جامعه شناسی ارتباطات

این تحقیق نقش روابط عمومی کارآمد را بعنوان یک واسطه اثر گذار درون و برون سازمانی در دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد بررسی قرار داد. اهداف: مطالعه بررسی راندمان کار روابط عمومی از منظر دریافت کنندگان خدمت و ارتباط آن با مشخصات جمعیت شناسی جامعه دریافت کننده خدمت بود. روش پژوهش: این تحقیق بصورت میدانی و از طریق پرسش نامه ی محقق ساخته با روش نمونه گیری سرشماری با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج انجام شد. از آزمون اسپیرمن و آنالیز داده ها به روش غیر پارامتری (توصیفی) استفاده شد. جامعه آماری در این تحقیق ۶۰۰ نفر بود اما از بین ۶۰۰ پرسشنامه تنها 345 نفر از اساتید، کارکنان و دانشجویان دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به پرسش نامه پاسخ داده اند. یافته ها: پاسخ سؤال"راندمان کار روابط عمومی دانشکده علوم توانبخشی را چگونه ارزیابی می نمائید"، با جنسیت، مطالعه، دوره تحصیلی تفاوت معنی داری وجود نداشت(05/0P>). بین سئوال راندمان کار روابط عمومی و سن (001/0P<)، سابقه خدمت (045/0 p=) ، سابقه تحصیل (001/0 P<)، مدرک تحصیلی (001/0 P<)، رشته تحصیلی (025/0P=)، پست سازمانی (001/0 P<)، آشنایی با برنامه ها و وظایف روابط عمومی (004/0 P=) و کار مستقیم با روابط عمومی (001/0 P<) تفاوت معنی داری وجود داشت. نتایج: به نظر می رسد در ارزیابی راندمان واحد روابط عمومی، دانش زمینه ای افراد و میزان ارتباط حرفه ای ایشان با این واحد بیش از مدرک تحصیلی سطح مطالعه روزانه و جنسیت می تواند بر گزارش حمع آوری شده تأثیر کذارد. بنابراین، پیشنهاد می شود در سیستم های مدیریتی جهت ارزیابی عملکرد این واحد از افرادی در سازمان نظر سنجی شود که دارای سمت های اداری و ارتباطات شغلی مرتبط با این واحد می باشند.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی شاخص های روابط عمومی از نظر کارشناسان سازمان های صنعتی (مطالعه ی موردی سازمان های صنایع فولادی اصفهان) به روش آمیخته، انجام مصاحبه های مقدماتی و توصیفی- پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری کارشناسان بخش های روابط عمومی و نظام بهبود و پیشنهادات شرکتهای صنعتی(فقط تولیدکنندگان فولاد) اصفهان بودند. از 340 نفر بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه 90 نفر محاسبه شدکه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود و از طریق مصاحبه مقدماتی با چند کارشناس و مطالعه مبانی نظری گویه های پرسشنامه استخراج شد. پرسشنامه 5 بعد ارتباط با رسانه ها، تبلیغات، تحقیق و پژوهش، مدیریت رویداد و مدیریت بحران را مورد بررسی قرار داد. روایی پرسشنامه با بررسی 5 استاد دانشگاه تایید و جهت محاسبه پایائی آلفای کر و نباخ معادل 85% بر آورد شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار spss در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. نتایج آزمون فریدمن نشان داد که ارتباط با رسانه ها و تبلیغات از نظر کارشناسان مهمترین عوامل هستند. با استفاده از آرمون t و مقایسه میانگین ها مهمترین شاخص ها ،تهیه گزارش تلویزیونی از سازمان، تبلیغات و بازار یابی جهانی، تاثیر نظر سنجی بر امکان سنجی، حفاظت از محیط زیست و کنترل آلودگی و شناسایی مخاطبان سازمان های صنعتی بود.

جایگاه کنونی روابط عمومی ها به لحاظ ساختاری و تشکیلاتی و میزان اثربخشی آن در رویارویی با بحران ها ضرورت نظامی مدون و نهادی جامع نگر را به منظور سازماندهی رویدادها واطلاع رسانی مناسب به مخاطبان می طلبد. لذا برای برجسته سازی نقش روابط عمومی در مقابله با بحران هدف از پژوهش حاضر بررسی موانع و چالش های ساختار کارکردی روابط عمومی در زمان بحران است. روش تحقیق بکارگرفته در این پژوهش، کیفی و از نظر هدف کاربردی است وجامعه آماری پژوهش را مدیران روابط عمومی های صنعت برق و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تشکیل می دهند. در این تحقیق برای جمع آوری اطلاعات مربوط به سوالات پژوهش، از روش مصاحبه حضوری با 20 تن ازخبرگان جامعه مورد نظر بهره گرفته شده است و به منظور تحلیل نظرات خبرگان نیز از روش تحقیق کیفی "داده بنیاد" استفاده شده و در نهایت با دسته بندی و بخش بندی پاسخ های جامعه هدف به عنوان مولفه های احصا شده؛ الگو و مدل فرایندی موانع و چالش های کارکرد ساختاری روابط عمومی" در قالب جداول تطبیقی تبیین شده است. نتایج به دست آمده از پژوهش حاکیست با توجه به موانع پیش رو، روابط عمومی هنگامی میتواند نقش راهبردی خود را ایفا کند که ساختار تشکیلاتی روابط عمومی بر اساس راهبردهای سازمان در مواجه با بحران ها و رویدادها ی احتمالی با نیروی انسانی متخصص، توانمند و کارآمد سازماندهی شود از این رو برای تجلی نقش اثربخش روابط عمومی در زمان بحران ،لازم است روابط عمومی ها از جایگاه ویژه ای در نمودار تشکیلاتی سازمان، ساختار نیروی انسانی آموزش محور و نظام مدون اطلاع رسانی در راستای اعتماد ساری مخاطبان برخوردار باشند.

در طول سال های گذشته کتاب ها و مقالات زیادی در مورد خلاقیت و نقش آن در حوزه های مختلف سازمانی، اقتصادی، کارآفرینی، اجتماعی و... به رشته تحریر درآمده است و هر یک از اندیشمندان این حوزه از دیدگاه خود راهکارهایی برای توسعه خلاقیت در جامعه پیشنهاد داده اند. بر این اساس این مقاله با هدف تبیین نقش روابط عمومی در توسعه خلاقیت سازمان ها به رشته تحریر درآمده تا با بررسی انواع مختلف نظرات و مدل های خلاقیت و منابع استنادی موجود، مدل و فرایند های مورد نیاز برای این هدف را شناسایی و معرفی نماید. این درحالی است که دو رویکرد اساسی در این زمینه وجود دارد؛ 1. خلاقیت ذاتی و غیرارادی و غیراکتسابی است و صاحب تفکر خلاق افرادی استثنایی هستند و2. خلاقیت یک موضوع قابل آموزش و اکتسابی است و با استفاده از روش هایی می توان زمینه پروش خلاقیت در تمامی افراد را مهیا نمود. همچنین دو نوع نگاه به خلق ایده های نو وجود دارد. اول اینکه ایده های جدید به یکباره خلق شده و حاصل ظهور دفعی از تفکر خلاق هستند و دیگری اینکه خلاقیت دارای فرایندی است که طی آن افراد می توانند ایده های جدید را خلق و به منصه ظهور برسانند. در این راستا بررسی های موجود نشان داد که روابط عمومی ها و واحدهای ارتباطی سازمان ها می توانند با بهره گیری از این مدل ها و تجربیات موجود، زمینه پرورش خلاقیت به ویژه خلاقیت فرهنگی را در سازمان های خود فراهم نمایند. همچنین به واسطه نقش و جایگاه این واحد ها به عنوان مدیریت های ستادی و مشاورین رسمی و غیررسمی مدیران ارشد سازمان ها؛ مدیران و کارگزاران روابط عمومی ها می توانند منابع و عوامل خلاقیت های سازمانی را تقویت و در جهت کاهش و رفع موانع خلاقیت در سازمان ها تلاش نمایند.

«دانش روابط عمومی درگذر از یکصد سال پیشینه، تجاربی گرانقدر را اندوخته است. تجاربی که می تواند در کنار حوزه نظریه پردازی علمی ، ساختاری منسجم و مستحکم به این دانش ببخشد. این دانش دیگر آنقدر نوبنیاد نیست که به تجربه هر رهگذری دلخوش دارد بلکه نیازمند متخصصانی است که با عینک ارتباطات به جهان پیرامون نگریسته و آثار اندیشمندان عرصه های مختلف علمی را رصد کرده تا بتواند جایگاه مشخص و معینی را در کنار سایر علوم برای آن تبیین نمایند. متأسفانه روابط عمومی به دلایل مختلف هرگز سیر علمی تبدیل مسئله به فرضیه و سنجش را آنگونه که سایر علوم اجتماعی طی نموده اند، پشت سر نگذارده است. بسیاری از فرضیه های دانش روابط عمومی تنها در عمل با اثبات کاربرد خود در مقطعی خاص خود را به عنوان یک اصل در دانش روابط عمومی جای داده اند. بخش عمده ای از آنچه که امروزه به عنوان فرضیه ها، اصول و الگوهای دانش روابط عمومی مطرح است، پیش از آنکه مراحل تحقیق علمی را طی کرده باشد در عمل کاربرد خود را به اثبات رسانده است. و لذا در سیر عملکردی این دانش در عرصه سازمانی فراز و نشیب های بی شماری را شاهد هستیم لذا در جهت ایجاد وحدت رویه و درک صحیح و متقابل مدیران دستگاههای اجرای و مسؤولان روابط عمومی تدوین استاندارد روابط عمومی ایران ضروری می باشد. وظیفه اصلی این استاندارد ایجاد سطحی کیفی در رشد و توسعه دانش روابط عمومی است تا در آینده ضمن انجام مطالعات و تحقیقات علمی کاربردی در ویرایش این اثر زمینه تعالی این دانش در سازمان و جامعه فراهم گردد.»