۱.
بررسی اشعار حسین بن ضحاک از منظر نوآوری در مقدمه قصیده، که هم زمان با آغاز نواندیشی در نظام فکری و فرهنگی سنن عربی بود، در نزد او حالتی از تحول و دگرگونی و هوشیاری نسبت به واقعیت جدید بود. حسین بن ضحاک از جمله شاعرانی بود که تحت تأثیر فرهنگ های گوناگون، و از جمله فرهنگ ایرانی، از اسلوب و تعابیر جدیدی استفاده کرد تا بتواند اشعارش را متناسب با تحول نوین همگام سازد، بنابراین مانند ابونواس، ابتدا از مقدمه خمری به جای مقدمات طللی در مطلع قصاید خود استفاده کرد، و آن را نقطه آغازی برای بیان رویکردهای فکری و فرهنگی جدید قرار داد و در خمریه به نگرش صوفیانه گرایید. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با مبنا قرار دادن نظریات ناقدان، به بررسی نوآوری در خمریات حسین بن ضحاک، پرداخته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ضحاک، خمر را به عنوان نماد فرهنگ جدید، با رویکردی نو که از ظرافت گویی او در بیان شعری حکایت دارد، معرفی کرده است، و با استفاده از تعابیر نو، و تقابل خمر و طلل، با ارزش های عربی و جاهلی مخالفت کرده و به فرهنگ و اصالتی جدید دعوت کرده است و بدین وسیله توانسته تا اشکال جدیدی را در چارچوبی جدید که با واقعیت عصر همخوانی دارد، مطرح نماید. بنابراین حرکت و حیات و پویایی نیز در خمریات شاعر به دلیل انسجام زبانی و استفاده از تصاویر زنده بصری بارز است.
۲.
ترجمه همچون ابزاری برای ایجاد ارتباط فرهنگی میان اقوام، همواره مورد توجه مطالعات ترجمه قرار گرفته است. به عبارت دیگر مطالعات ترجمه به مثابه ابزاری برای بررسی نقش متن ترجمه شده، به عنوان اثری مستقل در تعاملات فرهنگی به کار می آید. پژوهش حاضر بر آن است با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی به بررسی چگونگی برگردان فرهنگ عامه بر اساس تقسیم بندی میشل بالار (حفظ غرابت و منطبق سازی) در ترجمه بپردازد. سه نمایشنامه از آثار توفیق الحکیم؛ نویسنده برجسته مصری با عنوان «الحب العذری»، «الشمس و القمر»، «صاحبه الجلاله» انتخاب شده است. نویسنده در این نمایشنامه ها با کاربست سبک نمایشنامه های غربی و بومی سازی آنها به دنبال انسان سازی در دوره معاصر است. داده های مقاله بر اساس اصول ترجمه پژوهی و تحلیل مقابله ای تقسیم بندی و راهکارهای مورد استفاده و معادل ها از نظر معنایی و منظورشناختی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد لایه های فرهنگی (نهادها، آداب و رسوم، جریانات و مفاهیم) تا حدود زیادی به درستی و با مانوس ترین واژگان و عبارات به زبان مقصد برگردان شده است. در نمونه های بسیاری مترجمان توانسته اند از مرز معنای اولیه واژگان گذشته و معنا را به درستی منتقل سازند. مترجمان از روش هایی همچون ترجمه ناگفته ها، ترجمه به معادل نزدیک، ترجمه خلاقانه شیوه های بیانی، جایگزینی و یا ترجمه اصطلاح به اصطلاح بهره گرفته ا ند.
۳.
بررسی نشانه های زبانی و ساختار دلالتی یکی از شیوه های نسبتاً نوین در مطالعه متون ادبی است که کنش های درونی، پیام ها و اغراض پنهان در لایه های ثانویه متن را بیان می کند. یکی از الگوهای مناسب برای نقد نشانه شناسی آثار ادبی، نظریه پیرس است که نشانه را به سه جزء بازنمون، موضوع و تفسیر تقسیم می کند. بر اساس این نظریه، مفهوم نشانه از ارتباط معنایی میان این سه جزء پدید می آید و واژگان، دلالت های ضمنی بسیاری در خود نهفته دارند که بازنمایی آن ها، مدلول و پیام اصلی شاعر را نمایان می کند. محمد آدم از شاعران نوگرای مصری است که عنصر رنگ در اشعار او بازتاب گسترده ای دارد و هر کدام از این رنگ ها دارای دلالت های شعری و بار معنایی متنوعی هستند که علاوه بر معنای حقیقی خود، معانی مجازی و شاعرانه بسیاری در خود پنهان داشته اند. این پژوهش در تلاش است تا بر اساس نظریه پیرس، فرایند شکل گیری نشانه ها در شعر محمد آدم را بررسی و داده های پنهان در رنگ ها را بیان نماید. نتائج تحقیق حاکی از آن است که نشانه های مربوط به رنگ سفید، سیاه و آبی احساساتی همچون اندوه، افسردگی، حس بیهودگی، ترس، بدبینی و سرگردانی را بیان می کنند. رنگ قرمز دیدگاه متناقض آدم نسبت به مقوله مرگ را نشان می دهد که بیانگر تغییر احساسات و نگرش شاعر نسبت به زندگی در دوره های مختلف عمرش است. همچنین مفهوم نشانه در اشعار آدم، در نتیجه پیوستار معنایی میان بازنمون، موضوع و تفسیر به وجود می آید.
۴.
یکی از مهمترین شیوه های تربیتی به کار رفته در قرآن کریم، تصویر پردازی از وقایع، مفاهیم و ارزشها است تا بدین وسیله، مفاهیم تربیتی و اخلاقی با به کارگیری تمهیدات ادبی، بهتر و دقیق تر به مخاطب عرضه شود و در دل و جان او بنشیند. سوره مبارکه یوسف به عنوان احسن القصص، جایگاه ویژه ای از منظر بیان مفاهیم تربیتی با استفاده از تکنیکهای ادبی و داستانی دارد. از جمله این تکنیکها می توان به استفاده از طرح واره های تصویری برای انتقال معانی اشاره کرد. هدف مقاله حاضر آن است تا با روش توصیفی تحلیلی و بر مبنای زبان شناسی شناختی، به بررسی طرحواره های تصویری در سوره مبارکه یوسف (ع) بپردازد و نشان دهد در سوره یوسف (ع) چه طرحواره های تصویری به کار رفته است و این طرحواره ها به چه مفاهیمی اشاره دارد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که طرحواره های حرکتی بیشتر بر حرکت از بالا به پایین و پایین به بالا و بر مفاهیم ذلت و عزت دلالت دارند، و طرحواره های حجمی بر مفاهیم چون ضلالت و گمراهی دلالت دارند و طرحواره های قدرتی بیشتر بر مفاهیمی چون خودداری از گناه و دوری از پیروی از گمراهان دلالت دارد.
۵.
علم الاجتماع الأدبی أو سوسیولوجیا الأدب تعد من الاتجاهات الجدیده التی ظهرت فی مجال الأدب وتسعی إلی دراسه العلاقه بین الأدب والمجتمع، وفی هذا الحقل قد طرح لوسیان غولدمان نظریه البنیویه التکوینیه علی أساس التفاعل بین النص الأدبی وبنیه المجتمع التحتیه. قد استهدفت هذه المقاله علی أساس المنهج الوصفی التحلیلی، دراسه سوسیولوجیه لروایه «الحریق» لمحمد دیب، الکاتب الجزائری المعاصر، وفقاً لهذه النظریه. فی هذا الصدد تمت دراسه عناصر من السیاقات الدلالّیه للروایه مثل معرفه الوعی الحالی والوعی المحتمل للشخصیات، البطل الإشکالی، والوعی الفردی. کانت النقطه الجدیره بالملاحظه هی عدم تحول شخصیات الروایه طوال الروایه وعدم تحول وعیهم الحالی إلی الوعی الممکن. وفی النهایه یجب القول بأن محمد دیب قد أجاد فی تقدیم الصوره الاجتماعیه للجزائر، ورسم السیاقات الدلالیه للروایه والتی ظهرت علی الصعیدین الاجتماعی والسیاسی فی الروایه من الفقر المدقع للشعب الجزائری بسبب اظطهاد الفرنسیین، والضعف الثقافی القاتل، وجهود الناس لتغییر الوضع وغیر ذلک من السیاقات الاجتماعیه والسیاسیه التی أثرت فی محمد دیب وسببت کتابه هذه الروایه الخلابه.
۶.
عبد القاهر الجرجانی یرى إعجاز القرآن الکریم الأدبی فی نظمه الدقیق وانسجامه التام بین مکوناته، حیث المفردات فی غایه الدقه اختیاراً، وفی کمال الحکمه ترکاً لما هی قریبه من معناها، فبین الألفاظ انسجام تمام فی اللفظ وبینها ارتباط وثیق معنىً. ثم الجمل بمختلف أنواعها والتراکیب بشتى أسالیبها فی ائتلاف تام فیما بینها لفظاً وفی وفاق تام مع المعنى، مع مراعاه تامه لقواعد النحو وأسس علم البلاغه، وکل من جمالیات اللفظ والمعنى فی خدمه سیاق الآی الکریمه. ثم عبد القاهر ما فسر القرآن الکریم على أساس نظریته وما وجدنا باحثاً آخر قام بتطبیقها بشمولها على الآیات البینات، فقمنا بدراسه أربع آیات محدده من سوره طه على ضوء نظریته بالاستفاده من المنهج الوصفی- التحلیلی. فوصلنا من من خلال دراستنا التحلیله إلى أنَّ المفردات فی الآی الکریمه لکونها على أساس حوار جدلی بین فرعون والسحره فی غایه الرزانه مع شیء من الشده فی مفاهیم متعلقه بتهدید فرعون بالعذاب ائتلافاً للفظ مع المعنى. ثم أسالیب التأکید لفظاً ومعنىً مراعاه تماماً إقتضاءاً لمراعاه الحال، فمن أسالیب بارزه هی الحذف والذکر والتکرار استهجاناً بالذکر لاسم الباری سبحانه ونبیَّه موسى وهارون (ع) لفرعون، وذکراً للمقابله أو تکراراً للتلذذ من قبل السحره. والجمل قصیره مع مراعاه الإیجاز بنوعیه القصر والحذف اقتضاءاً للمقام الحواری الجدلی. وکل من بدائع النظم واللفظی والمعنوی فی خدمه السیاق الکلی للمقطع الکریم.
۷.
در سال های اخیر، نظریه معاصر، مفهوم تفکر دوگانه را که ریشه در نظریات سوسور و ساختارشکنی دریدا دارد، بررسی کرده است. هلن سیسکو نویسنده فمنیست فرانسوی به تأسی از لاکان و دریدا در نظریه تقابل های دوگانه خود به وارونه سازی این تقابل ها اعتقاد دارد. او با برقراری ارتباط بین زن و نوشتار، به دنبال براندازی نظم مردسالارانه است. جوخه الحارثی در رمان سیدات القمر، تغییرات سریع اجتماعی و پیامدهای آن را از طریق یک خانواده عمانی، با گذشته و تاریخ واقعی عمان پیوند می دهد. این رمان، داستان سه خواهر از یک طبقه متوسط را در روستای کوچک العوافی عمان و در یک فرهنگ مردسالار به تصویر کشیده و تلاش می کند با وارونه سازی تقابل های دوگانه، شخصیت های زن رمان را از وضعیت موجود رهانیده و به آنها فردیت و هویت ببخشد. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی بر آن است تا تغییرات ساختار فرهنگی را با توجه به رویکرد هلن سیکسو در نظریه تقابل های دوگانه که تجلی آن از طریق ترکیب سنت با مدرنیته، تغییر الگوهای نقش جنسیتی، شکستن تابوها، ساختار اجتماعی، نگرش به آموزش و روابط عاشقانه است، تبیین کرده و با خوانش رمان سیدات القمر، نحوه ترسیم شخصیت های زن و چالش تفکر دوگانه مردسالارانه در جامعه عمان را بررسی کند. یافته های تحقیق نشان می دهد الحارثی تلاش کرده است شخصیت های زن رمان با به چالش کشیدن تقابل های دوگانه در جامعه مردمحور و وارونه سازی آن ها، فردیت و نقش زنانه جدیدی را بپذیرند.
۸.
یمثّل الصراع الحضاری بین الثقافات الغربیه والشرقیه إشکالیه مهمّه سبّبت أزمه هویاتیه فی کثیر من المجتمعات الإنسانیه خاصه الشرقیه منها. استطاع بعض الروائیین العرب أن یجسّدوا هذا الصراع المریر بین الحضارتین الغربیه والشرقیه وهی موضوع العلاقه بین الأنا والآخر. وعلى الرغم من أنّ نخبه من الکتّاب العرب قد سبقوا إلى طرح هذه الإشکالیه الحضاریه فی کتاباتهم، إلا أنّ روایه «کم بدت السماء قریبه» لبتول الخضیری من الإبداعات التی عرضت لهذه القضیه بشکل موسع، فقد عالجتها بدقه وعمق کبیرین فی مستواه الحضاری (الفکری) من خلال توضیح الجانب المادّی والاجتماعی والنفسی لسلوک الشخصیات فی الروایه، وأخذت یکشف النقاب عن الصراع الجوهری بین الحضارتین. تهدف هذه الورقه البحثیه بالاعتماد على منهج النقد الثقافی ومقاربته الوصفیه والتحلیلیه إلى تسلیط الضوء على موضوع الصراع الحضاری فی تلک الروایه من خلال بعض العیّنات النصیه. یمثّل الأب فی هذه الروایه رمزاً للحضاره العربیه الإسلامیه، وتمثّل الأمّ رمزاً للحضاره الغربیه، وقد احتارت طفلتهما بین هذا الصراع وأصیبت بأزمه هویّاتیه سبّبت تذبذبها السلوکی فی العادات والتقالید، فلا تعرف لمن یکن ولاءها! ومن أهمّ ما توصّلت إلیه الدراسه أنّ البناء السردی فی هذه الروایه قام على محوریه الأنا والآخر التی سیطرت على کلّ العلاقات فیه، إذ کانت العلاقه بینهما علاقه صراع دائم ومستمرّ لم تؤدّ إلى تواصل الحضارتین والتفاعل بینهما، بل أدّت إلى خلق شخصیه مرتبکه وضائعه متمثّله فی طفلتهما، بحیث فقدت هویّتها، ولمتستطع أن تحدّد انتمائها بشکل دقیق، بل بقیت تعیش على تذبذب فی سلوکیاتها کما أنّها لمتقدر أن تحدد ولاءها بکلّ من الحضارتین.
۹.
«عن» یکی از حروف جر است که عموم نحویان آن را مفید مجاوزه می دانند؛ اما معنای دقیقی برای مجاوزه ذکر نمی کنند و تنها از طریق مثال مجاوزه را توضیح می دهند. همچنین، علاوه بر مجاوزه معانی فراوان دیگری را نیز برای «عن» ذکر می کنند که هیچ رابطه ای آن ها را به یکدیگر نمی پیوندد. این جستار در صدد بوده است با روش توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر نظریه اصل معنا و استدلال و استناد به کاربرد «عن» در آیات قرآن، معنای واحدی برای «عن» بیابد به گونه ای که همه کاربرد های «عن» در قرآن و عموم کاربرد های غیر شاذ آن در زبان عربی را به گونه ای دقیق و قابل قبول بر اساس این معنای اصلی تحلیل کند. از این جستار به دست آمد: معنای «عن» در قرآن همه جا به همان معنایی است که نحویان از آن به مجاوزه تعبیر می کنند. مجاوزه به معنای دوام بُعد و حفظ فاصله است و باید در آن، نوعی ابهام لحاظ گردد؛ پس اصولا نباید از «عن» ابتداء را فهمید و کاربرد «عن» به جای «من» صحیح نیست. چیزی که «عن» را در برخی مواقع به «من» شبیه می سازد، معنای وساطت است که حاصل بُعد و ابهام مستفاد از مجاوزه است. همچنین، هیچ کدام از معانی ابرازی نحویان و مفسران برای کاربرد «عن» به جای سایر حروف اثبات نشد و تحلیل «عن» در همه این نمونه ها با معنای مجاوزه، آسانتر و دقیقتر بود.
۱۰.
معناشناسی شناختی از جمله الگوهای نوین در مطالعه زبان است که به بررسی رابطه میان ذهن، ادراکات حسی بشر و عناصر زبانی می پردازد. در حقیقت این الگو شیوه مفهوم سازی اطلاعات را در ذهن مورد واکاوی قرار می دهد. «طرحواره تصویری» از بنیادی ترین رویکردهای معناشناسی شناختی است که در نتیجه تعامل انسان با جهان پیرامون و بر اساس تجربیات زیستی او به صورت مفاهیم انتزاعی در ذهن شکل می گیرد. ساختار روشن و معنی دار طرحواره ها می تواند پایگاهی برای تشکیل نگاشت های استعاری و درک حوزه های پیچیده عقلی باشد؛ بر این اساس هدف از انجام پژوهش حاضر آن است که بر مبنای روش توصیفی - تحلیلی و با تکیه بر نظریه جانسون، ضمن بررسی سه نظام طرحواره ای حجمی، قدرتی و حرکتی، چگونگی بازنمود تجارب زیستی در ذهن شاعر، پیوند جهان بینی او با طرحواره های سه گانه همچنین قابلیت این نظام ها در عینی ساختن امور انتزاعی مورد بررسی قرار گیرد. یافته های پژوهش بیانگر آن است شاعر به منظور برانگیختن روحیه مبارزه طلبی در مخاطبین، مضامین انقلابی مورد نظرش را با استفاده از عناصرحسی ادراکی و تجارب فیزیکی روزمره به شیوه ای ملموس بیان نموده است. او طرح ذهنی حجم را برای تجسم مفهوم «هویت»، طرحواره حرکتی را برای عینیت بخشیدن به مضمون «دست یابی به اهداف و آرمان های اجتماعی» و طرحواره های قدرتی را به عنوان ابزاری برای نشان دادن «پایداری ملت فلسطین» به کار برده است. بر اساس نتایج پژوهش، طرحواره های مذکور شناختی دقیق از ذهنیات، جهان بینی و ابعاد شخصیتی سمیح القاسم به دست می دهند؛ این نظام ها، سراینده را شخصیتی انسان گرا، آرمان خواه و متعهد به اجتماع همچنین فردی با عزت نفس بالا و سرشار از عواطف حماسی نشان می دهند.
۱۱.
تقابل اجتماعی بخشی از واقعیت اجتماعی بوده و بسیاری از کنش های موجود در جامعه بر پایه آن شکل می گیرد. «لوئیس کوزر» از اندیشمندانی است که تقابل و کارکرد آن را در بستر اجتماع بررسی کرده و بر خلاف دیگر اندیشمندان اجتماعی، مفهوم تقابل را دارای دو کارکرد مثبت و منفی می داند. به اعتقاد او مفهوم قدرت و برخورد ایدئولوژی های مختلف در وضعیت تقابلی، موضوعی است که می تواند عامل رویارویی و تقابل باشد و مجموعه اهداف مشترک می تواند عاملی برای پیوند افراد وگروه ها به هم باشد. پژوهش حاضر با تکیه بر نظریه تقابل کوزر و بر اساس روش توصیفی - تحلیلی و بر اساس محورهای مطرح در نظریه کوزر به بررسی قصیده «خفقه الذری» از «غازی زیبه» شاعر معاصر اردنی می پردازد. هدف از نگارش مقاله حاضر بررسی بازنمود تقابل و نقش آن در شکل گیری روابط اجتماعی و ایدئولوژی و گفتمان غالب در اشعار شاعر است. نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر نشان می دهد شاعر انواع تقابل های اجتماعی را در شعر خود ترسیم کرده است: تقابل بین روشنفکران و دیگر گروه های مردم و سیاستمداران و یا تقابل درون گروهی و خود عربی با دیگریِ بیگانه. دعوت به مشارکت و ناپذیرایی و مبارزه و تأکید بر انگاره های فرهنگی و ارزش های مشترک، راهکار شاعر برای انسجام بخشی و تحقق همبستگی درون گروهی و یا ملی در مقابل دیگریِ بیگانه است. شاعر با ترسیم وضعیت تقابلی بین خود و دیگریِ اشغالگر، وجود یک گفتمان غالب را که می تواند مدلول تقابل باشد، مهم می داند و عقیده دارد که این گفتمان به توانایی و تولید قدرت در رویارویی با اسرائیل می انجامد.
۱۲.
نقد و بررسی آثار ادبی و رابطه ی آن با محیط اجتماعی و روحیات شاعر، با عنوانهای «نقد اجتماعی» و «نقد روانشناسی» بحثی نو در مباحث نقد ادبی معاصر به شمار میرود. هر چند مبانی و معیارهای این روشهای نقدی در قرون اخیر به شکلی منسجم سامان یافته است، اما کند و کاش در نقد ادبی قدیم عربی، به خوبی نشان می دهد که این مباحث، از گذشتههای بسیار دور، بدون ذکر اصطلاحات امروزی، پیوسته در میان ادبشناسان مطرح بوده است. این پژوهش، با روش توصیفی-تحلیلی، دیدگاههای برخی از منتقدان برجستهی عصر عباسی (ابن سلام، جاحظ، ابنقُتَیبه، ابن طَباطَبا، الآمدی و قاضی الجرجانی) در این زمینه را بازخوانی و تحلیل نموده و کوشیده است به این پرسش پاسخ گوید که منتقدان عصر عباسی، تا چه حدی توجهشان به موضوع اثر محیط جغرافیایی، اجتماعی و حالتهای روحی شاعر در سرایش شعر معطوف بوده است؟ نتایج به دست آمده از این پژوهش گویای آن است که این منتقدان، با وجود اختلاف نظرهای بسیاری که در برخی از موضوعات نقدی همواره داشتهاند، اما همه آنها شعر را پدیدهای زبانی و به شدت متأثر از عناصر فرازبانی تلقی نمودهاند و همگی در جایجای مباحث نقدی خود از تأثیرات ژرف محیط جغرافیایی، اجتماعی و حالتهای روحی شاعر به منزله عناصری تأثیرگذار در سرایش شعر به تفصیل سخن گفتهاند.
