قابلیت های پویا، نوآوری مدل کسب وکار و مزیت رقابتی پایدار، به بررسی تأثیر رهبری دیجیتال بر عملکرد شرکت ها در محیط های پویا می پردازد. روش: پژوهش حاضر هدفی کاربردی و ماهیتی توصیفی پیمایشی دارد. جامعه آماری تحقیق مدیران شرکت های دانش بنیان استان تهران بودند. حجم نمونه به کمک نسخه 3.1 نرم افزار جی پاور، 244 نفر محاسبه شد و نمونه گیری به روش غیراحتمالی در دسترس انجام گرفت. 240 پرسش نامه با پیمایش آنلاین جمع آوری و پایایی و روایی آن تأیید شد. داده های توصیفی با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 26 و مدل پژوهش، مبتنی بر رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار اسمارت پی ال اس نسخه 3 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تأثیر مستقیم و غیرمستقیم رهبری دیجیتال از طریق قابلیت های پویا و نوآوری مدل کسب وکار بر عملکرد شرکت ها تأیید شد. همچنین، اثر مستقیم رهبری دیجیتال بر مزیت رقابتی پایدار رد شد؛ اما تأثیر غیرمستقیم آن به تأیید رسید. به علاوه، درک پویایی محیطی نیز فقط روابط بین قابلیت های پویا با «نوآوری مدل کسب وکار، مزیت رقابتی پایدار و عملکرد شرکت» را تعدیل کرد. نتیجه گیری: نقش رهبری دیجیتال، عاملی مهم و ضرورتی استراتژیک است، جهت ایجاد تحول به منظور هدایت، پشتیبانی و مدیریت کارکنان در میانه عصر دیجیتال و بینشی کلیدی ایجاد می کند برای رهبران تا به واسطه آن، با کنار گذاشتن سبک های رهبری سنتی، مهارت های رهبری دیجیتال را در خود تقویت کنند.

هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر یادگیری اکتشافی بر نوآوری مدل کسب وکار با میانجی گری چابکی راهبردی در شرکت های دانش بنیان است. این تحقیق از لحاظ زمان مقطعی، از لحاظ رویکرد کمی و از نظر هدف کاربردی و همچنین از نظر نحوه ی گردآوری داده ها، توصیفی-پیمایشی است. جامعه ی آماری پژوهش شرکت های دانش بنیان حاضر در پارک علم وفناوری دانشگاه تهران درنظر گرفته شده است که جمع آوری داده ها در خصوص این سازمان ها به واسطه مدیران ارشد و میانی سازمان های مذکور صورت گرفته است که 280 عدد پرسشنامه درمیان مدیران 120 شرکت توزیع شده و درنهایت تحلیل داده ها با 232 پرسشنامه بازگشتی بر روی 120 سازمان انجام پذیرفته است. برای پاسخگویی به سوالات تحقیق با کمک نرم افزار SPSS22 و PLS3 SMART از روش های آماری و آزمون های متفاوت به نحوی که ذکر می شود استفاده شده: از آزمون تحلیل عاملی تاییدی جهت تأیید روایی سوالات و مشخص سازی عوامل کلیدی هر مولفه و از فن مدل یابی معادلات ساختاری جهت بررسی برازش مدل تحقیق با داده های جمع آوری شده استفاده شده است. نتایج نشان داد که با درنظر گرفتن نقش میانجیِ چابکی راهبردی در رابطه ی یادگیری اکتشافی و نوآوری مدل کسب وکار می توان آن را ضامنی بر اجرای موفقیت آمیز نوآوری مدل کسب وکار دانست. همچنین یافته ها حاکی از تأثیر مثبت و معنادار یادگیری اکتشافی بر نوآوری مدل کسب وکار و بر چابکی راهبردی است. علاه بر این چابکی راهبردی بر نوآوری مدل کسب وکار نیز اثر مثبت و معناداری دارد.

هدف: پژوهش حاضر به بررسی تاثیر قابلیت های پویا بر عملکرد شرکت های دانش بنیان از طریق نقش میانجی گری نوآوری مدل کسب وکار و مزیت رقابتی پایدار و تعدیل گری پویایی محیطی درک شده می باشد. روش شناسی پژوهش: ﭘﮋوﻫﺶ حاضر از لحاظ هدف کاربردی و ماهیتی توصیفی-پیمایشی دارد. جامعه آماری پژوهش، مدیران شرکت های دانش بنیان مستقر در استان تهران بودند. حجم نمونه با نرم افزار G - Power 3 222 نفر تعیین شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد و روش نمونه گیری  غیر احتمالی در دسترس با یک پیمایش آنلاین استفاده شد و 218 پرسشنامه محقق گردید. مدل پژوهش نیز مبتنی بر رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار Smart PLS نسخه 3 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها : یافته ها نشان داد قابلیت های پویا بر عملکرد شرکت های دانش بنیان تاثیر مثبت و معناداری دارد و نوآوری مدل کسب وکار این رابطه را میانجی نمود. پویایی محیطی درک شده نیز فقط روابط بین قابلیت های پویا با "نوآوری مدل کسب و کار، مزیت رقابتی پایدار و عملکرد شرکت" را تعدیل نمود. اصالت/ارزش افزوده علمی: نقش قابلیت های پویا ضرورتی استراتژیک جهت هدایت، پشتیبانی و مدیریت منابع در راستای خلق مزیت رقابتی پایدار و دستیابی به عملکرد برتر می باشد و بینشی کلیدی برای مدیران ایجاد می کند تا به واسطه آن با کنار گذاشتن رویکردهای سنتی، با تمرکز بر شایستگی های محوری، جایگاه خود را در بازار تقویت نمایند.

هدف: امروزه علاوه بر جنبه های اقتصادی، پاسخ دادن به چالش های اجتماعی و زیست محیطی به نگرانی و موضوع استراتژیک اصلی کسب وکارها تبدیل شده است. از طرف دیگر، در عصر دیجیتال، سبک زندگی مشتریان نیز تغییر یافته است و از این رو، کسب وکارها با این چالش مواجهند که چگونه می توانند محصولات و خدمات خود را به شیوه های جدید دیجیتالی به نسل جدید مصرف کنندگان ارائه دهند. برای پاسخ گویی به این دو چالش، کسب وکارها به قابلیت های درونی خود اتکا می کنند. با توجه به آنچه بیان شد، هدف این پژوهش، ارائه مدلی است برای نوآوری مدل کسب وکار در راستای پایداری و تحولات عصر دیجیتال و مبتنی بر قابلیت های پویا. روش: روش این پژوهش از نوع آمیخته (کیفی و کمّی) است؛ به نحوی که در مرحله نخست از روش کیفی فراترکیب و تحلیل مضمون و در مرحله دوم پژوهش، از روش کمّی مدل سازی ساختاری تفسیری استفاده شده است. یافته ها: مدل پیشنهادی این پژوهش مشتمل بر 3 رویکرد، 4 وجه، 16 بُعد و 37 مؤلفه است که بر اساس مدل سازی کمّی، 16 بُعد در چهار سطح اصلی قرار گرفته است و به ترتیب اولویت عبارت اند از: «رایانش پایدار»، «اجرای پایدار»، «دل بستگی پایدار» و «نتایج پایدار». نتیجه گیری: طبق نتایج این پژوهش مشخص شد که برای نوآوری مدل کسب وکار، علاوه بر طراحی آن بر اساس مؤلفه های پایداری اجتماعی و زیست محیطی و فناوری های دیجیتال، به وجه جدیدی تحت عنوان دل بستگی پایدار نیز می بایست توجه شود که بیانگر ضرورت همدلی و تعهد کسب وکارها با جامعه و محیط زیست است.

ننوآوری مدل کسب وکار یک موضوع برجسته در حوزه مدیریت است. این مفهوم برای توسعه دهندگان محصولات پیچیده دفاعی نیز دارای اهمیت روزافزونی است. هدف این پژوهش، تحلیل ساختار روابط پیشران های درون سازمانی نوآوری مدل کسب وکار در سازمان های توسعه دهنده محصولات پیچیده دفاعی است. پس از شناسایی پیشران ها، با مشارکت 12 نفر از خبرگان که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، با بهره گیری از روش مدل سازی ساختاری تفسیری چارچوب روابط پیشران های درون سازمانی نوآوری مدل کسب وکار برای سازمان های یادشده، طراحی شد. پیشران های مرتبط با "حکمرانی و سیاست ها" و "رهبری سازمانی" (در سطح اول)، مهم ترین پیشران های مطرح در این چارچوب شناخته شدند که به واسطه تأثیرگذاری بر پیشران های "سرمایه های انسانی" و "منابع مالی و دارایی ها" (در سطح دوم)، بر سایر پیشران های موجود در سیستم تأثیر می گذارند. در سطح سوم پیشران های مرتبط با "تحقیقات، دانش، نوآوری های فناورانه و محصولی" ، " تولید و عملیات" ، شبکه تأمین و همکاری ها" و " بازار و مشتری" قرار گرفتندکه با فعال شدن پیشران های سطوح 1 و 2 بر"خلق ارزش برای ذینفعان" اثر می گذارند.

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر نوآوری مدل کسب وکار بر عملکرد اکوسیستم های استارتاپی می پردازد. روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی، پیمایشی و همبستگی می باشد. همچنین جامعه آماری تحقیق حاضر شامل، کلیه کارکنان، مدیران اکوسیستم های استارتاپی شهر تهران می باشند. حجم نمونه بااستفاده از فرمول کوکران 250 نفر تعیین گردید و روش نمونه گیری پژوهش حاضر تصادفی ساده می باشد. داده های تحقیق با روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده و ابزار مورد استفاده پرسشنامه بوده است. روایی ابزار تحقیق با استفاده نظرجمعی از صاحب نظران و متخصصان مورد تایید قرار گرفت و پایایی تحقیق 0.805 تایید شد. داده ها نیز با بهره مندی از مدل معادلات ساختاری با نرم افزار Smartpls تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن است که نوآوری مدل کسب وکار بر عملکرد شرکت معناداری دارند. همچنین نتایج نشان داد است که تاثیر نوآوری مدل کسب وکار بر جهت گیری بازار معنادار شده است. همچنین نتیجه فرضیه میانجی نشان میدهد متغیر جهت گیری بازار با ضریب تاثیر 0.445 رابطه ی بین متغیر نوآوری مدل کسب وکار و عملکرد اکوسیستم های استارتاپی را به طور معنی داری میانجی گری (افزایشی) میکند. در نتیجه فرضیه مورد نظر تایید می شود.

  شیوع بیماری همه گیر کروناویروس تأثیر بارزی بر عملکرد کسب وکارهای کوچک و متوسط گذاشته است که در فرآیند رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها اهمیت ویژه ای دارند. لذا ضرورت دارد که مدیران کسب وکارها نسبت به ایجاد نوآوری در مدل کسب وکار خود در ایجاد ارزش به منظور بقا و رشد کسب وکار خود اقدام نمایند. هدف پژوهش بررسی تأثیر ظرفیت جذب و انعطاف پذیری راهبردی بر نوآوری مدل کسب وکارهای کوچک و متوسط در طول بیماری همه گیری کروناویروس است. پژوهش از حیث هدف، کاربردی و از حیث روش، از نوع توصیفی همبستگی محسوب می شود. جامعه آماری شامل کسب وکارهای کوچک و متوسط شهر مشهد است. حجم نمونه پژوهش 297 شرکت است که پرسشنامه استاندارد به منظور پاسخگویی برای مدیران ارشد این شرکت ها ارسال گردید. تجزیه وتحلیل داده ها و آزمون فرضیه های پژوهش به کمک  نرم افزار اسمارت پی ال اس و همچنین روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جرئی انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که ظرفیت جذب بالقوه به طور مستقیم بر ظرفیت جذب تحقق یافته و همچنین نوآوری مدل کسب وکار و انعطاف پذیری راهبردی تأثیر مثبت و معناداری دارد. امّا تأثیر انعطاف پذیری راهبردی بر نوآوری مدل کسب وکار مثبت و معنادار نیست. لیکن ظرفیت جذب یک پیش شرط برای نوآوری مدل کسب وکار و انعطاف پذیری راهبردی محسوب شده و تأثیر معنادار و مثبت بر هریک از این ها دارد. ظرفیت جذب بالقوه کسب وکارهای کوچک و متوسط به طور کلی ظرفیت دسترسی، درونی سازی و بهره برداری از دانش جدید، نوآوری مدل کسب وکار و همچنین انعطاف پذیری آن ها را افزایش می دهد.