پژوهش های کاربردی در مشاوره

  پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی تحلیلی کارکردی بر تمایزیافتگی خود و کیفیت روابط موضوعی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت نارسیستیک انجام شد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه مردان مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته مراجعه کننده به کلینیک های روانشناختی منطقه 5 شهر تهران در سال 1400 تشکیل دادند که از بین آنها با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی 15 نفری جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه روابط موضوعی بل (1985) و پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (1998) بود. در تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چند متغیری برای آزمون فرضیه اصلی و تک متغیری برای فرضیه های جانبی با نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که روان درمانی تحلیلی کارکردی بر تمایزیافتگی خود و کیفیت روابط موضوعی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت نارسیستیک تأثیر معنی دار دارد.

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی نگرش نسبت به ازدواج بر اساس جهت گیری مذهبی درونی و بیرونی و چشم انداز زمان در جوانان انجام شد. پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد رودهن در سال تحصیلی 1400-1399 استان تهران بود که با روش نمونه گیری خوشه ای، نمونه ای به تعداد 373 نفر از دانشجویان انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو و بوید (1999)، جهت گیری مذهبی آلپورت و راس (1950) و نگرش نسبت به ازدواج روزن ویراتیین (1998) بود. داده ها با استفاده از شیوه های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و  آمار استنباطی (رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون) و با استفاده از نرم افزار spss 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین نگرش نسبت به ازدواج با جهت گیری مذهبی و چشم انداز زمان رابطه معناداری وجود دارد (001/0> P ). همچنین جهت گیری مذهبی درونی و چشم انداز زمانی مثبت به صورت مثبت توانایی نگرش مثبت نسبت به ازدواج را دارند (001/0> P ). همچنین جهت گیری مذهبی بیرونی و چشم انداز زمانی منفی توانایی پیش بینی نگرش منفی به ازدواج را دارند (001/0> P ). از نتایج پژوهش حاضر می توان برای تدوین بسته های آموزشی جهت کاهش تغییر نگرش جوانان به ازدواج و افزایش تمایل به ازدواج در جوانان استفاده کرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش دقت و تمیز دیداری بر بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با نوع خواندن (نارسا خوان) مقطع ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی 1396می باشد. جامعه این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال نارساخوانی در پایه های تحصیلی دوم و سوم  می باشد که ابتدا یکی از مراکز اختلالات یادگیری شهر مشهد به صورت تصادفی انتخاب و سپس به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر از دانش آموزان مبتلا به اختلال خواندن انتخاب شده و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در پیش آزمون هردو گروه، با آزمون تشخیصی سطح خواندن خرم نژاد، یارمحمدیان و عابدی (1391) مورد سنجش قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش، آموزش های دقت و تمیز دیداری را طی هشت (8) جلسه دریافت کردند درحالی که گروه های کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. در انتها هر دو گروه با پرسشنامه ی با آزمون تشخیصی سطح خواندن خرم نژاد، یارمحمدیان و عابدی (1391) مجددا مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش دقت و تمیز دیداری باعث بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با نوع خواندن (نارساخوان) گردیده است و فرضیه اصلی پژوهش در سطح معنی داری 05/0 تائید می شود. در ارتباط با مؤلفه های عملکرد خواندن، آموزش دقت و تمیز دیداری باعث بهبود مؤلفه های درک حروف، درک کلمه، صحیح خوانی، حافظه دیداری و نشانگان نارساخوانی در سطح معنا داری 05/0 شده است اما بر مؤلفه های حافظه شنیداری و درک متن، تأثیر معنا دار نداشته است.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روایت درمانی گروهی بر بهبود روابط والد- فرزندی و سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول انجام شد. پژوهش حاضر از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. نمونه پژوهش به حجم 40 نفر از بین کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول منطقه 12 استان تهران به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20نفر) و کنترل (20نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان در مراحل پیش آزمون و پس آزمون مقیاس ارزیابی روابط والد- فرزند (فاین، مورلند و اسچووبل، 1983) و سرزندگی تحصیلی (دهقانی زاده و حسین چاری، 1391) را تکمیل کردند و آزمودنی های گروه آزمایش در  معرض 8 جلسه 120 دقیقه ای روایت درمانی گروهی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج نشان دادند روایت درمانی گروهی به بهبود روابط والد- فرزندی و افزایش سرزندگی تحصیلی دانش آموزان در مرحله پس آزمون منجر می شود. با توجه به نتایج، روایت درمانی گروهی  بر بهبود روابط والد- فرزندی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه اول مؤثر است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی بر خودباوری، تاثیر متغییرهایی همچون جنسیت، ترتیب تولد و سطح تحصیلات کارمندان شهر ساری انجام شد. طرح پژوهشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را مردان و زنان کارمند ارگان های مختلف اعم از شهرداری، بانک، آموزش و پرورش و شرکت های خصوصی که به صورت تصادفی انتخاب شدند تشکیل دادند. براساس محدودیت های کرونایی و شیفتی شدن ارگان های دولتی بر اساس جدول مورگان از 250 نفر 148 نفر انتخاب شدند که بر اساس ناقص بودن تعدادی از پرسشنامه ها، 110 نفر(50 نفر زن و 60 نفر مرد) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه حمایت اجتماعی فیلیپس (1986) و پرسشنامه خود باوری چن و یانگ(2006) بود. در تحلیل داده از همبستگی و رگرسیون با نرم افزار spss استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که حمایت اجتماعی(خانواده و سایر افراد) با خود باوری رابطه مثبت و معنی داری داشته است. همچنین در متغییرهای جنسیت (زنان)، تحصیلات (لیسانس) و رتبه تولد (فرزندان دوم) با خود باوری افراد رابطه مثبت و معنی داری داشته است.

این پژوهش با رویکرد کیفی و با روش پدیدارشناسی صورت گرفته است. مشارکت کنندگان در این پژوهش شامل 19 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه شهر کامیاران بود که در سال تحصیلی 1399-1400 انتخاب شدند. همچنین مشارکت این افراد در پژوهش بر اساس رضایت شخصی با توجه به قاعده اشباع نظری بود. داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته گردآوری و در قالب سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی تجزیه وتحلیل شد. تحلیل نتایج منجر به شناسایی 3 مقوله کلی عوامل مؤثر بر انتخاب (با زیر مقوله های آرامش شغل، مسئولیت کم در شغل، امنیت شغلی، نقش بارز در مسیر شغلی، درآمد بالا، عدم علاقه به تحصیل، رسیدن به شغل در سن پایین، بیکار نماندن، حس قدرت و ابهت، احساس قوی بودن، خود کارآمدی اجتماعی، جایگاه اجتماعی بالا، نفوذ اجتماعی، هیجان شغلی، اثربخش بودن شغل، توجه به شرایط جامعه، مسئولیت پذیری اجتماعی، هیجان شغلی)؛ منابع و امکانات (با زیر مقوله های قدرت تعامل با دیگران، انگیزه خلاقیت و ابتکار، جسارت و ریسک پذیری، ثبات، صداقت، کنجکاو بودن، خودباوری، پشتکار، استعداد، رغبت) و روند تصمیم گیری (با زیر مقوله های الگوبرداری از خانواده، حمایت مالی خانواده، عملی کردن ایده ها، نداشتن هدف و برنامه، اجباری بودن انتخاب، رقابت با همسالان، برنامه ریزی، الگوبرداری از اطرافیان، کنکاش و تحقیق کردن) شد.